Υπάρχει ένα αλλόκοτο σύµπαν εκεί έξω στο οποίο η Πάµελα Aντερσον έχει ξαφνικά άποψη για τον Αλέξη Τσίπρα, τον Γιάνη Βαρουφάκη και το δηµοψήφισµα του 2015. Αλίµονο… Eνας θαυµαστός καινούργιος κόσµος στον οποίο το ονοµατεπώνυµο εκείνου που κάνει τις µετεωρολογικές προβλέψεις… προηγείται των προβλέψεων.
Υπάρχει ένα αλλόκοτο σύµπαν εκεί έξω, αλλόκοτα πλασµένο, του οποίου οι τηλεθεατές παρακολουθούν επίδοξους τηλεαστέρες να προσπαθούν να µαγειρέψουν αχρείαστες γαστρονοµικές υπερβολές οι οποίες χάνονται από τη µνήµη µε το πέρας κάθε τηλεοπτικού επεισοδίου. Οποιος διαφωνεί ας µου θυµίσει, παρακαλώ, µε ποιο φαγητό κέρδισε ο Ακης Πετρετζίκης στον τελικό του «MasterChef» το 2010 ή, για να µην πάµε και πολύ πίσω, έστω ένα από τα πιάτα στο πιο πρόσφατο επεισόδιο της τρέχουσας περιόδου του «MasterChef». Εστω ένα…
Οι αλλοκοτιές έχουν περάσει, ωστόσο, και στο σύµπαν της πολιτικής. Είναι εκεί όπου ο Αλέξης Τσίπρας, αφού πρώτα συγκυβέρνησε επί τριάµισι χρόνια µε την εθνολαϊκιστική παράταξη του κυρίου Καµµένου, τώρα απευθύνει «πλατύ κάλεσµα» στην «Κεντροαριστερά», µε στόχο τη σύµπηξη «µεγάλου προοδευτικού µετώπου» για να αποτραπεί η άνοδος της ακροδεξιάς… στην Ευρώπη.
Μια κυβέρνηση που συγκυβέρνησε µε την εθνολαϊκιστική δεξιά, υλοποιώντας µνηµονιακές δεσµεύσεις, τώρα θέλει να αντιµετωπίσει την ακροδεξιά και τις νεοφιλελεύθερες επιλογές στην οικονοµία συνεργαζόµενη µε κοµµάτια του παλαιού δικοµµατισµού (πρώην ΠΑΣΟΚ κ.ά.).
Είναι µόνο ιδέα µου ή µήπως ο σκοπός αγιάζει διαφορετικά µέσα ανάλογα µε την περίοδο; Θεµιτό, θα µου πείτε.
Ο Καµµένος ήταν απλώς µια παρένθεση και πλέον έχει έρθει η ώρα της κεντροαριστερής συµπόρευσης απέναντι σε µια Ν∆ που κινείται (ακρο)δεξιότερα. That’s politics, baby. ∆εκτό. Αλλά κάνει την ελληνική πραγµατικότητα να µοιάζει πιο αλλόκοτη και από τα αλλόκοτα πράγµατα στο παράλληλο σύµπαν της τηλεοπτικής σειράς «Stranger Things».
Αλέξη, άσε την πλάκα… Το Αιγαίο «καίγεται» και εσύ ασχολείσαι με τα ορφανά ΓΑΠ και Σημίτη;