Ο Γιάννης Πουλόπουλος έφυγε… Ο δρόμος του μεγάλου τραγουδιστή για την κορυφή πέρασε από συμπληγάδες
Ο σπουδαίος ερμηνευτής Γιάννης Πουλόπουλος με τη σύζυγό του Μπέτυ. Φωτογραφία via in.gr
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με αφορμή τη σειρά Famagusta του καναλιού Mega, συνεχίζουμε να λέμε το «Δεν Ξεχνώ»: Έτσι παραδόθηκε στους Τούρκους Αττίλες η πόλη του Ευαγόρα…
Η ζωή και ο ηρωικός θάνατος του αντάρτη της ΕΟΚΑ, Μάρκου Δράκου: Έγινε θρύλος πολύ πριν πεθάνει, τ’ όνομά του ήταν πασίγνωστο για τη λεβεντιά, την παλληκαριά και τον πατριωτισμό
Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ (*)
Ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο χαρισματικός καλλιτέχνης με τη βελούδινη φωνή και την τεράστια προσφορά στο ελληνικό τραγούδι δεν είναι πια ανάμεσα μας.
Ταξίδεψε για την γειτονιά των Αγγέλων, την προτελευταία Κυριακή του Αυγούστου.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος μεγάλωσε γενιές ολόκληρες με τα τραγούδια του, τραγούδια ξεχωριστά, που σκόρπιζαν και θα σκορπίζουν πάντα πρωτόγνωρα μεθυστικά αρώματα στις ψυχές των όπου γης Ελλήνων.
Τα τραγούδια του Γιάννη Πουλόπουλου, το ένα καλύτερο από το άλλο, αποτελούν ένα πραγματικό μουσικό θησαυρό: «Μίλα μου για τη λευτεριά», «Βράχο βράχο τον καημό μου», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», «Καημός», «Πέτρινα λουλούδια»», «Το άγαλμα», «Ακορντεόν», «Καμαρούλα μια σταλιά», «Θά ‘θελα νά ‘χα», «Άνθη», «Μα τώρα, αγάπη μου», «Γύφτισσα μέρα», «Το δάκρυ μας Σταλιά σταλιά», «Μια φορά θυμάμαι», «Χάρτινες καρδιές», «Κι αν περπατώ και να περπατώ», «Αγάπα με», «Παιδί μου ώρα σου καλή», κ.ά.
Ο δρόμος του Γιάννη Πουλόπουλου για την κορυφή πέρασε από συμπληγάδες μέσα από τις οποίες κατάφερε να αναδειχθεί ως ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ερμηνευτές. Έμεινε ορφανός από ηλικίας 5 ετών από μητέρα και μεγάλωσε με τον Μανιάτη από την Καρδαμύλη Μεσσηνίας πατέρα του. Πολύ γρήγορα φάνηκε το μεγάλο ταλέντο του στην μουσική και η κλίση του στο τραγούδι.
Έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στις φωνητικές του ικανότητες, πήγαινε στην εταιρεία Columbia το 1962, προσδοκώντας να πείσει τους υπεύθυνους της εταιρίας για να ερμηνεύσει κάποια τραγούδια. Εκείνη την περίοδο η Columbia, έχοντας στο δυναμικό της μεγάλο αριθμό άγνωστων και ανερχόμενων τραγουδιστών, αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση και να κάνει νέες ακροάσεις.
Η συνάντηση του με τον Μίκη Θεοδωράκη
Την επιτροπή ακροάσεων αποτελούσαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Ο Πουλόπουλος διάλεξε να πει δύο δύσκολα τραγούδια: το «Μάνα μου και Παναγιά» και το «Παράπονο». Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή», και τελικά ήταν ο μόνος που πέρασε από αυτή την ακρόαση. Από αυτήν την στιγμή αρχίζει και η μεγάλη πορεία του στο ελληνικό πεντάγραμμο.
Ο Μίκης Θεοδωράκης του εμπιστεύεται τρία από τα πιο ωραία τραγούδια του («Στρώσε το στρώμα σου για δυο», «Δόξα τω Θεώ» και «Το ψωμί είναι στο τραπέζι») που πρωτο-ακούστηκαν στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη «Η γειτονιά των αγγέλων».
Αυτά είναι και τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί σε δίσκο ο Πουλόπουλος. Εκείνη την περίοδο ηχογραφεί το ένα και μοναδικό τραγούδι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, το «Πρωινό τραγούδι», σε στίχους Νίκου Γκάτσου, το οποίο το 1963 συμπεριλαμβάνεται στο διπλό LP Χρυσές επιτυχίες του Σταύρου Ξαρχάκου.
Με τον Μίμη Πλέσσα και όλους τους καταξιωμένους Έλληνες δημιουργούς
Το 1969 είναι μια σημαδιακή χρονιά. «Ο δρόμος», άλμπουμ των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμηνεύει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια, θα γίνει αμέσως ο πρώτος ελληνικός χρυσός δίσκος – παρά την απαγόρευση μετάδοσής του από το τότε μονοπώλιο του ΕΙΡ/ΕΡΤ – και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα γίνει το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, φθάνοντας τα 3.000.000 αντίτυπα, ρεκόρ που μέχρι σήμερα κανείς άλλος ελληνικός δίσκος δεν έχει πλησιάσει.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος συνεργάσθηκε με όλους τους καταξιωμένους Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Εκτός από τον Θεοδωράκη, τον Ξαρχάκο και τον Πλέσσα, ερμήνευσε τραγούδια των Γιώργου Κριμιζάκη, Γιάννη Σπανού, Μάνου Λοΐζου, Γιάννη Μαρκόπουλου, Σταύρου Κουγιουμτζή, Γιώργου Κατσαρού και πολλών άλλων.
Τραγούδια που έγραψαν οι σπουδαιότεροι Έλληνες και ξένοι ποιητές και στιχουργοί, όπως ο Γεώργιος Βιζυηνός, ο Λόρκα, ο Νερούδα (Ρμιλιάνο Ζαπάτα), ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Κώστας Βίρβος, ο Νίκος Γκάτσος, ο Λίνος Κόκοτος, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Γιάννης Γλέζος και άλλοι πολλοί.
Η συνεργασία του με τον Μίμη Πλέσσα, ήταν μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ «Οι θαλασσιές οι χάντρες» (1966). Ακολούθησαν οι ταινίες: «Κάτι κουρασμένα παλληκάρια» (1967), «Μια κυρία στα μπουζούκια», (1968), «Ο Ψεύτης» (1968), «Γοργόνες και Μάγκες», (1968), «Ο μικρός δραπέτης» (1968), «Η Παριζιάνα», (1969), «Η ωραία του κουρέα», (1969), « Η θεία μου η χίπισσα», (1970) κ.ά.
Η χούντα απαγορεύει τραγούδια του
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, καλεσμένος στην εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη, τραγουδά το «It was a very good year» του Frank Sinatra, ηχογράφηση η οποία δεν κυκλοφόρησε.
Λίγο πριν την έκδοση αυτού του δίσκου, μόλις πρόλαβε την σύλληψη από τα όργανα της χούντας, μιας και το τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού – Πυθαγόρα “Πάμε για ύπνο Κατερίνα”, θεωρήθηκε αντιστασιακό. Κατέφυγε τότε σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Βέβαια προϋπήρχε και ο δίσκος “Μίλα μου για τη λευτεριά” των Μίμη Πλέσσα – Λευτέρη Παπαδόπουλου, που όλα τα τραγούδια – εκτός από ένα – είχαν απαγορευτεί από το καθεστώς της επταετίας.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος κυκλοφόρησε δύο όμορφες ποιητικές συλλογές, με τίτλο Τετράδιο (1971) και Ταξίδι στο κέντρο της νύχτας (1983), μέσα από τις οποίες αναδεικνύονται οι ανθρώπινες ευαισθησίες του και μια άλλη πτυχή του ταλέντου του. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία.
(*) Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
[email protected]
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE
Τα ελληνικά πολεμικά πάνω από το νησί: Ελλάς, Ελλάς, σκέπασε και μας, η Κύπρος δεν κείται μακράν…