Image by Gerd Altmann from Pixabay
Ο πλούτος και η φτώχεια χαρακτηρίζουν τις δυο ακραίες κοινωνικές ομάδες στην Κύπρο. Έχουμε την τάξη των πλουσίων με τα μεγάλα εισοδήματα και τα περιουσιακά στοιχεία που αυγατίζουν κάθε χρόνο.
Η δραστηριότητα και η προβολή του πλούτου είναι εμφανής στην Κύπρο. Εκδηλώνεται με την αγορά ακινήτων, ακριβών αυτοκινήτων ειδών πολυτελείας, ταξιδίων και άλλων δαπανηρών εκδηλώσεων.
Από την άλλη έχουμε την τάξη των φτωχών, των πολυτέκνων, των χαμηλοσυνταξιούχων, των ληπτών του ΕΕΥ, που μετρούν τα ευρώ, που δυσκολεύονται να βγάλουν τον μήνα, να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος και των καυσίμων και στις υπεραγορές περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα.
Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός καλπάζουν. Η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει στοχευμένα μέτρα για να δώσει μια ανάσα στους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Φυσικά το κράτος δεν μπορεί να αφαιρέσει από κάποιες τάξεις εισοδήματα ή να μειώσει του ψηλούς μισθούς και να ενισχύσει τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Ούτε μπορεί να μειώσει τις τιμές ή να μειώσει για όλα το ΦΠΑ για να ανασάνουν οι φτωχοί. Τότε θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της πτώχευσης του κράτους και των δυσπραγούντων πολιτών.
Η λύση είναι μια σταδιακή ανακατανομή του εθνικού πλούτου. Και φυσικά αυτή δεν μπορεί να είναι «παίρνω από τους πλούσιους και δίνω στους φτωχούς, αυξάνοντας τα εισοδήματά τους». Πρέπει να είναι κάποια άλλα μέτρα, που να έχουν σχέση με τη δομή του κοινωνικού συστήματος
Το κράτος μπορεί να αυξήσει τις δαπάνες για όσους κολυμπούν μέσα στον πλούτο και να μειώσει τις δαπάνες στα φτωχά νοικοκυριά. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Μπορούν και πρέπει να αυξηθούν δραστικά οι φόροι και ο ΦΠΑ για τα πολυτελή αυτοκίνητα, για όλα τα είδη πολυτελείας, για όλες τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητες που σηματοδοτούν τον πλούτο, όπως ακριβά ταξίδια αναψυχής στο εξωτερικό, διακοπές σε ξενοδοχεία πολυτελείας για τους ντόπιους, φορολογία στα πολυτελή εστιατόρια και κέντρα αναψυχής και πάλι για τους ντόπιους.
Η στέγη, η υγεία, η παιδεία και η ενέργεια αποτελούν το μεγάλο βραχνά των φτωχών νοικοκυριών. Όταν το κράτος μειώσει αισθητά αυτές τις δαπάνες στην ουσία θα αυξήσει τα διαθέσιμα ποσά για άλλες ανάγκες των νοικοκυριών. Αυτό είναι μια αύξηση των εισοδημάτων και μια ανακατανομή τους εθνικού πλούτου.
Μια ομάδα οικονομολόγων με κοινωνικές ευαισθησίες μπορούν να καταρτίσουν ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα και να εισηγηθούν νομοθεσίες και μέτρα, ώστε να γίνει μια πρώτη ανακατανομή τους εθνικού εισοδήματος. Η αύξηση των μισθών και των συντάξεων πρέπει φυσικά να αποτελούν πάντα ένα άμεσο στόχο κάθε κυβέρνησης.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE