Μετατρέπει ο Μπενιαμίν Νετανιάχου το Ισραήλ σε μία χώρα όπως η “αυταρχική Τουρκία”; Άρχισαν να τον βλέπουν ως ένα εκκολαπτόμενο Ερντογάν!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Εντονη αντίδραση του Ισραήλ στην αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους από Νορβηγία- Ιρλανδία: Ανακαλούνται οι πρεσβευτές από Όσλο και Δουβλίνο

Νέο κεφάλαιο στον πόλεμο της Γάζας: Ισπανία, Ιρλανδία και Νορβηγία αναγνώρισαν το παλαιστινιακό κράτος – Ανακαλεί τους πρεσβευτές του το Ισραήλ [video]

Έκκρυθμη η κατάσταση και στη Δυτική Όχθη: Οχτώ οι νεκροί από την Ισραηλινή επιχείρηση στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν

Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας The Jerusalem Post φιλοξενείται άρθρο γνώμης του Louis Fishman, αναπληρωτή καθηγητή στο Brooklyn College και συγγραφέα για θέματα ισραηλινο- παλαιστινιακών σχέσεων.

Το βασικό ερώτημα είναι αυτό: Αν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου μετατρέπεται για τη χώρα του, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν για την Τουρκία.

Παρακάτω δημοσιεύουμε τα πιο σημαντικά σημεία του δημοσιεύματος:

Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου Ισραηλινοί πλημμύρισαν τους δρόμους του Τελ Αβίβ για να διαμαρτυρηθούν για τη συνεχιζόμενη επίθεση στους δημοκρατικούς θεσμούς από τη νέα κυβέρνηση Netanyahu. Διαδηλώσεις έλαβαν επίσης χώρα σε Χάιφα και Ιεροσόλυμα.

Οι διαδηλωτές δικαίως ανησυχούν ότι το Ισραήλ κινδυνεύει να καταστεί ένα αυταρχικό κράτος, την ώρα που ο Υπουργός Δικαιοσύνης Yariv Levin ετοιμάζει μια «μεταρρύθμιση» του δικαστικού συστήματος, που δε σημαίνει τίποτα λιγότερο από μια προσπάθεια της κυβέρνησης να καταργήσει το Ανώτατο Δικαστήριο και η Knesset να έχει τον τελευταίο λόγο τόσο στη νομοθεσία όσο και στον έλεγχο των δικαστικών αποφάσεων.

Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι, εάν αυτές οι προσπάθειες υπονόμευσης του δικαστικού συστήματος ευοδωθούν, το Ισραήλ θα πάψει να είναι δημοκρατία και η κυβέρνηση θα αποκτήσει αυταρχικές εξουσίες. (…)

Κοινή επωδός, τόσο του κινήματος διαμαρτυρίας όσο και των ισραηλινών ΜΜΕ, είναι ότι το δικαστικό πραξικόπημα Netanyahu θα μπορούσε να μετατρέψει το Ισραήλ σε Τουρκία, η οποία, υπό τον Erdogan, έχει πάψει να είναι μια ανοιχτή, φιλελεύθερη κοινωνία κι έχει μετατραπεί σ’ ένα πλήρως αναπτυγμένο αυταρχικό κράτος. Βλέπουν τον Netanyahu ως έναν εκκολαπτόμενο Erdogan. 

Όπως ο τούρκος πρόεδρος, έτσι κι ο ισραηλινός π/θ επιδιώκει να μετατρέψει το Ισραήλ σ’ ένα ανελεύθερο κράτος, όπου μια κυβέρνηση της πλειοψηφίας θα μπορεί να κάνει ό,τι επιθυμεί, καταπιέζοντας την αντιπολίτευση και τα πολιτικά δικαιώματα.

Η σύγκριση αυτή «πλανάται στην ατμόσφαιρα», από τότε που η πρώτη δίκη του Νετανιάχου το 2019 ήγειρε την ιδέα περί  παρεμβάσεων στο δικαστικό σύστημα, προκαλώντας διαμαρτυρίες δεκάδων χιλιάδων Ισραηλινών που υποστήριζαν πως «ο Eρντογάν είναι ήδη εδώ».

Πρόκειται πράγματι για μια ενδιαφέρουσα σύγκριση, ωστόσο αυτό που είναι λιγότερο προφανές για τους ισραηλινούς κεντρώους και για τη σιωνιστική αριστερά είναι ότι η καλύτερη σύγκριση δεν είναι αυτή μεταξύ των δύο ηγετών όσο μεταξύ της αντιπολίτευσης στις δύο χώρες.

Και τα δύο κινήματα «αντίστασης» αντιτίθενται σε ολοένα και περισσότερο αυταρχικούς εθνικούς ηγέτες. Και ταυτόχρονα, και τα δύο κινήματα απέτυχαν να δώσουν στο πολιτικό τους ακροατήριο την εικόνα μιας συνεκτικής πορείας προς τα εμπρός.

Η αντιπολίτευση δίνει περισσότερο την εντύπωση ενός πεδίου αντιπαλότητας και προσωπικών εγωισμών παρά ενός χώρου με πολιτικό όραμα.

Με τις τουρκικές εκλογές να προγραμματίζονται για τα μέσα Μαΐου και τη δημοτικότητα Erdogan στο ναδίρ των τελευταίων δύο δεκαετιών διακυβέρνησής του, η τουρκική αντιπολίτευση έχει μια πραγματική ευκαιρία να κερδίσει την Προεδρία, όπως έκανε με τους δήμους Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας το 2019. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, θα πρέπει να προσελκύσει τους ψηφοφόρους, και ιδίως αυτούς του κουρδικού HDP.

Μια τέτοια κίνηση είναι εφικτή, με κάποιες έξυπνες πολιτικές επιλογές, θα δημιουργούσε όμως έναν συνασπισμό που θα μπορούσε γρήγορα να εκτροχιαστεί, π.χ. από μια νέα σύγκρουση μεταξύ του τουρκικού στρατού και των Κούρδων στη Συρία. (…)

Tο 2016 το AKP του Erdogan κατάφερε να πείσει ορισμένα μέλη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του CHP, να υποστηρίξουν νομοσχέδιο που αφορούσε στην άρση ασυλίας βουλευτών. (…) Έκτοτε, όπως ήταν αναμενόμενο, πολλοί βουλευτές του HDP βρέθηκαν στη φυλακή, συμπεριλαμβανομένου και του χαρισματικού Selahattin Demirtas.

Οι ανήκοντες στο κέντρο ή στην κεντροδεξιά αντιπολίτευση στο Ισραήλ θα πρέπει να σκεφτούν πώς η ίδια ιστορία, με την ίδια εθνικιστική υποκίνηση και τις ίδιες απόπειρες συνεργασίας για «το καλό του έθνους» θα μπορούσε να λάβει χώρα και εις βάρος αραβικών κομμάτων και βουλευτών στο Ισραήλ. (…)

Η αντιπολίτευση, τόσο στο Ισραήλ όσο και στην Τουρκία, συνδέεται με  κόμματα με μακρά ιστορία άρνησης της ύπαρξης του εθνικού «άλλου» στις κοινωνίες τους. Διακηρύττουν υπέρ της δημοκρατίας, όμως αρνούνται να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως μέρος του προβλήματος.

Με την Άγκυρα να εορτάζει φέτος την 100^η επέτειο από την ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας και το Ισραήλ τα 75χρονά του, είναι καιρός, εκείνοι που κυματίζουν τη σημαία της φιλελεύθερης δημοκρατίας, να αρχίσουν να επαναξιολογούν τι σημαίνει πραγματικά η έννοια για τον κάθε συμπολίτη τους.

Χωρίς να αγκαλιάζουμε τους πολίτες που ανήκουν σε μειονότητες και να αναγνωρίζουμε τις αδικίες που έχουν υποστεί ή που υφίστανται, στο παρελθόν και στο παρόν, η πραγματική αλλαγή, από τη βάση μέχρι την ηγεσία της χώρας, δεν πρόκειται να καταστεί ποτέ δυνατή.

Τίτλος: «Μετατρέπεται το Ισραήλ σε Τουρκία του Erdogan;» και,
Υπότιτλος: «Τα αυταρχικά σχέδια του Netanyahu, που συνδέονται με την υπονόμευση του δικαστικού σώματος και στην καταστολή των πολιτικών δικαιωμάτων, συναντούν αντίδραση που εκφράζεται με μαζικές διαδηλώσεις και εμφανίζουν αναλογίες με το καθεστώς Erdogan στην Τουρκία. Όμως υπάρχει και μια άλλη πτυχή στη σύγκριση, την οποία το στρατόπεδο που τάσσεται υπέρ της δημοκρατίας στο Ισραήλ είναι πολύ πιο απρόθυμο να συνυπολογίσει».

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα The Jerusalem Post – Άρθρο γνώμης του Louis Fishman

Η CIA, η MIT και άλλοι στην Τρίπολη… Τι θέλουν οι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών από τη Λιβύη; “Εμείς κάνουμε κουμάντο εδώ, Αγά μου!”