Όχι, Σενέρ, δεν είναι όνειρο, χρέος είναι: «Είτε θα σταθούμε μαζί ενάντια (στην τουρκική κατοχή και τον ισλαμιστή μικρό “Σουλτανο”), είτε θα χαθούμε»…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Απειλεί την Κύπρο ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, που εκτέλεσε παράνομη επίσκεψη στα κατεχόμενα: Προστατεύουμε την (παράνομη) “γαλάζια πατρίδα” χωρίς δισταγμό!!! Ακούει η Αθήνα;

Θυμωμένος ο Πρόεδρος της Κύπρου με τους κομματάρχες: Συμφωνούμε κάποια πράγματα και από κάποιους δεν τηρούνται, καταγγέλλει ο Νίκος Χριστοδουλίδης

“Χάος” στην Κύπρο με τον πόλεμο του Γενικού Εισαγγελέα εναντίον του Γενικού Ελεγκτή: Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ομιλεί για “μια δυσάρεστη και ατυχή εξέλιξη”…

Του ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, Φιλελεύθερος

«Το ξέρω, μας λένε ουτοπιστές. Γιατί το λένε αυτό; Γιατί θέλουμε το καλύτερο, το σωστό για την πατρίδα μας», έλεγε ο Σενέρ Λεβέντ την περασμένη Δευτέρα, σε μια εκδήλωση όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι παρουσίασαν και εξήγησαν την κοινή κινητοποίηση, που ξεκίνησαν για την ελευθερία της Κύπρου.

Μπορεί να μην είναι ορατή ούτε με μεγεθυντικό φακό η δημιουργία ενιαίου δημοκρατικού κράτους στην Κύπρο. Πολύ περισσότερο η επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στην Κυπριακή Δημοκρατία με ακυρωμένες τις διχοτομικές πρόνοιες, που οδήγησαν στην διάλυση. Μπορεί να είναι όνειρο να σκέφτεται κανείς έτσι.

Αλλά, από πότε είναι απαγορευμένα τα όνειρα; Από πότε ένας άνθρωπος πρέπει να σκέφτεται με τον τρόπο που του επιβάλλουν οι πολιτικοί ακροβάτες ή ο διεθνής παράγοντας ή εκείνοι που θέλουν να τον υποτάξουν στα συμφέροντα ή τη μεγαλομανία τους;

• «Σύμφωνα με τους ίδιους αυτό είναι ένα όνειρο», έλεγε ο Σενέρ, «κάτι αδύνατο, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί ποτέ… Δεν είναι λυπηρό;».

Είναι αλήθεια πολύ λυπηρό. Να λες, θέλω την ελευθερία της πατρίδας μου, ονειρεύομαι την Κύπρο με ένα λαό, ένα κράτος, ανεξάρτητη, ελεύθερη, κυρίαρχη και να σου λένε, είναι αδύνατο αυτό, δεν μπορεί να συμβεί, μην το προσπαθείς.

Ούτε να το ονειρεύεσαι δεν έχεις το δικαίωμα. Τι άλλο είναι αυτό, όμως, από την προσαρμογή σου στις απαιτήσεις του κατακτητή; Διότι, αν δεν διεκδικείς ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα, τι διεκδικείς; Να βελτιώσεις τις συνθήκες της κατοχής;

Αυτό διεκδικείς. Αυτό, όταν παύεις να ονειρεύεσαι το καλύτερο και αρχίζεις να μιλάς για το εφικτό, για το ρεαλιστικό. Ποιο είναι το ρεαλιστικό; Αυτό που σου επιβάλλει η κατοχή. Σου το ονομάζουν ΔΔΟ (Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία) και χειροκροτείς. Ω, τι μεγαλείο!

Βρήκες την απάντηση στο όνειρο. Είναι η ΔΔΟ. Ο άλλος το λέει δύο κράτη, εσύ το λες ΔΔΟ. Και αναπαύτηκε η ψυχή σου. Δεν μπορείς πια να ξεχωρίσεις ότι είναι το ίδιο. Δυο λαοί, δυο κράτη, δυο θρησκείες. Κι από πάνω τους ο δερβέναγας να εισπράττει τους φόρους υποτελείας. Και να επιβάλλει τη θέληση του σουλτάνου.

«Η εποικιστική αποικιοκρατία των Τούρκων εξαπλώνεται σαν ένας καρκινικός όγκος, καταστρέφοντας τα πάντα. Είτε θα σταθούμε μαζί ενάντια στα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας ή θα χαθούμε».

Το έλεγε στην ίδια εκδήλωση ένας άλλος Τουρκοκύπριος. Ο δημοσιογράφος Αζίζ Σαχ. Ένας νέος άνθρωπος που βιώνει την κατοχή μέσα στα κατεχόμενα εδάφη μας, αλλά τολμά να ονειρεύεται και να παλεύει. Κι εμείς τι του λέμε αυτού του ανθρώπου; Ότι είναι ουτοπιστής. Ότι πρέπει να προσγειωθεί στο εφικτό γιατί αυτά που πιστεύει είναι αδύνατο να συμβούν.

• «Είτε θα σταθούμε μαζί ενάντια στα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας ή θα χαθούμε». Ας λένε ό,τι θέλουν οι σουρεαλιστές. Αξίζει τον κόπο. Αξίζει να το παλέψουμε. Όσο υπάρχει έστω κι ένας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα που τα λέει αυτά. Μα, δεν είναι ένας…

«Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε πρώτα να απελευθερώσουμε τα υποταγμένα μυαλά των ανθρώπων μας και στη συνέχεια να απελευθερώσουμε αυτά τα εδάφη». Το έλεγε ένας άλλος Τουρκοκύπριος ομιλητής, ο οικονομολόγος Οζ Καραχάν. Τι να του πούμε του Οζ; Ότι το πιο δύσκολο από όλα είναι τα υποταγμένα μυαλά των ανθρώπων μας; Κι επειδή είναι δύσκολο, καλύτερα να τα αφήσουμε έτσι, να ησυχάσουμε όλοι, να προσαρμοστούμε…

Σε τι να προσαρμοστούμε, όμως; Ντροπή και να το σκέφτεται κανείς κι ας το λένε οι άλλοι ρεαλισμό. Όνειδος είναι για το ανθρώπινο είδος. Να προσαρμοστούμε στον κατακτητή μας. Σε όλες τις χώρες που το 1940 κατακτήθηκαν από τη Γερμανία μόνο οι δωσίλογοι προσαρμόστηκαν με τους κατακτητές.

Παντού, σε όλες τις χώρες υπήρχε αντίσταση. Σε όλες υπήρχαν άνθρωποι, ομάδες, οργανώσεις, που δεν πίστεψαν ούτε μια μέρα ότι τελείωσε η ελευθερία τους, ότι η κατοχή ήταν παντοτινή. Την ελευθερία τους δεν την χάρισαν για να περάσουν καλά. Ούτε καν όταν δεν είχαν να φάνε.

• Πάλευαν και ονειρεύονταν την ώρα της ελευθερίας. Εμάς μας ζητούν να ονειρευτούμε καλύτερες συνθήκες σφαγής. Καλύτερες συνθήκες κατοχής. Τίποτε περισσότερο.

Γιατί αν ονειρευτείς το αυτονόητο, θα είσαι ουτοπιστής. Αν ονειρευτείς την Ελευθερία με έψιλο κεφαλαίο, θα είσαι ψευτοπατριώτης. Αν ονειρευτείς κοινή πατρίδα για όλους τους Κύπριους πολίτες αλλά όχι για τους Τούρκους εισβολείς, θα είσαι απροσάρμοστος. Αν ονειρευτείς ανθρώπινα δικαιώματα και βασικές ελευθερίες, θα είσαι ακραίος.

Όχι, Σενέρ, δεν είναι όνειρο, χρέος είναι. Κι αν δεν το καταλάβουμε όλοι, αργά ή γρήγορα θα χαθούμε.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Η μεγάλη ρήξη; Ο Ταγίπ Ερντογάν ήδη αποχαιρέτησε τη Δύση: Η Κύπρος και η Ελλάδα να ενισχύσουν περισσότερο τους δεσμούς με το δυτικό κόσμο και τη Μέση Ανατολή