Στο Αφγανιστάν δεν απέτυχαν μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες: “Το Βιετνάμ της Γερμανίας” στην Καμπούλ…
Η Καγκελάριος της Γερμανίας, Άγγελα Μέρκελ κάνει δηλώσεις για το Αφγανιστάν. EPA, OMER MESSINGER, POOL
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κείμενο με τίτλο «Το Βιετνάμ της Γερμανίας» και υπότιτλο «Η Αμερική δεν είναι η μόνη που απέτυχε στο Αφγανιστάν. Ούτε και η γερμανική συνδρομή κατάφερε να βοηθήσει την χώρα να αναρρώσει», δημοσιεύει η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.
Το πρωτοσέλιδο άρθρο γνώμης του συνεκδότη της FAZ, Berthold Kohler αναφέρει, μεταξύ άλλων:
Στο Βερολίνο, παρ’ όλη την αυτοκριτική, οι εν μέρει παραλληλισμοί με το Βιετνάμ δεν φαίνονται αταίριαστοι. Δεν είναι και πάλι πρωτίστως αποτυχία των Αμερικανών; Δεν ήταν η εμπιστοσύνη του Trump στις υποσχέσεις των Ταλιμπάν και η βιαστική απόφαση του Biden για απόσυρση που προκάλεσαν την ολική κατάρρευση στο Hindukusch;
Όποιος δείχνει με το δάχτυλο μόνο προς την Ουάσινγκτον, κάνει τα πράγματα να φαντάζουν πολύ απλά. Στο Βερολίνο δεν αξιολογείτο λανθασμένα η κατάσταση στο Αφγανιστάν μόνον τις τελευταίες εβδομάδες. Ακόμη και στην αρχή της αποστολής, τα κυβερνητικά κόμματα και η αντιπολίτευση δεν ήθελαν να δουν κατάματα την σκληρή πραγματικότητα εκεί, όπως αποδεικνύεται από την επί πολλά χρόνια άρνηση να χαρακτηριστεί ως «πόλεμος» ο πόλεμος στο Αφγανιστάν.
Και στη Γερμανία υπήρχε πίστη στο «nation building» -όχι δια της στρατιωτικής ισχύος, αλλά μέσω των γεωτρήσεων και κατασκευής σχολείων για τα κορίτσια. Και στο Βερολίνο θεωρήθηκε ότι οι Αφγανοί στρατιώτες και αστυνομικοί ήταν δυνατόν να εκπαιδευτούν και να εξοπλιστούν τόσο καλά, ώστε να μεταβληθούν σε ακλόνητους υπερασπιστές του κράτους τους.
Αυτό αποδείχθηκε πλάνη. Στο Αφγανιστάν δεν έχει δημιουργηθεί ούτε ένα κράτος, ούτε μία κοινωνία που γνωρίζει να αμύνεται. Οι θυσίες των Αφγανών και των ξένων στρατευμάτων, και των γερμανικών, δεν ήταν εντελώς μάταιες. Επί είκοσι χρόνια η νεολαία της χώρας μπορούσε να πάει σχολείο και πανεπιστήμιο και να ονειρευτεί ένα καλύτερο μέλλον. Γι’ αυτό και είναι ακόμα πιο βάναυση η επιστροφή σχεδόν εν μία νυκτί στην Σαρία.
Στη συζήτηση που γινόταν στην Γερμανία για το Αφγανιστάν, τα ζητήματα Στρατηγικής διαδραμάτιζαν μόνο δευτερεύοντα ρόλο. Όπως και τώρα, η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από τις ανθρωπιστικές πτυχές. Αλλά και το Βερολίνο ήθελε να καταπολεμήσει κάτι στο Αφγανιστάν, και μάλιστα περισσότερο με τους πόρους της Υπηρεσίας Τεχνικής Βοήθειας THW παρά με αυτούς της Bundeswehr: Τις αιτίες του Προσφυγικού.
Τώρα όμως υπάρχει ο κίνδυνος μεγάλων προσφυγικών ροών, ο προορισμός των οποίων είναι γνωστός. Ακόμα κι αν καταστεί δυνατόν να πειστούν οι γειτονικές χώρες να δεχτούν μεγάλο αριθμό προσφύγων, η Γερμανία θα βρεθεί ξανά αντιμέτωπη με υψηλότερους αριθμούς μεταναστών.
Και με το ερώτημα πώς θα αντιδράσει στις προσφυγικές μετακινήσεις (και από άλλες περιοχές που μαστίζονται από κρίσεις): Θα απομονωθεί ή θα υποδεχτεί; Η σχετική αντιδικία διχάζει τους Γερμανούς από το 2015. Μια διέξοδος αναμένεται να είναι ο περιορισμός των αιτιών του Προσφυγικού.
Αλλά ποιος τώρα θα θελήσει να πιστέψει σε αυτήν την προσέγγιση, η οποία δεν είναι απολύτως απαλλαγμένη από στοιχεία ύβρεως; Ούτε η αφγανική κοινωνία ούτε το κράτος κατόρθωσαν να αναρρώσουν χάρη στην συνδρομή της Γερμανίας. Οι τελευταίοι Γερμανοί είναι αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν βιαστικά το Αφγανιστάν, όπως έκαναν κάποτε στο Βιετνάμ οι τελευταίοι Αμερικανοί. Και πάλι οι πολλοί εχθροί της ελευθερίας και της Δημοκρατίας στον κόσμο γνωρίζουν ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος για την Δύση για να συνέλθει από αυτήν την ήττα.
ΠΗΓΗ: Frankfurter Allgemeine Zeitung