Το ευρωπαικό εμβολιαστικό φιάσκο και οι ευθύνες των Γερμανών που δήθεν …τα κάνουν όλα τέλεια!

Η Καγκελάριος της Γερμανίας, Άγγελα Μέρκελ, στο Βερολίνο. EPA, CLEMENS BILAN / POOL




Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Το περασμένο καλοκαίρι κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του Βρετανού δημοσιογράφου John Kampfner με τίτλο: «Γιατί οι Γερμανοί το κάνουν καλύτερα: Σημειώσεις από μία ώριμη χώρα».

Το ευφάνταστο αυτό πόνημα που θα μπορούσε μαζί με το «The great reset» να κοσμεί εύκολα το πρωθυπουργικό γραφείο στο Μέγαρο Μαξίμου, φιλοδοξούσε να αποδείξει πώς οι σύγχρονοι Τεύτονες με «μεθοδικότητα, ταπεινότητα και συναισθηματική ωριμότητα»(!) άφησαν μακράν πίσω τα άλλα μεγάλα ευρωπαικά κράτη και ιδίως την επηρμένη και ξεροκέφαλη, τάχα μου, Βρετανία του Brexit.

Ομως το πιο ωραίο της υπόθεσης είναι ότι το βιβλίο γράφτηκε με αφορμή, όχι την οικονομία, αλλά…τις επιδόσεις της Γερμανίας στην κρίση της πανδημίας! Που τότε φαίνονταν σπουδαίες και μοναδικές.

Ο Βρετανός συγγραφέας που γεννήθηκε στη Σιγκαπούρη από πατέρα Εβραιοσλοβάκο, είναι προφανές ότι κάποιο ζόρι τραβάει με την δική του χώρα αφού πιστεύει ότι οι Γερμανοί κάνουν τα πάντα καλύτερα, ακόμη και αυτά στα οποία οι επιδόσεις τους είναι εμφανώς προβληματικές.

  • Λατρεύει την Μέρκελ και στεναχωριέται γιατί η Ευρώπη θα στερηθεί το πολιτικό της διαμέτρημα καθώς θεωρεί ότι διαχειρίστηκε υπέροχα το μεταναστευτικό το 2015 με την μνημειώδη φράση “Wir schaffen das”, δηλαδή «μπορούμε να το διαχειριστούμε» ή, όπως θα λέγαμε στην διάλεκτο των νέων «το ΄χουμε».

Τελικά δεν…το είχε τόσο πολύ η Καγκελάριος και άφησε σε άλλους να «διαχειριστούν» το μεταναστευτικό, εν ολίγοις στα χρήσιμα κορόιδα της μεσογειακής περιφέρειας, με προεξάρχουσα την Ελλάδα.

Δυστυχώς, εκτός από το μεταναστευτικό, αποδείχτηκε ότι δεν κατείχε και το θέμα της πανδημίας. Σήμερα ο Μπόρις Τζόνσον, αν θέλει να φτιάξει το κέφι του μπροστά στις ενορχηστρωμένες επιθέσεις που δέχεται, μπορεί να διαβάσει το… «Γιατί οι Γερμανοί το κάνουν καλύτερα», του συμπατριώτη του και θα βαστάει την κοιλιά του από τα γέλια…

Η αλήθεια είναι βεβαίως ότι στην αφετηρία της υγειονομικής κρίσης οι Γερμανοί βρέθηκαν σε πολύ πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Η Γερμανία είχε την μεταλύτερη αναλογία μονάδων εντατικής θεραπείας σε ολόκληρη την Ευρώπη με περισσότερες από 25 χιλιάδες κλίνες. Διέθετε παράλληλα ένα πολύ καλά οργανωμένο σύστημα υγείας και μπορούσε να παράγει ένα μεγάλο μέρος του απαιτούμενου ιατρικού εξοπλισμού. Για κάποιες μάλιστα από τις νοσοκομειακές συσκευές ήταν σχεδόν αποκλειστικός παραγωγός και διανομέας στην Ευρώπη. Στους αναπνευστήρες, για παράδειγμα, που ήταν το κλειδί για την αντιμετώπιση βαριών περιστατικών της συγκεκριμένης ασθένειας, η Γερμανία είχε περίσσευμα.

Επιπλέον σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους, είχε και λεφτά για ξόδεμα. Μπορούσε λοιπόν να επιβάλει περιορισμούς, αλλά ταυτόχρονα να στηρίζει αποτελεσματικά την οικονομία της. Με το «καλημέρα» ο Σοσιαλδημοκράτης υπουργός οικονομικών, Ολαφ Σόλτζ ενέκρινε έναν συμπληρωματικό προυπολογισμό 156 δις ευρώ που ισοδυναμούσε με το 5% του γερμανικού ΑΕΠ για το 2019.

Στην αρχή λοιπόν η Γερμανία τα πήγε περίφημα για λογαριασμό της. Όταν ήρθε όμως η ώρα για την υγειονομική θωράκιση του πληθυσμού που έπρεπε να βασιστεί σε προιόντα τα οποία η ίδια δεν παράγει και μοιραία θα εισάγονταν από αλλού, έγινε κυριολεκτικά της κακομοίρας.

Το Βερολίνο επιχείρησε παρασκηνιακά μέσω της «θείας Ούρσουλας» να χειραγωγήσει για λογαριασμό και των υπόλοιπων Ευρωπαίων τα μεγάλα deals με τους φαρμακευτικούς κολοσσούς, νομίζοντας ότι κάνει εμπορικές συμφωνίες για αυτοκίνητα από θέση ισχύος.

Υπό αυτή την έννοια η Γερμανία κληροδότησε στα ευρωπαικά όργανα μία αχρείαστη και εντελώς αντιπαραγωγική σχολαστικότητα που επέφερε τρομαχτικές καθυστερήσεις στην εκτέλεση των παραγγελιών. Οι Γερμανοί που… «τα κάνουν όλα καλά», από κοινού με τους Ευρωπαίους κομισάριους που λειτουργούν ως υπάλληλοι τους, έκαναν εντελώς λάθος ανάγνωση μεταξύ του βραχυπρόθεσμου οικονομικού οφέλους και του πολυσύνθετου μακροπρόθεσμου κόστους, πολιτικού, οικονομικού και ανθρώπινου το οποίο επέφεραν τα ατελείωτα παζάρια με τις εταιρείες.

Στην πράξη όπως προσφυώς παρατηρούσε σε ένα άρθρο με τίτλο: «Εμβόλια: Μία απολύτως ευρωπαική πανωλεθρία» ο Paul Krugman, των Νιού Γιορκ Ταιμς, πριν μερικές μέρες, οι διαδοχικές αποτυχίες «αναπαράγουν ουσιώδη ελαττώματα των θεσμών και της νοοτροπίας τους, συμπεριλαμβανομένης της γραφειοκρατικής και νοητικής ακαμψίας που μια δεκαετία πριν κατέστησε την κρίση του Ευρώ, πολύ χειρότερη από όσο έπρεπε να είναι…

  • Οι Ευρωκράτες μοιάζουν να κατατρέχονται από τον ίδιο φόβο μήπως κάποιος, κάπου, είτε οι φαρμακοβιομηχανίες, είτε οι Ελληνες δημόσιοι υπάλληλοι, καταφέρουν να την βγάλουν καθαρή παίρνοντας, κάτι που δεν έπρεπε…».

Ετσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Η γερμανική ιδιοτέλεια, ο φαταουλισμός και η πλήρης έλλειψη αλληλεγγύης για τους άλλους, παρέσυραν την Ευρώπη σε μία καταστροφική αργοπορία που συνοδεύτηκε από παλινωδίες και αντιφάσεις γύρω από την ενδεδειγμένη υγειονομική θωράκιση. Στην αρχή το αγγλο-σουηδικό εμβόλιο της Astra Zeneca…ξίνιζε επειδή το είχε καπαρώσει ο Μπόρις, αργότερα παρουσίαζε επιπλοκές, μετά ήταν «μια χαρά», γιατί αυτό…είχαμε και στο τέλος κάθε χώρα κάνει απλά του κεφαλιού της, γιατί το παιχνίδι εξελίσσεται στο…ο σώζων εαυτόν σωθήτω και οι Γερμανοί δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη στην κρίση τους.

Μπροστά στην θανατηφόρο πανδημία που θερίζει ζωές, κλείνει σπίτια και επιχειρήσεις, διαλύει την ψυχολογία των λαών και στο τέλος γκρεμίζει κυβερνήσεις, η «κοινή ευρωπαική πολιτική» ακούγεται ως το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Οι Γερμανοί, που… «τα κάνουν όλα τέλεια», βούλιαξαν στα σκάνδαλα της μάσκας, μετρούν πλέον περισσότερους νεκρούς από την Ισπανία, παρέσυραν την Ευρωπαική Ενωση σε ένα ανεκδιήγητο φιάσκο με τα εμβόλια και παρόλα αυτά έχουν την απαίτηση να «ηγούνται» και να δίνουν μαθήματα χρηστής διακυβέρνησης.

Όμως η κρίση της πανδημίας απέδειξε ότι σε ζητήματα που άπτονται ζωτικού εθνικού συμφέροντος, όπως είναι η δημόσια υγεία(και πολλοί άλλοι τομείς)δεν μπορεί να υπάρξει ούτε συντονισμός, ούτε κοινή πολιτική σε ευρωπαικό επίπεδο από την στιγμή που δεν υφίσταται εκλεγμένη ηγεσία της ΕΕ.

Οι Γερμανοί έχουν επιβληθεί πραξικοπηματικά με τις διάφορες «Ούρσουλες» στις Βρυξέλλες και τους υποτελείς τους στις κυβερνήσεις των ευρωπαικών χωρών, αλλά με αφορμή την υγειονομική κρίση απέδειξαν την αδυναμία τους να είναι ηγήτορες στην Γηραιά Ηπειρο. Στερούνται έμπνευσης, οράματος, καλών προθέσεων για τους διπλανούς τους, αλλά και όπως έδειξε η πανδημία στερούνται και ικανοτήτων. Δεν τα κάνουν όλα καλύτερα…

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ακολουθήστε την Hellas Journal στην NEWS GOOGLE

To χρυσό γκόλ των Αρμένιων, χρήσιμο μάθημα και για το δικό μας λόμπι που αναλώνεται στις δημόσιες σχέσεις…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: