Στο νοσοκομείο Μεμόριαλ της Νέας Υόρκης: Ένας ολόκληρος κόσμος ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Υπερπροσοντούχοι οι έλληνες αλλά δουλειά δεν βρίσκουν: Η χώρα κατέχει το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης στην ΕΕ- Στοιχεία Eurostat
Το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού και οι υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας: Η τουρκική ρητορική προφανώς απάδει από τις έωλες υποσχέσεις της…
Του Πανίκου Παναγιώτου
Παλαιότερα αρκετοί καρκινοπαθείς από την Ελλάδα και την Κύπρο νοσηλεύονταν ή απευθύνονταν για θεραπεία στο νοσοκομείο Μεμόριαλ της Νέας Υόρκης. Κάθε φορά που βρίσκομαι στο εν λόγω νοσοκομείο για να δω κάποιο συγγενικό ή φιλικό άτομο, θυμάμαι πρόσωπα που βίωσαν ατέλειωτα μερόνυχτα με πόνο και προσδοκία.
Ήταν στο ίδιο νοσοκομείο όπου αποχαιρετίσαμε μία μεγάλη Ελληνίδα, την Μελίνα Μερκούρη. Επίκαιρος, όσο ποτέ άλλοτε, είναι ο ωραίος αγώνας της για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, γιατί βασίζεται σε μια αναλλοίωτη αξία για τον αλληλοσεβασμό των λαών: η πολιτιστική αλήθεια δεν είναι διαπραγματεύσιμη για συμφωνίες.
Ήταν στο ίδιο νοσοκομείο όπου είχαμε την ευκαιρία να μας παραχωρήσει συνέντευξη -ίσως και την τελευταία τηλεοπτική του πριν φύγει από τη ζωή- ο Γιώργος Γεννηματάς. Δεν ήταν μόνο η συγκίνηση και η αναδρομή στην πορεία του χρόνου, αλλά οι φλογερές ιδέες ενός πολιτικού για την προσφορά στα κοινά, για το καλό του λαού και της πατρίδας.
Ήταν στο ίδιο νοσοκομείο όπου η 13χρονη Ελπίδα από τη Λευκωσία, ανάμεσα στις επώδυνες χημειοθεραπείες και το βουητό των ιατρικών μηχανημάτων, κέρδισε ένα καταραμένο θεριό, δίνοντας ελπίδα σε δεκάδες, εκατοντάδες άλλα καρκινοπαθή παιδιά.
Ήταν στο ίδιο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε ο Νίκος Ξυλούρης, η ανυπότακτη φωνή της ελληνικής συνείδησης και ήταν στο ίδιο νοσοκομείο όπου ένας Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας, ο Στέλιος Ματθαίου, είχε ιδρύσει το «Ταμείο για τα Καρκινοπαθή Ελληνόπουλα» (Greek Children’s Fund). Χιλιάδες παιδιά από Ελλάδα, Κύπρο και Ομογένεια βρήκαν ένα σημαντικό στήριγμα, ενώ η κοινωνική λειτουργός Δώρα Ζιώγκα ήταν πάντα εκεί για την εξυπηρέτηση των Ελλήνων ασθενών.
Αφορμή για την ίδρυση του Ταμείου -γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’80- αποτέλεσε μια προσωπική εμπειρία του κ. Ματθαίου.
- Η κόρη του Κατερίνα είχε παλέψει με τη λευχαιμία και κατάφερε να γίνει καλά. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο ομογενής εστιάτορας είχε διαπιστώσει ότι πολλές ελληνικές οικογένειες μέσα στη δοκιμασία τους είχαν να αντιμετωπίσουν και άλλα προβλήματα, κυρίως οικονομικής φύσεως.
Εκτός από το Greek Children’s Fund, είχε δημιουργηθεί και το Ελληνικό Τμήμα στον οργανισμό φιλοξενίας καρκινοπαθών παιδιών Ρόναλντ ΜακΝτόναλντ Χάουζ από την Ελληνοαμερικανίδα Νίκη Σιδέρη και η οποία διετέλεσε διευθύντρια του τμήματος για τρεις και πλέον δεκαετίες έως το θάνατό της το 2011. Με δική της πρωτοβουλία, τα τελευταία είκοσι χρόνια διοργανώνεται στο Μανχάταν ο «Μαραθώνιος της Αγάπης» για την οικονομική ενίσχυση του Ελληνικού Τμήματος του Ρόναλντ ΜακΝτόναλντ Χάουζ.
- Ο Στέλιος Ματθαίου, η Νίκη Σιδέρη κι άλλοι πολλοί ομογενείς συστρατεύτηκαν σε μια μόνιμη εθελοντική εκστρατεία γιατί έκαναν βίωμά τους το λόγο του Νίκου Καζαντζάκη: «Ο άνθρωπος όταν νιώθει πόνο είναι ζωντανός. Αλλά όταν νιώθει τον πόνο του άλλου τότε ΝΑΙ είναι Άνθρωπος».
Ήταν στο ίδιο νοσοκομείο όπου, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90, είχαμε συνομιλήσει με την επικεφαλής του παιδογκολογικού τμήματος, στο πλαίσιο ενός από τους τηλεμαραθωνίους της ελληνικής τηλεόρασης στη Νέα Υόρκη, του αείμνηστου Δημήτρη Καστανά, για την οικονομική ενίσχυση του Ταμείου Καρκινοπαθών Ελληνόπουλων. Επρόκειτο για μία από τις πιο καταξιωμένες επιστήμονες στον ιατρικό κλάδο της, αλλά και στην έρευνα για τη θεραπεία του καρκίνου. Σε εκείνη τη συνέντευξη είχε αναφέρει ότι «αν οι έρευνες προχωρήσουν όπως πρέπει να προχωρήσουν, σε μερικά χρόνια θα ανατραπούν τα πάντα και οι περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου θα είναι θεραπεύσιμες».
Φαίνεται όμως ότι ποικιλόμορφα συμφέροντα δεν αφήνουν τις έρευνες να προχωρήσουν όπως πρέπει να προχωρήσουν. Επίσης, αρκετές θεραπείες είναι διαθέσιμες μόνο για τους πλούσιους, γιατί είτε δεν τις καλύπτουν οι ασφάλειες υγείας είτε προσφέρονται μόνο σε ορισμένα ιατρικά κέντρα. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μη θρηνεί θύματα του καρκίνου.
Κάθε φορά λοιπόν που βρίσκομαι σ’ αυτό το νοσοκομείο, όπου διαπρέπουν και επιστήμονες ελληνικής καταγωγής, ξαναπερνούν από το μυαλό εικόνες, πρόσωπα, ιδέες και ένας ολόκληρος κόσμος ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Η καρδιά και το κλειδί στον Μουγιάρη: Η Αθηένου τίμησε τον μεγάλο της ευεργέτη της