Η Ευρώπη επιστρέφει αιώνες πίσω: Μετά τον Σούνακ και τη Μελόνι όλο και περισσότεροι συζητούν τη λύση των «αποικιών» μεταναστών σε τρίτες χώρες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

75 χρόνια από την τραγωδία στον λόφο Superga Basilica: Όταν ξεκληρίστηκε η Grande Torino, το ποδοσφαιρικό καμάρι της Ιταλίας [videos]

Οι γιατροί του Πάπα εγχείρισαν την πριγκίπισσα Κέιτ: Η ομάδα της πολυκλινικής Αγκοστίνο Τζεμέλι ανέλαβε την επέμβαση, γράφουν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης

Απειλεί και την Ελλάδα το βακτήριο xylella fastidiosa που ευθύνεται για τη «μεγάλη σφαγή» των ιταλικών ελιών: Χωρίς αντίδοτο, ήρθε από τη λατινική αμερική με ένα φυτό καφέ [videos]

Το ενδιαφέρον αρκετών χωρών μελών της ΕΕ για τη συμφωνία μεταξύ Λονδίνου και Ρουάντας, με στόχο την ανάθεση μέρους της διαχείρισης των αφίξεων μεταναστών στην αφρικανική χώρα, επισημαίνει δημοσίευμα της Les Echos.

Ο δημοσιογράφος Vincent Collen παρατηρεί ότι η ιδέα της εξωτερικής ανάθεσης των διαδικασιών αίτησης ασύλου σε τρίτη χώρα κερδίζει έδαφος εντός των 27 και ορισμένες πρωτοβουλίες αρχίζουν να υλοποιούνται… προς μεγάλη απογοήτευση των ΜΚΟ και των δικηγόρων, που φοβούνται μείωση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ωστόσο, η Helena Hahn, συνεργάτιδα ερευνήτρια στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πολιτικής, υπενθυμίζει, ότι «η ιδέα δεν είναι νέα», καθώς «σχέδια έχουν δει το φως της δημοσιότητας από τη δεκαετία του 2000, αλλά κερδίζει έδαφος αυτή τη στιγμή, παρά τη μεγάλη νομική και πολιτική πολυπλοκότητα». Ταυτόχρονα εφιστά την προσοχή στο γεγονός, ότι «κάθε έργο είναι διαφορετικό και κανένα δεν πάει τόσο μακριά, όσο η βρετανική συμφωνία με τη Ρουάντα αυτή τη στιγμή»

Κατά τον δημοσιογράφο, η πιο επιτυχημένη συμφωνία είναι αυτή που μόλις οριστικοποιήθηκε μεταξύ της Giorgia Meloni και του Edi Rama, για τη μεταφορά ορισμένων μεταναστών, που αναχαιτίστηκαν στη θάλασσα από την ιταλική ακτοφυλακή, σε κλειστά κέντρα, υπό ιταλική δικαιοδοσία, που θα κατασκευαστούν στην Αλβανία.

Για την Helena Hahn, «είναι απλώς μεταφορά μιας ιταλικής διαδικασίας σε εξωτερικό έδαφος, με κύριο στόχο της κυβέρνησης να αποτρέψει τους αιτούντες άσυλο από το να προσπαθήσουν να φτάσουν στην Ιταλία.» «Είναι πάνω από όλα μια πολιτική χειρονομία, που στοχεύει στην ιταλική κοινή γνώμη. Μόνο ένα μικρό ποσοστό μεταναστών θα ανακατευθυνθεί στην Αλβανία, που δεν είναι πιθανό να αλλάξει την κατάσταση», προσθέτει ο Jérôme Vignon, ειδικός στις μεταναστευτικές πολιτικές στο Ινστιτούτο Jacques-Delors.

«Θεωρητικά, η Ιταλό-αλβανική συμφωνία σέβεται το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο, γιατί πρόκειται για μεταφορά σε άλλο έδαφος, αλλά ισχύει η ιταλική νομοθεσία», σημειώνει η Andreina De Leo, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ, προσθέτοντας ταυτόχρονα: «Στην πράξη, κατά την άποψή μου, θα είναι δύσκολο να εφαρμοστούν τα ίδια δικαιώματα όπως στο ιταλικό έδαφος.»

Η Ιταλία δεν είναι η μόνη, τονίζει ο δημοσιογράφος, αναφερόμενος στην ανακοίνωση της Γερμανικής κυβέρνησης, ότι «εξετάζει» το θέμα, υπό την πίεση του φιλελεύθερου FDP, που είναι μέρος του κυβερνώντος συνασπισμού, αλλά και σε Αυστρία και Δανία , αν και, όπως παρατηρεί, τα σχέδια τους δεν έχουν ακόμη οδηγήσει σε κάτι συγκεκριμένο. Θεωρεί δε σημείο των καιρών το γεγονός, ότι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα συμπεριέλαβε την εξωτερική ανάθεση στο νέο του πρόγραμμα, που υιοθετήθηκε ενόψει των ευρωεκλογών.

Les Echos [Gestion des migrants : la tentation croissante de l’externalisation]

Ντροπή, λέει η Liberation

«Ντροπή» Μεταναστευτική συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Αλβανίας: η Ευρωπαϊκή Ένωση προς την εξωτερική ανάθεση αιτήσεων ασύλου” τιτλοφορείται ρεπορτάζ της Liberation με υπογραφή Kilian Bigogne, σύμφωνα με το οποίο από τις 20 Μαΐου τρία κέντρα υποδοχής μεταναστών υπό ιταλική διοίκηση αναμένεται να λειτουργήσουν στην Αλβανία, όπου θα εξετάζουν τις αιτήσεις ασύλου των μεταναστών που ναυαγούν στη Μεσόγειο και αναχαιτίζονται από τις ιταλικές αρχές, ενώ, σημειώνεται, οι άνθρωποι που διασώζονται από ΜΚΟ δεν καλύπτονται από αυτό το σύστημα. Μια πολιτική εξωτερικής ανάθεσης που προσελκύει το ενδιαφέρον πολλών ευρωπαϊκών χωρών, όπως αναφέρει ο συντάκτης.

Η συμφωνία που υπογράφηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023 μεταξύ της ακροδεξιάς πρωθυπουργού της Ιταλίας, Giorgia Meloni, και του Αλβανού σοσιαλιστή ομολόγου της, Edi Rama, εμπνεύστηκε από την πολιτική της ανάθεσης των διαδικασιών υποβολής αιτήσεων ασύλου σε εξωτερικούς συνεργάτες, την οποία ξεκίνησαν τα τελευταία χρόνια οι διάφορες βρετανικές συντηρητικές κυβερνήσεις και η οποία πήρε συγκεκριμένη μορφή το βράδυ της Δευτέρας με την ψήφιση ενός νόμου υπό τον επικεφαλής της βρετανικής κυβέρνησης, Rishi Sunak. Οι τρεις εκλεγμένοι αντιπρόσωποι συναντήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2023 για να επιδείξουν τη σύγκλισή τους στον αγώνα κατά της μετανάστευσης, θέτοντας τις βάσεις για μια πιθανή μετάδοση εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχολιάζει η εφημερίδα. [..]

Η μετεγκατάσταση της επεξεργασίας των αιτήσεων ασύλου από τις ιταλικές αρχές θα ξεκινήσει από το λιμάνι του Shëngjin, στο βόρειο τμήμα της Αλβανίας, όπου θα πραγματοποιηθούν οι διαδικασίες αποβίβασης και ταυτοποίησης. Στη συνέχεια θα κατευθύνονται προς την πρώην στρατιωτική βάση του Gjadër, 20 χιλιόμετρα πιο πέρα. Εκεί θα δημιουργηθεί ένα πρώτο κέντρο για τις διαδικασίες υποδοχής και τον αρχικό έλεγχο των αιτούντων άσυλο.

Όσοι είναι πιθανό να φθάσουν στην Ιταλία, οι οποίοι θα υποβληθούν σε έλεγχο των προϋποθέσεων για την αναγνώριση της διεθνούς προστασίας, θα φιλοξενηθούν στη συνέχεια σε ένα δεύτερο κέντρο, ενώ θα καταρτίζεται ο φάκελός τους. Το τρίτο θα χρησιμεύσει ως κέντρο κράτησης για εκείνους των οποίων οι αιτήσεις θα απορριφθούν, πριν επαναπροωθηθούν στη χώρα καταγωγής τους. Συνολικά, οι τρεις εγκαταστάσεις θα μπορούν να φιλοξενήσουν έως και 3.000 άτομα. [..] Η διαχείριση των κέντρων αυτών θα γίνεται βάσει του ιταλικού και όχι του αλβανικού δικαίου, γεγονός που έχει καθησυχάσει μέρος της συντηρητικής αντιπολίτευσης στην Αλβανία.

Σημειώνεται ότι αυτή η νέα πολιτική αυτόματης κράτησης έχει χαρακτηριστεί ως “ντροπή” από τη Διεθνή Αμνηστία, η οποία έχει επίσης εκφράσει την ανησυχία της για τις συνθήκες διαβίωσης εκεί, ενώ και για τη ΜΚΟ Διεθνής Επιτροπή Διάσωσης (IRC), η συμφωνία είναι “απάνθρωπη”. Η ακροδεξιά κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι θα δημιουργηθούν ιατρικές εγκαταστάσεις και ότι οι μετανάστες θα λαμβάνουν νομική βοήθεια από εκπροσώπους διεθνών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την ιταλική, την αλβανική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Η συμφωνία επικρίθηκε έντονα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και στις δύο χώρες και προκάλεσε ανησυχίες στις ΜΚΟ, αλλά χαίρει μεγάλης εκτίμησης από αρκετούς Ευρωπαίους ηγέτες, προσθέτει στη συνέχεια το ρεπορτάζ. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen τη χαρακτήρισε ως “ένα μοντέλο […] εκτός πεπατημένης”. Η ομάδα της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το συντηρητικό ΕΛΚ, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του μοντέλου αυτού. Για να αντιμετωπίσουν την αύξηση των αιτήσεων ασύλου, άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα αυτού του σχεδίου εξωτερικής ανάθεσης, σε συνεργασία με χώρες που επιθυμούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως η Αλβανία.

Η Δανία, η οποία για ένα διάστημα δίσταζε να συνάψει εταιρική σχέση με τη Ρουάντα, αλλά και η Αυστρία και η Γερμανία, έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για αυτού του είδους το έργο.

Liberation [«Honte» – Accord migratoire entre l’Italie et l’Albanie : l’Union européenne vers l’externalisation de la demande d’asile]

Ένα ακόμη βήμα προς την απανθρωπιά μας

Εξάλλου, στο άρθρο σύνταξης της εφημερίδας Liberation, η Alexandra Schwartzbrod χαρακτηρίζει «Ηθική χρεοκοπία της Ευρώπης», την ψήφιση του νόμου  στη Μεγάλη Βρετανία, που επιτρέπει την απέλαση από το βρετανικό έδαφος των προσφύγων στη Ρουάντα.

Κατά την άποψή της, αυτό δείχνει τον βαθμό «απανθρωπιάς» ορισμένων κρατών, όταν αισθάνονται επίθεση από γυναίκες και άνδρες, που επιδιώκουν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τον πόλεμο. Πάνω απ’ όλα όμως, δείχνει, όπως τονίζει, την άβυσσο στην οποία βυθίζεται το Συντηρητικό Κόμμα, το οποίο όχι μόνο είπε ψέματα στους Βρετανούς για να τους κάνει να εγκρίνουν καλύτερα ένα Brexit, για το οποίο πολλοί από αυτούς μετανιώνουν σήμερα, αλλά που συνεχίζει να επιμένει να μεταμορφώνει το Ηνωμένο Βασίλειο σε φρούριο, για να βασιλεύει καλύτερα σε ό,τι του απομένει ως δύναμη.

Όλα αυτά δεν έχουν νόημα, ειδικά, όταν φανταζόμαστε πόσα θα μπορούσαν να γίνουν για να βελτιωθούν οι ζωές των Βρετανών και των μεταναστών με τα περίπου 337 εκατομμύρια ευρώ, που κοστίζει αυτό το έργο, πριν καν φύγει το πρώτο αεροπλάνο, σημειώνει.

Θεωρεί ως πιο λυπηρό το γεγονός τη μη αντίδραση των Βρετανών στο νόμο, αλλά και πιο ανησυχητικό, το ό,τι η ίδια η Ευρώπη μπαίνει επίσης όλο και περισσότερο στον πειρασμό να υψώσει τείχη ενάντια στους μετανάστες. Κατά την ίδια, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η προοδευτική απώλεια, μέσω της αναισθητοποίησης, όλων των αξιών που ενώνουν τους Ευρωπαίους.

Liberation [L’accord d’expulsion de migrants entre le Royaume-Uni et le Rwanda, un pas de plus vers notre inhumanité]

Το νέο σκάνδαλο του νεοσουλτάνου: Η Τουρκία δεν δίνει στο Ελεγκτικό Συνέδριο της Ε.Ε. αποδείξεις χρήσης των δισ. που παίρνει για τους Σύριους πρόσφυγες