FILE PHOTO: Aπό αριστερά προς τα δεξιά, ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, ο τέως κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί και ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, στο Κραν Μοντανά 30 Ιουνίου 2017. EPA, JEAN-CHRISTOPHE BOTT
Η δημοσίευση των πρακτικών του ΟΗΕ απεκάλυψε τις πραγματικότητες για όσους θέλουν να τις δουν, γι’ αυτό αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Μιχάλη Ιγνατίου που έκανε το σχετικό ρεπορτάζ και στον Φιλελεύθερο που τα δημοσίευσε.
Αν τα μελετήσει κάποιος αντικειμενικά, ρεαλιστικά, χωρίς να τα θεοποιεί, νομίζω ότι θα βγάλει τα παρακάτω κύρια συμπεράσματα:
Δεν είναι αρχικές θέσεις, όπως υποστήριξε ο πρώην γενικόςγραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, αλλά επανάληψη. Το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης σε συνδυασμό με την εγγυητική ιδιότητα όπως και η παραμονή τουρκικού στρατού στην Κύπρο, ήταν και είναι από τις βασικές τουρκικές θέσεις.
Από το 1956 ο τότε βουλευτής και κατοπινός πρωθυπουργός της Τουρκίας Νιχάτ Ερίμ, στις εκθέσεις αξιολόγησης του όχι μόνο τις καταγράφει, αλλά εισηγείται με ποιο τρόπο θα επιτευχθούν, αφού ληφθούν υπόψη τα διεθνή και περιφερειακά δεδομένα.
Με την επανάληψη των τουρκικών θέσεων, όπως αποκαλύπτουν τα πρακτικά του Κρανς Μοντάνα, δόθηκε τέλος στις ψευδαισθήσεις της κυπριακής και αργότερα της ελλαδικής πλευράς, που δυστυχώς συνέχιζε την πολιτική του «η Κύπρος κείται μακράν», μετά το διάλειμμα του Νίκου Κοτζά ως ΥΠΕΞ της Ελλάδος που απεκάλυψε επίσης τη διαφοροποίηση των πρακτικών υπέρ της Τουρκίας.
Τα πρακτικά δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να κατηγορήσουμε ο ένας τον άλλο, αλλά για να αντιληφθούμε ότι η Τουρκία επιδιώκει την επανάκτηση της Κύπρου και τη χρησιμοποίηση της. Ταυτόχρονα να σκεφτούμε τι σημαίνει η αποδοχή αυτής της σύνθεσης της Συνόδου όπως και την έννοια των δικών μας προτάσεων.
Οποιανδήποτε εκδοχή και αν δεχθούμε είναι αναντίλεκτο ότι η μέχρι τώρα πολιτική που ακολουθεί η ελληνοκυπριακή πλευρά απέτυχε.
Η πολιτική δηλαδή των ευκολοτέρων θεμάτων που μπορούμε να καταλήξουμε ώστε να βοηθηθούν αργότερα τα δυσκολότερα. Δηλαδή παραμονή τουρκικών στρατευμάτων και βάσεων, δικαίωμα εγγύησης με μονομερές δικαίωμα επέμβασης απέτυχε.
Διότι η Τουρκία ακολουθεί πολιτική όπου υπάρχει αρμονία μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Η έλλειψη ρεαλιστικού στόχου και ρεαλιστικής στρατηγικής φάνηκε πολύ καθαρά στο Κρανς Μοντάνα όπως και η ανάγκη άμεσου καθορισμού τους.
Η Κυπριακή Δημοκρατία ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να ξανασχεδιάσει τον αγώνα της για αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
*Πρώην βουλευτής
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE