Η Ιταλία δεν έμαθε από το σκοτεινό παρελθόν της: Νοσταλγία για το φασισμό εκατό χρόνια μετά την άνοδο του Μουσολίνι
FILE PHOTO: Ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι. EPA/ANSA
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στις 28 Οκτωβρίου 1922, οι «φαιοχίτωνες» του Μπενίτο Μουσολίνι εισήλθαν στη Ρώμη, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας δικτατορίας που ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζεται με κάποια επιείκεια στην Ιταλία.
Η εκατονταετηρίδα από τη λεγόμενη πορεία στη Ρώμη την Παρασκευή έρχεται λίγες ημέρες μετά την ανάδειξη της ακροδεξιάς ηγέτιδας Τζόρτζια Μελόνι σε νέα πρωθυπουργό της Ιταλίας, ανανεώνοντας τη συζήτηση για την κληρονομιά του φασισμού.
Παρόλο που το κόμμα «Αδελφοί της Ιταλίας» της Μελόνι έχει νεοφασιστικές ρίζες, στην πρώτη της ομιλία στο κοινοβούλιο αυτή την εβδομάδα επέμεινε ότι «δεν ένιωσε ποτέ συμπάθεια ή εγγύτητα με τα αντιδημοκρατικά καθεστώτα συμπεριλαμβανομένου και του φασισμού».
Ωστόσο, σε αντίθεση με τη Γερμανία ή την Ισπανία, όπου μόνο μια χούφτα εξτρεμιστών εξακολουθεί να λατρεύει τον Αδόλφο Χίτλερ ή τη δικτατορία του Φράνκο, η στάση απέναντι στον Μουσολίνι στην Ιταλία είναι πιο διφορούμενη.
Μόλις το 2013, ο τότε πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι δήλωσε ότι οι ρατσιστικοί νόμοι κατά των Εβραίων ήταν «το χειρότερο λάθος ενός ηγέτη, δηλαδή του Μουσολίνι, ο οποίος με πολλούς άλλους τρόπους τα πήγε καλά».
Φυλετικοί νόμοι της ντροπής
Ο Μπερλουσκόνι, ένας δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης, του οποίου το δεξιό κόμμα Forza Italia επανήλθε στην κυβέρνηση ως μέρος του συνασπισμού με τη Μελόνι, είναι γνωστός για τα ξεσπάσματά του.
Αλλά το συναίσθημα δεν είναι ασυνήθιστο, σημειώνει ο Βαλέριο Αλφόνσο Μπρούνο, αναλυτής στο Κέντρο Ανάλυσης της Ριζοσπαστικής Δεξιάς στο Λονδίνο.
«Ένα μεγάλο μέρος των Ιταλών δεν έχει ποτέ πραγματικά συμφιλιωθεί με τον φασισμό», δήλωσε στο AFP.
Το αυταρχικό, αντιδημοκρατικό καθεστώς του Μουσολίνι εξυμνούσε τη στρατιωτική ισχύ και τον έντονο εθνικισμό.
Στην Ιταλία, διατηρείται «αυτή η λατρεία της ισχυρής προσωπικότητας, του ισχυρού άνδρα, του απολυταρχικού που κυβερνά χωρίς να ανησυχεί για τη δημοκρατία», είπε ο Μπρούνο.
Ο Μουσολίνι επαινείται για το γεγονός ότι παρείχε στην Ιταλία τις πολυπόθητες υποδομές, από τρένα έως αυτοκινητοδρόμους, καθώς και προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας ακόμη και αν πολλά από αυτά τα έργα ήταν ήδη σε εξέλιξη όταν ανέλαβε την εξουσία.
Λίγοι, ωστόσο, υπερασπίζονται το ιστορικό του σχετικά με τους φυλετικούς νόμους.
Από το 1938, το καθεστώς άρχισε να αφαιρεί δικαιώματα από τους Εβραίους, απαγορεύοντάς τους τα δημόσια αξιώματα, απαγορεύοντας τους γάμους μεταξύ τους, επιτρέποντας τη κατάσχεση της περιουσίας τους και τελικά τον εγκλεισμό τους.
Υπό το καθεστώς του Μουσολίνι, το οποίο κράτησε μέχρι τον Ιούλιο του 1943, περισσότεροι από 7.000 Ιταλοί Εβραίοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά δολοφονήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου.
Στην ομιλία της την Τρίτη, η Μελόνι χαρακτήρισε τους φυλετικούς νόμους «το χαμηλότερο σημείο της ιταλικής ιστορίας, μια ντροπή που θα σημαδεύει τον λαό μας για πάντα».
Οι δηλώσεις του Μπερλουσκόνι το 2013, στο περιθώριο μιας τελετής για την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος στο Μιλάνο, καταδικάστηκαν από την κεντροαριστερά και πολλούς άλλους.
Έδειξαν “το βαθμό στον οποίο η Ιταλία εξακολουθεί να δυσκολεύεται να αποδεχθεί σοβαρά την ιστορία της και τις ευθύνες της”, δήλωσε τότε ο επικεφαλής της Ένωσης Ιταλικών Εβραϊκών Κοινοτήτων, Ρέντσο Γκατένια.
Η τοποθέτηση του Γκατένια είναι ακόμη και σήμερα επίκαιρη.
Οι κληρονόμοι του «Ιλ Ντούτσε»
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Οκτωβρίου του 2021, το 66% των νέων ηλικίας 16 έως 25 ετών πιστεύει ότι το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι ήταν μια δικτατορία που πρέπει να καταδικαστεί εν μέρει, αλλά που είχε και ευεργετικά αποτελέσματα.
Μόνο το 29 τοις εκατό των ερωτηθέντων από το ερευνητικό ινστιτούτο Ipsos, για λογαριασμό μιας εθνικής ένωσης πρώην απελαθέντων δήλωσε ότι ο Μουσολίνι πρέπει να καταδικαστεί εξ ολοκλήρου.
Ενώ για το πέντε τοις εκατό, ο φασισμός θεωρήθηκε θετική μορφή διακυβέρνησης.
Μολονότι σήμερα, αγάλματα αμφιλεγόμενων ιστορικών προσωπικοτήτων απομακρύνονται σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία, οι φυσικές υπενθυμίσεις του «Ιλ Ντούτσε» παραμένουν άθικτες σε ολόκληρη την Ιταλία.
Ένας οβελίσκος με την επιγραφή «Μουσολίνι Ντούτσε» εξακολουθεί να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το ολυμπιακό στάδιο της Ρώμης, χωρίς να υπάρχει καμία σημείωση στην επιφάνειά του.
Πορτραίτα του δικτάτορα εξακολουθούν να κοσμούν τους τοίχους ορισμένων υπουργείων
Και ενώ ένας μεταπολεμικός νόμος απαγορεύει τη συγγνώμη ή τη δικαιολόγηση του φασισμού, δεν εφαρμόζεται.
Ιστοσελίδες ανθίζουν στο διαδίκτυο υμνώντας τη μνήμη του « βεντένιου», των δύο δεκαετιών που ο Μουσολίνι ήταν στην εξουσία.
Στην Πρεντάπιο, μια μικρή πόλη στη βόρεια Ιταλία όπου γεννήθηκε και θάφτηκε ο Μουσολίνι, ο τάφος του στο οικογενειακό παρεκκλήσι προσελκύει δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.
«Αυτή η μνήμη είναι σίγουρα ανεκτή, όχι μόνο στο Πρεντάπιο», δήλωσε ο αναλυτής Μπρούνο.
Και τα τελευταία χρόνια, πρόσθεσε, αυτή η ανοχή του φασισμού έχει αυξηθεί.
«Είμαστε όλοι κληρονόμοι του «Ιλ Ντούτσε» , δήλωσε ο Ιγνάτσιο Λα Ρούσα, μέλος του κόμματος της Μελόνι «Αδελφοί της Ιταλίας».
Πρόσφατα εκλεγμένος πρόεδρος της Γερουσίας, μιλούσε στην τηλεόραση μόλις τον περασμένο μήνα.
Ο Λα Ρούσα, ο οποίος συλλέγει φασιστικά αναμνηστικά, συμπεριλαμβανομένων προτομών του Μουσολίνι, είχε αναγκαστεί ημέρες νωρίτερα να καταδικάσει τον αδελφό του επειδή έκανε τον φασιστικό χαιρετισμό στην κηδεία ενός ακροδεξιού ακτιβιστή.
Πηγή: AFP μέσω ertnews.gr
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE