Η Γερμανία αναγκάστηκε να βάλει οριστικό τέλος στον Nord Stream-2. Γιατί να μην αναγκαστεί η Τουρκία για τον πυρηνικό σταθμό Ακούγιου;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δεν είναι μόνον ο Λακωνικός Κόλπος: Βρετανία και Φινλανδία αναζητούν τρόπο να σταματήσουν 100 τανκερ που μεταφέρουν 90 τόνους ρωσικό πετρέλαιο σε Μάγχη και Βαλτική

Ο ασύμμετρος πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ευρώπης σε όλο τον κόσμο: Φόβοι οργανωμένων δολιοφθορών – Σε απόλυτο συναγερμό η Γαλλία για τους Ολυμπιακούς

Τουλάχιστον επτά τραυματίες από ρωσικό βομβαρδισμό στην πόλη Τσουχούιβ της Βορειοανατολικής Ουκρανίας

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 

Οι επεκτατικές ενέργειες της Τουρκίας στηρίζονται στα λεγόμενα «γεωπολιτικά πλεονεκτήματά» της, στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της και στην «εθνική αμυντική βιομηχανία» της, αλλά είναι αντιμετωπίσιμες και κάθε τουρκική απειλή μπορεί να εξουδετερωθεί.

Ο μεγάλος κίνδυνος για τον Ελληνισμό και για χώρες της περιοχής είναι η ορατή πλέον πιθανότητα η Τουρκία να γίνει πυρηνική δύναμη. Εάν υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη, τότε οι συνθήκες και οι προοπτικές του τουρκικού επεκτατισμού θα είναι εντελώς διαφορετικές.

Η περίπτωση της Ουκρανίας αποτελεί ίσως μια πιθανή απόδειξη της πλήρους ανατροπής που θα μπορούσε να επιφέρει η χρήση πυρηνικών όπλων από μέρους της Ρωσίας.

• Όλα τα στοιχεία και οι αριθμοί, που καθόριζαν το ισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος των δυο χωρών, έδειχναν από την αρχή τη σαφή μεγάλη υπεροχή της Ρωσίας, ενώ δεν μπορούσε καν να συγκριθεί ο υψηλός ρωσικός αμυντικός προϋπολογισμός με αυτόν της Ουκρανίας.

Ενδεικτική ήταν η αναφορά σε ειδησεογραφικά πρακτορεία κατά την πρώτη ημέρα της ρωσικής εισβολής ότι η τεράστια διαφορά φαίνεται και στα Πολεμικά Ναυτικά των δύο κρατών, με τη Ρωσία να έχει δεκαπλάσιο αριθμό στρατιωτικού προσωπικού. Παράλληλα, το ρωσικό ναυτικό διαθέτει 74 πολεμικά πλοία και 51 υποβρύχια, σε σύγκριση με τα δύο πολεμικά πλοία της Ουκρανίας.

Κι όμως, το πυραυλικό χτύπημα που δέχθηκε η ρωσική ναυαρχίδα «Moskva» που οδήγησε στη βύθισή του αποτελεί χαρακτηριστικό (διαχρονικό) παράδειγμα για τις απεριόριστες δυνατότητες αντοχής και αντίστασης ενός αδύναμου απέναντι σ’ έναν ισχυρότερο αντίπαλο όταν αγωνίζεται για τη λευτεριά της πατρίδας του.

Επειδή οι Έλληνες έχουν κάνει τους δικούς τους απελευθερωτικούς αγώνες για να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό, τη ναζιστική γερμανική κατοχή και κάθε ξένη εξάρτηση, είναι σε θέση να καταλάβουν τη σημασία ενός τέτοιου αγώνα.

Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί κατακτητές. Ο κάθε λαός έχει νόμιμο και αναφαίρετο δικαίωμα να υπερασπίζεται τα εδάφη και τις θάλασσές του.

Παρά τις βάρβαρες μεθόδους κατά των αμάχων που χρησιμοποιούνται κι αυτή τη φορά από έναν εισβολέα, παρά το γεγονός ότι ολόκληρες πόλεις έχουν ισοπεδωθεί και έχουν διαπραχθεί εγκλήματα πολέμου και παρά τις στρατιές των ξεριζωμένων και την ασύλληπτη τραγωδία, μετά από 51 μέρες, οι Ουκρανοί συνεχίζουν να αντιστέκονται στους κατακτητές.

Ίσως κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά την έκβαση αυτού του πολέμου. Αλλά, όσο διεξάγεται με συμβατικά όπλα, οι αμυνόμενοι μπορούν να στηριχθούν στις δυνάμεις τους, όσες κι είναι αυτές. Μπορούν να βασίζονται στη γενναιότητα και στην αυτοθυσία τους, διατηρώντας την ελπίδα ζωντανή για να εκδιώξουν τους κατακτητές, όποιοι κι είναι αυτοί. Όπως ακριβώς συνέβη και συμβαίνει και με άλλες περιπτώσεις, είτε οι εισβολείς είναι Ρώσοι, Τούρκοι, Γερμανοί, Αμερικανοί, Κινέζοι είτε παλαιότερα κάθε λογής αποικιοκράτες και ιμπεριαλιστές.

• Όταν όμως ο εισβολέας ξεπερνά ακόμα και τα συνηθισμένα πια «όρια» των εγκλημάτων πολέμου και φτάνει στο σημείο να κάνει χρήση όπλων μαζικής καταστροφής (πυρηνικά, βιολογικά, ραδιολογικά και χημικά όπλα) τότε όλα αλλάζουν και τίποτα δεν είναι ικανό να διασώσει έναν λαό και μια χώρα.

Η ανθρωπότητα εύχεται νυχθημερόν να μην επιλεχθεί αυτός ο βρώμικος τρόπος για να επιτευχθεί μια βρώμικη «νίκη» στην Ουκρανία ή οπουδήποτε αλλού και από οποιονδήποτε. Αλλά από μόνο του το γεγονός ότι η ρωσική πυρηνική απειλή κρέμεται ως «Δαμόκλειος σπάθη» στην περιοχή, φανερώνει την ωμή πραγματικότητα.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί ακόμη ένα τρανταχτό παράδειγμα για την «άνιση» μάχη μεταξύ πυρηνικών και μη πυρηνικών κρατών, μεταξύ χωρών που επιμένουν έως το τέλος να δίνουν «τίμιες» μάχες και χωρών με καθεστώτα που δεν διστάζουν να σκορπίζουν φρικτό θάνατο σε χιλιάδες ανθρώπους, χρησιμοποιώντας πυρηνικά ή χημικά ή βιολογικά όπλα.

Γι’ αυτό, εάν από μέρους της Ελλάδας, της Κύπρου κι άλλων χωρών της περιοχής δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, συγκροτημένα και αποφασιστικά η επιδίωξη του καθεστώτος Ερντογάν για να μετατρέψει την Τουρκία σε πυρηνική δύναμη, τα χειρότερα έρχονται.

Όσα αμερικανικά F-35 αποκτήσει η Ελλάδα, όσες γαλλικές φρεγάτες αγοράσει, όσα γερμανικά άρματα μπορέσει να εξασφαλίσει, ενδεχομένως σε μερικά χρόνια να έχουν «περιορισμένη αξία» για τις αμυντικές δυνατότητες της χώρας εάν η Τουρκία φτάσει στο σημείο να γίνει πυρηνική δύναμη.

Το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο που φτιάχνει ο Πούτιν στην Τουρκία, στην περιοχή Ακούγιου, είναι το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Αρκετοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι μέσω της δημιουργίας μονάδων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, η Τουρκία θα αποκτήσει τεχνογνωσία και πρόσβαση σε υλικά, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή πυρηνικών όπλων.

Ο Ερντογάν είχε δηλώσει τον περασμένο Φεβρουάριο ότι δύο αντιδραστήρες θα συνδεθούν μέσα στην επόμενη χρονιά. Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας φαίνεται ότι έχουν επηρεάσει τις εργασίες κατασκευής του και μάλλον μόνο ένας από τους τέσσερις αντιδραστήρες του εργοστασίου θα είναι σε λειτουργία μέχρι τα τέλη του 2023.

Πέρα όμως από την προοπτική η Τουρκία να καταστεί στο μέλλον πυρηνική δύναμη, με τη λειτουργία του πρώτου πυρηνικού εργοστασίου Ακούγιου θα ελλοχεύουν κίνδυνοι για την ασφάλεια της περιοχής, το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία.

Στις 19 Ιανουαρίου 2021 είχαν σημειωθεί δύο εκρήξεις στο υπό κατασκευή πυρηνικό εργοστάσιο και οι οποίες ανέδειξαν τις έντονες ανησυχίες για την πιθανότητα ενός πυρηνικού ατυχήματος, αφού ο πυρηνικός σταθμός βρίσκεται σε μία από τις πιο επικίνδυνες σεισμογενείς περιοχές. Σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, ένας μεγάλος σεισμός θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβες στους αντιδραστήρες και διαρροή ραδιενέργειας, όπως συνέβη στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας το 2011.

Κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και των ΗΠΑ, τον Φεβρουάριο της περασμένης χρονιάς, ο Νίκος Δένδιας είχε θίξει το θέμα, αναφέροντας στον Αμερικανό ομόλογό του, Άντονι Μπλίνκεν, ότι υπάρχουν πολλές «προβληματικές πτυχές» για την κατασκευή και τη λειτουργία του συγκεκριμένου πυρηνικού εργοστασίου στην Τουρκία.

• Επίσης, μετά τα όσα συνέβησαν στα πυρηνικά εργοστάσια της Ζαπορίζια και του Τσερνόμπιλ στην Ουκρανία, ο κ. Δένδιας έθεσε το «πρόβλημα Ακούγιου» στον επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας.

Μέχρι στιγμής όμως, απ’ ότι φαίνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα.

Τώρα, που επιβάλλονται κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την εισβολή της στην Ουκρανία, είναι μια ευκαιρία για την Ελλάδα, την Κύπρο και άλλες χώρες της περιοχής να κινητοποιηθούν σε κάθε επίπεδο για να σταματήσει το έργο.

Η Γερμανία αναγκάστηκε να βάλει οριστικό τέλος στον αγωγό Nord Stream-2 για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Ρωσία.

Γιατί η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ και ως υποψήφια χώρα προς ένταξη στην ΕΕ, δεν πιέζεται και δεν αναγκάζεται από κανέναν για να βάλει οριστικό τέλος στον πυρηνικό σταθμό στο Ακούγιου, ο οποίος μπορεί και να αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυση που έχει κάνει η Ρωσία στο εξωτερικό;

Ιδού λοιπόν ποια είναι σήμερα η μεγάλη πρόκληση για την Αθήνα και τη Λευκωσία, προτού να είναι αργά!

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Σχιζοφρενικές πολιτικές: Ζητούν από Ελλάδα και Κύπρο να “απεξαρτηθούν” από τον εισβολέα Πούτιν και να “εξαρτώνται” από τον εισβολέα Ερντογάν!