Φωτογραφία που δόθηκε στη δημοσιότητα με αφορμή την ετήσια επιχειρησιακή εκπαίδευση μονάδων του Πολεμικού Ναυτικού και εικονίζει στιγμιότυπα από τις ασκήσεις. ΑΠΕ ΜΠΕ, ΓΕΝ, STR
Είναι κοινά αποδεκτό ότι την τελευταία δεκαετία, που η Ελλάδα μαστίζεται από την οικονομική κρίση, ότι πολλοί τομείς πήγαν πίσω. Ίσως και πολύ πίσω… Αφέθηκαν στην τύχη τους!
Ένας από αυτούς σίγουρα ήταν και το εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας. Και όταν δεν συνορεύεις με την Ελβετία και τη Νορβηγία, αυτό μπορεί να καταστεί καταστροφικό.
Η ταπεινή μας άποψη, είναι ότι εν προκειμένω, η χώρα δεν έζησε ένα τέτοιο σενάριο καθαρά λόγω δύο παραγόντων.
Πρώτον, αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής οικογενείας, με ότι αυτό συνεπάγεται και κατά δεύτερον λόγω των προσπαθειών των ανθρώπων των ένοπλων δυνάμεων που κράτησαν με νύχια και με δόντια το αξιόπλοο σε αέρα και θάλασσα, έτσι ώστε ακόμα και με γερασμένα πλοία και αποδεκατισμένες μοίρες να δηλώναν παρών, όποτε χρειάστηκε. Και σίγουρα με στρατιωτική διπλωματία.
Το διπλωματικό κόστος θα ήταν μηδαμινό για την Τουρκία, με την Ελλάδα εκτός Ευρώπης, γονατισμένη οικονομικά και απομονωμένη ως το επί χρόνια κακό παιδί της Ένωσης.
Στο ίδιο μήκος κύματος, αν τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων δεν έβρισκαν λύσεις, μέχρι και πατέντες να είστε σίγουροι ότι πολλά παραπάνω εκ των Μιράζ δεν θα ήταν σε θέση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Για τους γνώστες, πολλά απαραίτητα ανταλλακτικά των γαλλικών μαχητικών απλά δεν φτάνανε ποτέ στα χέρια των μηχανικών.
Οι δε ΜΕΚΟ και οι Standard class, στη θάλασσα, έχουν προ πολλού προσφέρει αυτά που αναμένονταν.
Από τα πρώτα θύματα της κρίσης, ήταν το πρόγραμμα ανανέωσης του στόλου.
Και κάπου εδώ οι προσπάθειες που προαναφέραμε, κρατούσαν τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Οι τέλος πάντων, κάνανε πολλά για να συγκρατήσουν τους γείτονες. Η στρατιωτική διπλωματία ήταν σίγουρα μέρος αυτών των προσπαθειών.
Πρωτοβουλίες όπως η άσκηση “Hνίοχος”. Μια άσκηση που ξεκίνησε ως οικογενειακή προπόνηση της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, δεκαετίες πριν και πλέον έχει εξελιχθεί σε διεθνούς εμβέλειας άσκηση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα.
Περιττό να αναφέρουμε ότι ο Ηνίοχος πλέον έχει διπλωματικές προεκτάσεις.
Όταν σε αυτόν συμμετέχουν 7 κορυφαίες αεροπορίες και γεμίζεις το Αιγαίο επι μέρες με κορυφαίους τύπους αεροσκαφών και σίγουρα πιλότων, να είστε σίγουροι, ότι πολλοί στην Άγκυρα, όχι απλά ενοχλήθηκαν, αλλά σίγουρα ζήλεψαν.
Το ίδιο συνέβη και με άλλη, προηγούμενη άσκηση με μεταστάθμευση των Σαουδαραβικών F-15 στην Ελλάδα και μάλιστα όσο τα γεγονότα με το Γιαβούζ ήταν σε πλήρη εξέλιξη.
Παρένθεση, ότι πλέον έχει συμφωνηθεί η μετεγκατάσταση μιας ελληνικής αντιαεροπορικής συστοιχίας Patriot στο αραβικό βασίλειο.
Μην σας κάνει καθόλου εντύπωση η όλο και συχνότερη επίσκεψη των F-15 του Ριάντ σε Ελληνικό FIR από εδώ και στο εξής.
Ας δούμε όμως ποιοι συμμετείχαν στο φετινό Ηνίοχο, για να καταλάβουμε πως μια στρατιωτική άσκηση μπορεί να έχει και άλλες προεκτάσεις, από διπλωματικές έως συμβολικές.
Μετράμε λοιπόν, παρουσίες πλην της οικοδέσποινας Ελληνικής.
-Αrmée de l’air (Γαλλία) Με Rafale, προς τέρψιν των Ελλήνων πιλότων και Mirage2000N/D. Η συγκεκριμένη έκδοση, είναι επιφορτισμένη και με το πυρηνικό οπλοστάσιο της Γαλλικής αεροπορίας, όπως και με τα υποστρατηγικά SCALP, που βρίσκονται εδώ και χρόνια και σε υπηρεσία με τα ελληνικά χρώματα!
-Israeli Air Force (Ισραήλ) Με διπλή παρουσία, F-16 και F-15
-United Arab Emirates Air Force (HAE) Mε F-16
Πολύ ενδιαφέρον ζευγάρι συμμετεχόντων, αν αναλογιστούμε ότι μέχρι πρόσφατα τα Εμιράτα δεν αναγνωρίζανε καν το κράτος του Ισραήλ και τώρα πια συνεκπαιδεύονται σε ελληνικό FIR. Η Ελλάδα δείχνει να ποντάρει πολλά σε αυτό το τρίγωνο με πολλούς αποδέκτες από Αιγαίο μέχρι Μέση Ανατολή.
Η παρουσία πλήθους πρέσβεων μεταξύ των οποίων και υπερ-ενεργός Αμερικάνος πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρεϊ Πάιατ, την ημέρα που επισκέφθηκε την άσκηση ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ξεπερνάει κατά πολύ τα στενά όρια μιας διεθνούς στρατιωτικής ασκήσεως.
Όσον αφορά τώρα το εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας, η Πολεμική αεροπορία δείχνει να έχει πάρει το δρόμο της, με την παραγγελία των Rafale και του σχετικού απαραίτητου οπλισμού τους.
Σειρά παίρνει και μάλιστα μετ‘επιτάσεως, η ανανέωση του στόλου των φρεγατών.
Περιττό να αναφέρουμε ότι τα γεγονότα του περασμένου καλοκαιριού, δείχνουν το δρόμο καθώς το νέο πλοίο πρέπει να υπηρετήσει υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες, καθώς η υπεράσπιση της ΑΟΖ σε ανοιχτή θάλασσα, νότια του Καστελόριζου, θέτει άλλες προϋποθέσεις. Το θέρετρο των επιχειρήσεων εκτός της κλειστής θάλασσας του Αιγαίου μεταφέρεται και στην ανοιχτή θάλασσα, της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Αν “ψωνίσουμε” και πάλι Γαλλικά, εν προκειμένω τις Belh@rra, για τις οποίες όλοι μιλάνε ως δεδομένη αγορά…υπάρχουν τα συν και τα πλην!
Το μεγαλύτερο προσόν της συγκεκριμένης αγοράς, αν προχωρήσει βεβαίως, επιτρέψτε μας να πούμε ότι δεν είναι επιχειρησιακού χαρακτήρα αλλά καθαρά πολιτικού.
Το καμάρι της Νaval Group, αν τελικά επιλεχθεί, θα φέρει πολλαπλά θετικά απότοκα στη σχέση μας με το Παρίσι. Ίσως και μια αμυντική συμφωνία που μπορεί να μας αποφέρει πολλά!
Ίσως να μην είναι το πλέον κατάλληλο όπλο για τις ανάγκες μας όπως πολλοί λένε.
Ίσως το κόστος τους να είναι αρκετά υψηλό (γύρω στα 750 εκατ. €). Αν προσθέσουμε και τον οπλισμό που απαιτεί το Πολεμικό Ναυτικό για να εκπληρώσουν την αποστολή τους, αγγίζει το 1 δις € έκαστος.
Σίγουρα πιο ακριβή λύση από την Ολλανδική, που δείχνει να είναι ότι πιο κοντινό στις απαιτήσεις του ΠΝ και σίγουρα πιο οικονομική, αλλά χωρίς την πολιτική προέκταση και τα όποια οφέλη της μπορεί να φέρει στη σύσφιξη των σχέσεων μας με το Παρίσι.
Όλα πρέπει να μπουν στη ζυγαριά, καθώς πάντα ο πολιτικός παράγων είχε την τελευταία λέξη στα εξοπλιστικά στην Ελλάδα.
Η απόφαση για το νέο πλοίο αναμένεται οσονούπω!