Και τα καλά νέα: Ο Μακρόν προσβλέπει σε κεντρικό ρόλο της Γαλλίας στην Ευρώπη και πέρα από αυτήν

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έκτακτο: Κατατέθηκε στο αμερικανικό Κογκρέσο νομοσχέδιο για την άρση του εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας (Video)

Πεδίο μάχης τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ: Εισβολή της αστυνομίας και εκατοντάδες συλλήψεις διαδηλωτών υπέρ της Παλαιστίνης – Και συγκρούσεις με υποστηρικές του Ισραήλ [live, videos]

Έκλεισε και η «τελευταία πόρτα» για αμβλώσεις στον αμερικανικό νότο: Σε ισχύ και στη Φλόριντα η απαγόρευση διακοπής της κύησης μετά την έκτη εβδομάδα

Ανάλυση του Fabrice Pothier στο International Institute for Strategic Studies επισημαίνει ότι ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν κέρδισε μια νέα εντολή για να συνεχίσει το όραμά του για τη Γαλλία ως κεντρική δύναμη σε έναν πολωμένο κόσμο.

Ο Fabrice Pothier αξιολογεί τις απόψεις του για την εξωτερική πολιτική, από το ευρωπαϊκό εγχείρημα, την ασυνήθιστη στάση του για τη Ρωσία και τον τρόπο με τον οποίο η Γαλλία μπορεί να διεκδικήσει ξανά τον ρόλο της ως παγκόσμιος παράγοντας.

Η γαλλική εκλογική εκστρατεία του 2022 επισκιάστηκε από μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές κρίσεις ασφαλείας εδώ και δεκαετίες, την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Συνεπώς, οι απόψεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι αμφίβολοι δεσμοί, ορισμένων υποψηφίων με τη Ρωσία του Πούτιν έγιναν μια από τις αγαπημένες γραμμές επίθεσης της εκστρατείας Μακρόν.

Το ότι η Γαλλία ασκεί την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ από τον Ιανουάριο σήμαινε επίσης ότι το θέμα του ευρωπαϊκού εγχειρήματος ήταν το πλέον καθοριστικό στις πολιτικές συζητήσεις. Αυτό που προκύπτει από τις συνεντεύξεις του Μακρόν για την εξωτερική πολιτική είναι η πρόθεση να ενισχύσει το όραμά του για τον ειδικό ρόλο της Γαλλίας στην Ευρώπη και παγκοσμίως.

Το κόμμα του (La République En Marche) αναμένεται να χάσει την απόλυτη πλειοψηφία του στις βουλευτικές εκλογές στα μέσα Ιουνίου, αλλά αυτό θα έχει ελάχιστη επίδραση στην προσέγγιση του Μακρόν. Ενώ οι διαδοχικές κρίσεις και ένας ασθενέστερος γερμανικός πόλος εξουσίας ‘επικυρώνουν’ σε μεγάλο βαθμό τους προσανατολισμούς της εξωτερικής πολιτικής του Μακρόν, ωστόσο δεν είναι σαφές εάν θα καταφέρει να εκπληρώσει το όραμά του για τη Γαλλία ως ηγέτης μιας κυρίαρχης Ευρώπης.

Ο αρθρογράφος στη συνέχεια αναλύει τη στάση της Γαλλίας σε όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο με την πανδημία, τις σχέσεις της με το Βερολίνο και το Λονδίνο, καθώς και την καθοριστική συμφωνία AUKUS μεταξύ ΗΠΑ, Αυστραλίας και ΗΒ.

Ο αρθρογράφος καταλήγει ότι οι καθοριστικές κρίσεις που σημάδεψαν την πρώτη θητεία του Μακρόν έδωσαν ευκαιρίες σε αυτόν να συνεχίσει το όραμά του για μια Γαλλία πρωταγωνίστρια σε έναν πολωμένο κόσμο. Οι ίδιες κρίσεις, ωστόσο, αποκάλυψαν επίσης τα όρια της Γαλλίας στη στάθμιση των γεγονότων και σε μια δυναμική που απαιτούν ένα εύρος και ένα βάθος που της λείπει. 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο  Μακρόν εστιάζει στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Υπό αυτή την έννοια, οι ευρωεκλογές του 2024 θα χρησιμεύσουν ουσιαστικά ως ενδιάμεση θητεία του Μακρόν – επικύρωση ή τερματισμός της μετασχηματιστικής ατζέντας του τα τελευταία δυόμισι χρόνια της θητείας του.

 Μια πολύ γαλλική Ευρώπη;

Με τον ανωτέρω τίτλο, ο Charles Grant γράφει στο Centre for European Reform ότι η καθοριστική νίκη Μακρόν θα ενισχύσει την εξέχουσα θέση της Γαλλίας στην ΕΕ. Αλλά ο Μακρόν δεν θα τα έχει όλα με τον δικό του τρόπο: ορισμένα κ-μ της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης θα αντιταχθούν στις γαλλικές πολιτικές, οι Βρετανοί θα παραμείνουν πονοκέφαλος και οι Γερμανοί μπορεί να ανατρέψουν ορισμένες γαλλικές ιδέες. 

Τα τελευταία χρόνια ο Μακρόν έχει αναδειχθεί ως ο μακράν ο πιο ισχυρός ευρωπαίος ηγέτης. Είναι μια ανεξάντλητη πηγή φρέσκων ιδεών για το μέλλον της ΕΕ…

Κανένας άλλος Ευρωπαίος ηγέτης δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον δυναμισμό ή την πνευματική του ενέργεια. Βοηθά τους Γάλλους το γεγονός ότι οι Βρετανοί έχουν εγκαταλείψει τη σκηνή, ότι η Άνγκελα Μέρκελ έχει αποσυρθεί και ότι η  νέα γερμανική κυβέρνηση εξακολουθεί να ψάχνεται, ενώ η Γαλλία έχει τοποθετήσει φίλους ή υπηκόους της σε βασικές θέσεις εργασίας στις Βρυξέλλες… και ο  Μακρόν έχει πολύ καλές σχέσεις με τον Μάριο Ντράγκι, τον ιδιαίτερα σεβαστό πρωθυπουργό της Ιταλίας.

Οι αυξανόμενοι φόβοι για αθέμιτο ανταγωνισμό από τις κινεζικές εταιρείες, οι ανησυχίες λόγω Covid για την ανθεκτικότητα των διεθνών αλυσίδων εφοδιασμού και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ενίσχυσαν τα γαλλικά επιχειρήματα υπέρ της ευρωπαϊκής «στρατηγικής αυτονομίας» και μιας πιο δυναμικής βιομηχανικής πολιτικής….

Ο αρθρογράφος καταλήγει ότι κατά τη δεύτερη θητεία του Μακρόν, η Γαλλία θα έχει την ίδια επιρροή όσο μπορεί να έχει ένα κ-μ στην ΕΕ. Αλλά η ΕΕ είναι οργανωμένη με τέτοιο τρόπο που ακόμη και ένα κ-μ με μεγάλη επιρροή δεν μπορεί πάντα να πάρει αυτό που θέλει. 

Όπως έμαθε ο Μακρόν την τελευταία πενταετία, τα κ-μ πρέπει να οικοδομήσουν συμμαχίες και να συνεργαστούν με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. Αλλά ξαφνικοί κραδασμοί – όπως ο Covid ή η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία – μπορούν να ωθήσουν τις κυβερνήσεις να αλλάξουν γρήγορα τις πολιτικές τους.

Είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία. Αλλά αν ο Μακρόν ηγηθεί, ο ρόλος της ΕΕ στην άμυνα θα είναι ισχυρότερος, περισσότερη θα υπάρχει ευρωπαϊκή τεχνολογική και βιομηχανική κυριαρχία και μεγαλύτερη συμμετοχή της ΕΕ στη δημοσιονομική πολιτική.

Διπλωματική “αναστάτωση” μεταξύ της Γερμανίας και της κατοχικής Τουρκίας μετά την ετυμηγορία για τον Καβάλα