File Photo: Στιγμιότυπο από τη συνάντηση των πρωθυπουργών της Ελλάδας και του Ισραήλ. @amna_news
Εδώ και 2 εβδομάδες έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες ενός ακόμα επεισοδίου συγκρούσεων μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Σύγχρονος Δαυίδ εναντίον Γολιάθ. Δεν υπάρχει ούτε ένας που να πιστεύει ότι η όποια κλιμάκωση μπορεί να φέρει την Αραβική πλευρά σε πλεονεκτική θέση.
Παρόλα αυτά οι ρουκέτες από την λωρίδα της Γάζας εκτοξεύονται κατά χιλιάδες. Προ ημερών μάλιστα το Ισραήλ δέχθηκε ανάλογα χτυπήματα και από το νότιο Λίβανο.
Μια Τουρκία που προσπαθεί να αναλάβει το ρόλο του πατέρα/προστάτη των Παλαιστινίων και εν γενεί των μουσουλμάνων.
Και μόλις της παρουσιάστηκε μια μεγάλη ευκαιρία, για να προσπαθήσει να σπείρει διχόνοια ανάμεσα στο Ισραήλ και σε εκείνα τα μουσουλμανικά κράτη που πρόσφατα αναγνώρισαν το Εβραϊκό κράτος και οι σχέσεις τους βελτιώνονται συνεχώς.
Η δε ρητορική της Άγκυρας, κλιμακούμενη μέρα με τη μέρα, εμπρηστική, ξεκίνησε χαρακτηρίζοντας το Ισραήλ στυγνό τρομοκράτη μέχρι που φτάσαμε και στα λόγια του Μπαχτσελί, κυβερνητικού εταίρου του Ερντογάν, ότι η Ιερουσαλήμ καρτερά την Τουρκία εδώ και 104 χρόνια.
Και να φανταστείτε ότι εδώ και λίγο καιρό, η Τουρκία είχε ξεκινήσει μια επίθεση αγάπης προς Ισραήλ και Αίγυπτο, προσπαθώντας να σπάσει το τρίγωνο που έχει σχηματιστεί με την Ελλάδα
Μόνο τυχαία δεν ήταν η πρόσφατη επίσκεψη του κ.Δενδια, αυθημερόν και με τις 2 πλευρές
Και επειδή αρεσκόμαστε να λέμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε σαν χώρα μια στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, ίσως ήρθε η ώρα να το δείξουμε και με πιο χειροπιαστά πράγματα.
Ίσως ήρθε η ώρα η Αθήνα να δει το συμφέρον της χώρας, κυνικά, και ακόμα μέσα από μια σύγκρουση δυνατού και αδυνάτου να αποκομίσει τεράστια οφέλη.
Και για να μιλήσουμε ανοιχτά, ποιος ο λόγος να μην αναγνωρίσουμε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ και μάλιστα τώρα, ζητώντας ως αντάλλαγμα μια αμυντική συμφωνία που θα εμπλέκει την Ισραηλινή πολεμική μηχανή στο πλευρό μας όταν και αν το χρειαστούμε ή το ζητήσουμε.
Ο αντίκτυπος μιας τέτοιας κίνησης, θα ταρακουνήσει τους πάντες στην περιοχή. Επιτρέψτε μας να προβλέψουμε, ότι πολλοί άλλοι θα θέλουν να είναι κοντά στο δίδυμο Αθήνας-Τελ Αβίβ. Ή μήπως να πούμε καλύτερα Αθήνα-Ιερουσαλήμ;!
Το Ισραήλ είναι η μοναδική δημοκρατική χώρα της περιοχής, μια κοινωνία ανοιχτή και φιλελεύθερη.
Ότι πιο κοντινό στις αξίες της Δύσης, του τρόπου ζωής της και σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πιο ειδικά, Ελλάδα και Ισραήλ μοιράζονται πολλά. Πιο πολλά από ότι κάποιος πιστεύει. Η εβραϊκή κοινότητα της χώρας ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλη πριν το Ολοκαύτωμα. Ακμάζουσα, μπολιασμένη πλήρως με τους Χριστιανούς συμπολίτες της.
Ας μην ξεχνάμε ότι μεταξύ των προτάσεων για το που θα δημιουργηθεί ένα Εβραϊκό κράτος το 1948, ήταν και η Θεσσαλονίκη! Μέχρι την άφιξη των προσφύγων του 1922, το ποσοστό των Εβραίων της πόλης ήταν πολύ μεγαλύτερο.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, αν δείτε Ισραηλίτες τουρίστες εντός Ελληνικής επικράτειας, μπορεί και να μην τους καταλάβετε. Δεν διαφέρουμε πολύ!
Για όσους Έλληνες δε έχουν επισκεφθεί το Ισραήλ, μια βόλτα με ένα ταξί, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο. Tα ακούσματα είναι από Διονυσίου και Καζαντζίδη μέχρι Καρρά και Βέρτη.
Ας δούμε το νόμισμα όμως και από την άλλη πλευρά.
Κανείς δεν αντιλέγει ότι ο Παλαιστινιακός λαός είναι ταλαιπωρημένος, κατατρεγμένος και εκδιωγμένος από τις εστίες του.
Στηρίχθηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις στο παρελθόν και μάλιστα υπερ του δέοντος.
Αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε το αφήγημα ότι έχουν έλλειψη αγαθών πρώτης ανάγκης, τροφίμων και καθαρού νερού και την ίδια στιγμή να έχουν την δυνατότητα απόκτησης, αποθήκευσης και χρήσης χιλιάδων ρουκετών!
Ας προστεθεί εδώ η ένθερμη ανταπόκριση που έλαβε μεταξύ των Παλαιστινίων, η απόφαση Ερτογαν για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος.
Δεν μπορούν αυτά να παραγνωριστούν στο διπλωματικό στερέωμα.
Το μόνο ζήτημα που χρήζει προσοχής πριν από μια τέτοια κίνηση είναι η αντίδραση της Αιγύπτου. Δεν θα ήταν φρόνιμο να γκρεμίσουμε ότι χτίσαμε τόσο καιρό τώρα.
Αν και, επιτρέψτε την ταπεινή μας άποψη, τα οφέλη στη ζυγαριά από την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, είναι απείρως μεγαλύτερα και σε βάθος χρόνου.
Ίσως ήρθε ο καιρός το ελληνικό ΥΠΕΞ να προσφέρει μια αληθινή στρατηγική σχέση στο κράτος του Ισραήλ. Μόνο οφέλη θα αποκομίσει και μάλιστα μακροπρόθεσμα!
Από τον Ηνίοχο στις Belh@rra… Οι διπλωματικές προεκτάσεις μίας μεγάλης στρατιωτικής άσκησης…