Ο Ερντογάν είναι ένας εξοργιστικός σύμμαχος, γράφει η FT: Εγείρει “άβολα ερωτήματα” για το ΝΑΤΟ, αλλά είναι …αναγκαίος!!!

FILE PHOTO: O γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ και ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, υποδέχονται τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία




«Γιατί να μη διώξουμε την Τουρκία από το ΝΑΤΟ; Ακούγεται καλή ιδέα- ιδίως μετά από μερικά ποτά μετά τη σύνοδο», σχολιάζει σε κείμενο γνώμης ο αρθρογράφος της εφημερίδας Financial TimesGideon Rachman.

Σημειώνει πως «αναμφίβολα» ο Τούρκος πρόεδρος είναι ένας «εξοργιστικός σύμμαχος όπως αποδεικνύει η μέχρι σήμερα στάση του σχετικά με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.

Σχετικά με το τελευταίο του αίτημα περί έκδοσης από τη Σουηδία 73 ατόμων, τα οποία η Τουρκία χαρακτηρίζει τρομοκράτες, ο Rachman σχολιάζει πως το «να παραδώσει κανείς ανθρώπους στο έλεος της δικαιοσύνης του Ταγίπ Ερντογάν (Erdogan) είναι ένα σκληρό ερώτημα για κάθε δημοκρατία», ιδίως όταν ληφθούν υπόψη υποθέσεις όπως αυτές των Selahattin Demirtas, Osman Kavala και Hakan Altinay.

Η συμπεριφορά του Erdoğan εγείρει «άβολα ερωτήματα για το ΝΑΤΟ». Η συμμαχία λέει ότι υποστηρίζει τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η φυλάκιση, ωστόσο, πολιτικών αντιπάλων με «κατασκευασμένες» κατηγορίες είναι κάτι που κάνει ο Βλαντιμίρ Πούτιν (Putin), σχολιάζει ο συντάκτης, συμπληρώνοντας ότι «πράγματι, ο Ρώσος και ο Τούρκος ηγέτης έχουν εδώ και πολύ καιρό στενές σχέσεις».

Η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για τον Putin. Η τακτική καθυστερήσεων της Τουρκίας αναδεικνύει την κυνική έλλειψη σεβασμού προς τις βαλτικές χώρες, μέλη του ΝΑΤΟ που αντιμετωπίζουν μια «υπαρξιακή απειλή».

Η προθυμία του Erdoğan να εκβιάζει το ΝΑΤΟ για τη Φινλανδία και τη Σουηδία δημιουργεί αμφιβολίες για το πώς θα συμπεριφερθεί η Τουρκία σε μελλοντικές κρίσεις, σημειώνει ο Rachman, δεδομένου ότι η ενεργοποίηση του Άρθρου 5 περί αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης προϋποθέτει ομοφωνία.

Δεν θα ήταν λοιπόν καλύτερα το ΝΑΤΟ χωρίς την Τουρκία, διερωτάται ο Rachman. «Σε καμία περίπτωση». Ο συντάκτης υπογραμμίζει ότι η αποβολή της Τουρκίας, ακόμα και αν αυτή ήταν νομικά δυνατή, θα ήταν μια στρατηγική καταστροφή. Η Μαύρη Θάλασσα αποτελεί τη βασική οδό προς τη Μεσόγειο και τον υπόλοιπο κόσμο τόσο για την Ουκρανία όσο και για τη Ρωσία.

Αν τα ουκρανικά σιτηρά μπορέσουν να μεταφερθούν εκτός των λιμανιών της χώρας προς τις παγκόσμιες αγορές, θα μεταφερθούν μέσω της Μαύρης Θάλασσας- και η Τουρκία ελέγχει την είσοδο σε αυτή. Ο ζωτικός ρόλος της αναδείχθηκε από την κράτηση ενός ρωσικού πλοίου από την Τουρκία, το οποίο μετέφερε -κατά τις υποψίες- κλεμμένα σιτηρά από την Ουκρανία.

Αν η Τουρκία αποβληθεί από το ΝΑΤΟ και γίνει de facto σύμμαχος της Ρωσίας, η Ουκρανία θα μετατραπεί σε μια εγκλωβισμένη χώρα και η Ρωσία θα βρεθεί στις πύλες της Μεσογείου.

Οι ισορροπίες στη Μέση Ανατολή θα γίνουν ακόμα πιο περίπλοκες. Οι Τούρκοι διαθέτουν μεγάλη στρατιωτική παρουσία στη Συρία. Αν και έχουν ήδη συγκρουστεί με τους Αμερικανούς για το ρόλο των Κούρδων, αντιτίθενται στη συμμαχία Ρωσίας και Άσαντ. Οι Τούρκοι φιλοξενούν 3.7 εκ. πρόσφυγες από τη Συρία- ανακουφίζοντας σε μεγάλο βαθμό την ΕΕ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι o Erdogan έχει αμαυρώσει τις δημοκρατικές αξίες της Τουρκίας. Σε αντίθεση, ωστόσο, με τη Ρωσία, η Τουρκία δεν αποτελεί κίνδυνο για το υπόλοιπο ΝΑΤΟ -εκτός, ίσως για την Ελλάδα η οποία ανησυχεί για τη συμπεριφορά του Τούρκου προέδρου στο Αιγαίο. Δεδομένης της συντριπτικής σημασίας που έχει για το ΝΑΤΟ η αντιμετώπιση της Ρωσίας, είναι ζωτικής σημασίας να κρατήσουμε την Τουρκία στο πλευρό μας, σχολιάζει ο συντάκτης.

Ο Erdogan το γνωρίζει. Χρησιμοποιεί τη δυνατότητα που του έδωσε ο πόλεμος στην Ουκρανία για να ασκήσει πιέσεις. Η κατάσταση είναι εξοργιστική, αλλά διαχειρίσιμη. Ο Τούρκος ηγέτης είναι απόλυτα ικανός να αλλάξει τη θέση του, όταν τον βολέψει. Και τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ διαθέτουν επίσης μοχλούς πίεσης που μπορούν να χρησιμοποιήσουν έναντι της Τουρκίας.

Η ευελιξία του Erdogan αναδεικνύεται από την αλλαγή στάσης του στη Σαουδική Αραβία, κυρίως λόγω της κακής κατάστασης της τουρκικής οικονομίας. Οι αδυναμίες της τουρκικής οικονομίας δίνουν στα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ τη δυνατότητα να ασκήσουν πίεση στον Τούρκο πρόεδρο. Ο πληθωρισμός της Τουρκίας είναι σχεδόν 80% -σε μεγάλο βαθμό λόγω της δικής του οικονομικής κακοδιαχείρισης.

Η τουρκική λίρα έχει χάσει πάνω από το 60% της αξίας της κατά την τελευταία διετία, ενώ η χώρα υποφέρει από ένα τεράστιο τρέχον έλλειμμα και θα χρειαστεί -κατά τα λεγόμενα- διάσωση από το ΔΝΤ. Κάτι τέτοιο θα ήταν εξευτελιστικό για τον Erdogan, δεδομένων και των επικείμενων εκλογών το 2023.

Προκειμένου να αποφύγει την οικονομική καταστροφή, η Τουρκία θα χρειαστεί πιθανότατα ξένη βοήθεια. Σε αυτό το σημείο θα φανούν χρήσιμοι οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ.

Σε αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια, η Τουρκία ενδεχομένως να υιοθετήσει μια περισσότερο λογική στάση έναντι της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας. Και αν αυτό μοιάζει με «παζάρεμα» στο μεγάλο παζάρι της Κωνσταντινούπολης, «ας είναι», καταλήγει ο συντάκτης.

ΠΗΓΗ: Financial TimesGideon Rachman, Άρθρο γνώμης – Erdoğan is an infuriating but indispensable ally

Είναι ο κ. Σχοινάς ένας “κοινός συκοφάντης”; Δεν αποκαλύπτει στον κυπριακό λαό τους προεδρικούς υποψηφίους του …Πούτιν!

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: