«Κοινωνική Δημοκρατία»: Αξιοκρατία μετά τη διαρκή Κρίση της Μεταπολίτευσης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κρύβουμε την Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη από τους Τούρκους; Τα θαλάσσια πάρκα στα ελληνικά πελάγη, έδωσαν στην Άγκυρα να το καταλάβει, αλλά δεν μιλά ποτέ για ΑΟΖ
Πρότζεκ-πρόκληση κοινών συμφερόντων, που με την εξέλιξη της τεχνολογίας τώρα είναι εφικτό, χαρακτήρισε ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας την ηλεκτρική διασύνδεση
Του Γιώργου Ρωμανού*
Σήμερα, στη χώρα μας υπάρχει καταγεγραμμένη μια πρωτοφανής τάση για νέα συλλογικότητα, με διακομματική ενότητα, χωρίς νικητές και ηττημένους μετά το επικών διαστάσεων αποτέλεσμα, 61,31 % υπέρ του «Όχι», στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Αυτό εκφράζει την «Κοινή ανάγκη», δηλαδή τον μέσο όρο της πολιτικής και κοινωνικής ύπαρξης των Ελλήνων. Όμως, αυτή για να λειτουργήσει θετικά πρέπει να συνοδεύεται από μαζική άνοδο ατομικών συνειδήσεων και αυξημένο αίσθημα ευθύνης από λαό και ηγεσία.
Η πρόσφατη κομματική ενότητα στη Βουλή είναι καταναγκαστική, μετά από τις μαζικές οικονομικές επιθέσεις που δέχτηκε η Ελλάδα από συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις της ολιγαρχικής σήμερα, «Ενωμένης» Ευρώπης. Επίθεση, που βοηθήθηκε από πολλούς εγκάθετους Έλληνες, μεταξύ λαού και «ηγετών».
Όμως, αυτή η καταναγκαστική ενότητα πρέπει πλέον, να γίνει πατριωτικά εθελοντική. Και για να αποδώσει καρπούς, χρειάζονται κόμματα αρχών συνεργαζόμενα σε έναν κοινό πολιτικό πρόγραμμα για τη σωτηρίας της Ελλάδος. Και αυτό, μέσα σε πλαίσιο «Κοινωνικής Δημοκρατίας», η οποία θα τείνει διαρκώς στην Άμεση Δημοκρατία. Το τι θα περιλαμβάνει ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να αναφερθεί με τρεις γνωστές έννοιες: «Αξιοκρατία», «Ανασυγκρότηση», «Ανάπτυξη». Μόνο που για να υλοποιηθούν χρειάζεται σήμερα, τώρα, δημοκρατικός συναγερμός συνειδήσεων σε πνεύμα ενότητας. Ενώ μακροπρόθεσμα, απαιτούνται δύο πλήρη πενταετή πολιτικά και οικονομικά προγράμματα. Κάθε άλλη υπόσχεση αποτελεί απάτη.
Ειδικότερα, «Ανασυγκρότηση» δεν νοείται χωρίς ταυτόχρονη κάθαρση όλων των πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων τα οποία μας οδήγησαν σε μερική (προς το παρόν…) εθνική υποτέλεια, και οικονομική δουλεία για ολόκληρο τον 21ο αιώνα. Η σχετική έρευνα πρέπει να αφορά σε όλη την ολέθρια δεκαπενταετία 2000- 2015, με αυτονόητες χρονικές προεκτάσεις στο παρελθόν. Έτσι ώστε να ελεγχθεί πλήρως η επαχθής και απόλυτα καταστροφική «ισοτιμία»: 340,75 δραχμές=1 ευρώ. Μια «ισοτιμία» χειρότερη και από εκείνες που δόθηκαν σε κράτη- παρίες. Αυτή που έπεσε στη χώρα μας σαν ατομική βόμβα την 1η Ιανουαρίου 2002 και με την οποία κανείς δεν ασχολείται. Σε αυτήν πρωτίστως οφείλεται η σημερινή καταστροφή της Ελλάδος. Ταυτόχρονα, απαιτείται συστηματική διεθνής διεκδίκηση για έναν «Λογιστικό έλεγχο σε όλα τα δάνεια της χώρας», επί Μνημονίων. Τρίτο ζήτημα, το μείζον θέμα της αντισυνταγματικότητας αυτών των Μνημονίων.
Και τα τρία αυτά προαπαιτούμενα για τη σωτηρία της χώρας μας μπορούν να ανατεθούν σε επιτροπές οι οποίες θα είναι ψηφισμένες με νόμο από τα κόμματα της Βουλής και με απόλυτη ελευθέρια στο έργο τους, τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό. Τα άτομα που θα τις συγκροτήσουν να επιλεγούν από το απομονωμένο μέχρι σήμερα δυναμικό των άξιων, τόσο από το εσωτερικό της χώρας όσο και από το εξωτερικό.
Τα σχετιζόμενα με τα Μνημόνια και το χρέος θα πρέπει να διεκπεραιωθούν πάσει δυνάμει, και σε χρόνο που θα κριθεί ότι συμφέρει τη χώρα. Ακόμη και στην περιπτώση που η σήμερα ολιγαρχική «Ενωμένη» Ευρώπη αρνηθεί την αυτοκάθαρσή της, όπως οφείλει μετά από την επαχθή δουλεία την οποία επέβαλε στην Ελλάδα.
Όσο γι’ αυτούς που θα κληθούν να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο, θα κριθούν από το ηθικό τους ανάστημα την ώρα του αγώνα, αλλά και από την αυταπάρνηση των μέχρι τώρα ιδεολογημάτων τους, τα οποία θεωρούν ιδέες- ιερές αγελάδες. Μόνο που με αυτές τις ιδέες φτάσαμε σε τούτη εδώ την κόλαση που ζούμε, μετά από 41 χρόνια Μεταπολίτευσης. Έτσι, το κρίσιμο ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουν όλοι είναι μόνο ένα: «Πρώτα η πατρίδα ή πρώτα το κόμμα και οι ιδέες του, στον νέο απελευθερωτικό αγώνα που απαιτείται;»
Κάθε έκπτωση, κάθε ιδεοληπτική οπισθοδρόμηση ή και δωσιλογικός δόλος σε όσα προαναφέρθηκαν θα αυξάνουν το τίμημα της καταστροφής, το οποίο ήδη πληρώνει η χώρα και ο λαός.
Στον πρωτοφανούς έκτασης οικονομικό πόλεμο στον οποίον έχουμε εμπλακεί, τα αξιοκρατικά κριτήρια, η απρόβλεπτη, για τους αντιπάλους μας, ενότητα και η αυξημένη παλλαϊκή συνειδητότητα είναι τα εν δυνάμει πλεονεκτήματά μας.
* Ο Γιώργος Ρωμανός είναι συγγραφέας
ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΘΗΝΑ