Συλλήψεις για “ψύλλου πήδημα” στo πένθος για την Ελισάβετ: Αντιδράσεις για “ηλίθια αστυνόμευση” σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία [videos]

Eικόνα από βίντεο δείχνει την γυναίκα στο Εδιμβούργο που κρατά πλακάτ που λέει “όχι δικός μου βασιλιάς” και η οποία απομακρύνθηκε από την αστυνομία. Screenshot via YouTube




Η βρετανική αστυνομία ανακοίνωσε προ ημερών πως θα πρέπει να γίνει σεβαστό το δικαίωμα όσων αντιτίθενται στην μοναρχία. Ήταν αναμενόμενο κάποιοι αντιμοναρχικοί να βρουν αφορμή τις δημόσιες εκδηλώσεις πένθους για την Βασίλισσα Ελισάβετ να διαδηλώσουν. Με κάθε τρόπο.

Όμως, κάποιες αντιδράσεις και, κυρίως, οι συλλήψεις αντιμοναρχικών διαδηλωτών από την αστυνομία, επικρίνονται έντονα. Ένας από τους επικριτές που εμπεριστατωμένα δημοσιοποιεί την θέση του είναι ο σχολιαστής της Daily Mail, Άντριου Μαρ, ο οποίος εν ολίγοις μιλά για ανόητες και βλακώδεις συλλήψεις.

“Υπάρχει αυστηρή αστυνόμευση. και υπάρχει ηλίθια αστυνόμευση” αναφέρει στο άρθρο του ο Μαρ, για να προσθέσει:

“Το απόγευμα της Κυριακής, ένας δάσκαλος ιστορίας που ζει στην Οξφόρδη, ονόματι Σάιμον βρέθηκε να του περνούν  χειροπέδες επειδή φώναξε «ποιος τον εξέλεξε;» κατά την διάρκεια της ανακήρυξης του βασιλιά Καρόλου Γ’ .

Το επόμενο πρωί, έξω από το Κοινοβούλιο, μια γυναίκα που κρατούσε ένα πλακάτ στο οποίο είχε γράψει «όχι δικός μου βασιλιάς» από τη μια πλευρά και «καταργήστε τη μοναρχία» από την άλλη, απομακρύνθηκε γρήγορα από μια ομάδα αστυνομικών.

Στη Σκωτία, ένας 22χρονος άνδρας που αποδοκίμασε τον πρίγκιπα Άντριου καθώς περπατούσε πίσω από το φέρετρο της βασίλισσας κατά μήκος του Royal Mile στο Εδιμβούργο,  το απόγευμα της Δευτέρας, αρπάχτηκε από μέλη του πλήθους και την αστυνομία και αργότερα κατηγορήθηκε για παραβίαση της δημόσιας τάξης.

Μια άλλη γυναίκα, επίσης 22 ετών, συνελήφθη και κατηγορήθηκε στην πρωτεύουσα της Σκωτίας τη Δευτέρα επειδή κρατούσε μια πινακίδα που έγραφε «γα@@@νος*** ιμπεριαλισμός, καταργήστε τη μοναρχία»  έξω από τον καθεδρικό ναό του St Giles.

Υπήρξαν και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις που έγιναν πρωτοσέλιδα.

  • Τώρα, κάθε ένα από αυτά τα γεγονότα είναι διαφορετικό. Ο δάσκαλος στην Οξφόρδη, για παράδειγμα, μπορεί να ήταν προκλητικός και εκνευριστικός με τους μοναρχικούς που στέκονταν γύρω του όταν ρώτησε: «Ποιος τον εξέλεξε;». Αλλά ήταν — σε αυτό το φιλελεύθερο έθνος — μια ερώτηση που είχε απόλυτα δικαίωμα να κάνει.

Όσο για τον άνδρα στο Εδιμβούργο που φώναξε στον Δούκα του Γιορκ, θεωρώ ότι ήταν γκροτέσκος, δεδομένης της επισημότητας της στιγμής. «Εκτός τόπου και χρόνου », όπως θα έλεγαν οι γονείς μου.

Αλλά πάρτε τα όλα αυτά μαζί και μπορεί θα δείτε να  διαφαίνεται ότι οι άνθρωποι που δεν θέλουν τη μοναρχία ή έναν νέο βασιλιά – και είναι έτοιμοι να το πουν δημόσια – γίνονται στόχος της αστυνομίας. Και αυτό είναι δημοκρατικά απαράδεκτο.

Το πιο παράξενο παράδειγμα  ήρθε τη Δευτέρα -και πάλι έξω από το Κοινοβούλιο- και απηχούσε μια μορφή διαμαρτυρίας που πρωτοεμφανίστηκε στη Ρωσία κατά τις πρώτες ημέρες του βάρβαρου πολέμου του Πούτιν στην Ουκρανία.

Ένας δικηγόρος και περιβαλλοντικός ακτιβιστής ονόματι Πολ Πόουλσλαντ κρατούσε απλώς ένα λευκό κομμάτι χαρτί. Όταν αργότερα πήγε στην Ντάουνινγκ Στριτ, ένας αστυνομικός του ζήτησε τα στοιχεία του και του είπε ότι αν έγραφε «όχι ο βασιλιάς μου» στο χαρτί, θα είχε συλληφθεί βάσει του νόμου περί δημόσιας τάξης.

Όταν πήρα συνέντευξη από τον Πόουλσλαντ για τη ραδιοφωνική μου εκπομπή στο LBC, ήταν σαστισμένος και σαρκαστικός, αποκαλώντας την εμπειρία «γελοία». Αλλά το στυλ διαμαρτυρίας του φαίνεται να έχει πιάσει: χθες, μια ομάδα συγκεντρώθηκε στο Εδιμβούργο έξω από τον καθεδρικό ναό του St Giles – όπου είχε μεταφερθεί το φέρετρο της βασίλισσας  – και κρατούσε λευκά φύλλα και ένα απλό λευκό πανό. Φαινόταν να διαμαρτύρονται προς υποστήριξη του Πόουλασλαντ  — και της ελευθερίας του λόγου γενικότερα.

Ο συντηρητικός βουλευτής Ντέιβιντ Ντέιβις δεν είναι ο μόνος στο βασίλειο που προβληματίζεται από αυτή τη σκληρή αστυνόμευση.

  • «Σε περίοδο εθνικού πένθους, θα πρέπει όλοι να φροντίσουμε να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό», έγραψε χθες στο Twitter. «Αλλά δεν πρέπει να θυσιάσουμε την αρχή της ελευθερίας του λόγου πάνω στην οποία οικοδομείται η σύγχρονη Βρετανία».

Τη Δευτέρα, ο Ντέιβις έγραψε στον Αρχηγό της Αστυνομίας της Σκωτίας, εκφράζοντας την ανησυχία του ότι απαγγέλθηκαν κατηγορίες στη  διαδηλώτρια που κρατούσε το πλακάτ «γα@@@νος *** ιμπεριαλισμός» έξω από τον καθεδρικό ναό. Ο Ντέιβις έγραψε:

«Εάν το εν λόγω άτομο διέπραξε πράξεις βίας ή η αστυνομία είχε λόγους να πιστεύει ότι θα έκανε, τότε προφανώς θα ήταν απαραίτητη η δράση. Αλλά αν το άτομο έλεγε απλώς μια γνώμη, πιστεύω ότι συμφωνείτε ότι μια φιλελεύθερη προσέγγιση θα ήταν επιθυμητή».

Αρκετά. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η αστυνομική δικαιολογία φαίνεται να είναι η ίδια: ότι κάποιος άλλος μπορεί να προσβληθεί από τη διαμαρτυρία. Θα μπορούσαν στη συνέχεια να αντεπιτεθούν και να διαπράξουν παραβίαση της ειρήνης — επομένως, για να αποφευχθεί αυτό, ο διαδηλωτής θα πρέπει να απομακρυνθεί.

Αλλά σίγουρα αν περιπλανιέσαι σκόπιμα λέγοντας πράγματα που εξοργίζουν τους άλλους, προκαλώντας τους μέσα σε μια περίοδο αυξημένης δημόσιας συγκίνησης και καταλήξεις να σε χτυπήσουν, δεν φταίει κανείς άλλος παρά μόνο εσύ; Αυτό ονομάζεται προσωπική ευθύνη.

Και αν η αστυνομία εξακολουθεί να επιμένει ότι κάποιος πρέπει να συλληφθεί, ίσως θα έπρεπε να είναι ο φασαριόζος, παρά ο πιθανός τραμπούκος.

Με βαριά χέρια

Εν πάση περιπτώσει, το να κρατάς ψηλά ένα ευγενικά διατυπωμένο πλακάτ είναι τόσο απαράδεκτο που το επιχείρημα για τη δημόσια τάξη καταρρέει. Ορισμένα από τα μηνύματα ήταν αγενή, το παραδέχομαι, αλλά το «όχι ο βασιλιάς μου» ή ακόμα και το «κατάργησε τη μοναρχία» είναι σίγουρα εντός των ορίων της πολιτικής διαφωνίας. Και από πότε οι βρισιές είναι έγκλημα;

Εδώ υπάρχει ένα μεγαλύτερο θέμα. Είμαστε μια ισχυρή δημοκρατία που βασίζεται στην ελευθερία του λόγου. Και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να μην προσβληθούμε, όποιο κι αν είναι το επίμαχο ζήτημα. Υπάρχουν προστασίες ενάντια στη ρητορική που σκοπίμως προκαλεί  μίσος ή βία — αλλά πέρα ​​από αυτό είναι, ή θα έπρεπε να είναι, ανοιχτή εποχή . Πώς αλλιώς αμφισβητούνται και δοκιμάζονται οι ιδέες;

  • Μία από αυτές τις ιδέες είναι η ίδια η μοναρχία. Αλλά, ίσως κατά ειρωνικό τρόπο, η αστυνόμευση με υπερβολικό ζήλο είναι επικίνδυνη για τον μοναρχισμό.

Για αιώνες, οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες αποδοκιμάζονται αλλά και ζητωκραυγάζονται  καθώς περνούν πάνω στα άλογά τους και στις περίτεχνες άμαξές τους.

Ευθύνη

Η μοναρχία ήταν πάντα αντιδημοφιλής σε κάποιους. Ακόμη και η βασίλισσα Βικτώρια αντιμετώπισε μια άνοδο του ρεπουμπλικανισμού προς το τέλος της βασιλείας της, όταν είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή ως «χήρα του Ουίνδσορ».

Πριν από αυτήν, οι μονάρχες του Ανόβερου βρέθηκαν αντιμέτωποι με μερικά από τα πιο αγενή κινούμενα σχέδια που σχεδιάστηκαν ποτέ από ανθρώπινο χέρι. Ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο η ιστορία συνεχίστηκε.

  • Είναι πράγματι η σύγχρονη βρετανική μοναρχία τόσο αδύναμη, αβέβαιη που να απειλείται από έναν καθηγητή ιστορίας που κάνει μια ερώτηση, μια γυναίκα που κρατά ψηλά ένα μικρό χειροποίητο πλακάτ ή έναν νεαρό άνδρα που φωνάζει στο δρόμο; Τι γελοία, προσβλητική σκέψη.

Συντριπτικά, αυτή η χώρα επιβραβεύει τη μοναρχία της, ιδιαίτερα σε στιγμές όπως αυτές: οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα ποσοστά αποδοχής του βασιλιά Καρόλου έχουν εκτοξευθεί αυτόν τον μήνα. Αλλά επιβραβεύουμε τις ελευθερίες μας και την ελευθερία του λόγου μας, θα έλεγα, ακόμη περισσότερο.

Το κράτος θα ήταν καλό να μην θεωρήσει ποτέ, μα ποτέ ότι ίσως χρειαστεί να επιλέξουμε ανάμεσά τους. Και θα στοιχημάτιζα ένα σωρό χρήματα ότι θα συμφωνούσε σε αυτό και ο Βασιλιάς”.

 

Με πληροφορίες από Daily Mail

Η τελευταία νύχτα της Ελισάβετ στο Μπάκιγχαμ: * Από σήμερα το λαϊκό προσκύνημα στο Ουέστμινστερ * Μέχρι 30 ώρες η αναμονή [live εικόνες]

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: