Νίκος Αντωνιάδης: Το “Μοντέλο” του κατέρριψε το “μύθο” της Πολιτικής Διαφήμισης και των ΜΜΕ…
Ο Καθηγητής επικοινωνίας Νίκος Αντωνιάδης. Φωτογραφία από το αρχείο του συγγραφέα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Νίκος Αντωνιάδης, Αν. Βοηθός Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο St. John της Νέας Υόρκης έχει βραβευθεί επανειλημμένα για τη συμβολή του σε διεθνείς ακαδημαϊκές έρευνες και μελέτες στο Πολιτικό Μάρκετινγκ, και οι οποίες έχουν εκδοθεί από έγκριτους εκδοτικούς οίκους.
Πρόσφατα, το Πανεπιστήμιο St. John στη Νέα Υόρκη, του ανέθεσε το σχεδιασμό και τη διδασκαλία του Πολιτικού Μάρκετινγκ, ενός σχετικά νέου κλάδου, τον οποίο πολύ λίγοι επιστήμονες στον κόσμο έχουν τη γνώση και την εμπειρία να υποστηρίξουν.
Επικεντρωμένος στο αντικείμενο του, και μέσα από διάφορες μελέτες που έλαβαν χώρα στις ΗΠΑ και όχι μόνον, πρόσφατα, ο Δρ. Αντωνιάδης διεξήγαγε ακαδημαϊκή έρευνα μεταξύ Αμερικανών πολιτικών, η οποία έγινε αποδεκτή για δημοσίευση από έγκριτο ακαδημαικό περιοδικό των ΗΠΑ και από έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους στον κόσμο.
Τα ευρήματα της υπό αναφορά μελέτης καταρρίπτουν το μύθο της πολιτικής διαφήμισης και των ΜΜΕ, δημιουργώντας νέα δεδομένα στην διεθνή πολιτική επικοινωνία και τις καμπάνιες των κομμάτων (κυβερνήσεων και πολιτικών).
Πέραν της δημοσίευσης, το πιο πάνω ακαδημαϊκό περιοδικό και εκδοτικός οίκος ζήτησαν από τον Δρ. Αντωνιάδη να παρουσιάσει τα αποτελέσματα “ως οδηγό προς τα δυο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ” (Δημοκρατικών και Ρεπουπλικανών), σε ειδικό Συμπόσιο, αφιερωμένο στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.
Ο Νίκος Αντωνιάδης ανέλυσε περιληπτικά κάποια από τα ευρήματα του μοντέλου, όπως πιο κάτω:
Η επιλογή των σωστών καναλιών επικοινωνίας συμβάλλει στην ενίσχυση της πολιτικής απόδοσης (political performance), έχοντας παράλληλα ως επίκεντρο την τελική απόφαση των ψηφοφόρων/πολιτών.
Η μελέτη δείχνει ότι, σε αντίθεση με την πολιτική διαφήμιση:
- (α) οι Δημόσιες Σχέσεις, (β) τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και (γ) τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) συμβάλλουν στην επίτευξη υψηλότερης πολιτικής απόδοσης.
Επιπλέον, οι δημόσιες σχέσεις και τα ΜΚΔ είναι καθοριστικοί παράγοντες, με πολύ θετική επίδραση στην τελική απόφαση των ψηφοφόρών, πάντα μέσα από την “προσφορά” πολιτικών προϊόντων (ιδεών/προτάσεων), που εστιάζουν στις ανάγκες του λαού. Παρ’ όλα αυτά, τα ΜΜΕ παρουσιάζουν αρνητική επίδραση κατά τη διάρκεια της “προσφοράς” πολιτικών προϊόντων (ιδεών/προτάσεων), που εστιάζουν στον ψηφοφόρο, ειδικά σε μια περίοδο που η πλειοψηφία του κόσμου έχει χάσει την εμπιστοσύνη της προς τα ΜΜΕ (λόγω και των fake news).
Δηλαδή, τα ΜΜΕ βοηθάνε μεν στην ενίσχυση της πολιτικής “απόδοσης και φήμης” αλλά δεν έχουν την δύναμη πλέον να επηρεάσουν την τελική απόφαση των ψηφοφόρων. Τέλος, στατιστικά, η πολιτική διαφήμιση δεν έχει καμιά θετική επίδραση, ούτε στην πολιτική απόδοση (κυβερνήσεων, κομμάτων, πολιτικών) αλλά ούτε και στην τελική απόφαση των ψηφοφόρων.
Το πιο πάνω “Μοντέλο” αλλάζει τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ανατρέποντας το πολιτικό σκηνικό επικοινωνίας, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και διεθνώς. Λίγο πριν τις Προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, το νέο πολιτικό μοντέλο επικοινωνίας του Νίκου Αντωνιάδη “καλεί” τα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ και όχι μόνον, να προσαρμόσουν ανάλογα την επικοινωνιακή τους στρατηγική, ώστε να μπορέσουν να επηρεάσουν θετικά την κοινή γνώμη, με το “Μοντέλο” να έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό: Η δαπάνη εκατομμυρίων για διαφήμιση είναι χάσιμο χρόνου και χρήματος.
Ο σημερινός ψηφοφόρος χρειάζεται “δράση”, θέλει να συμμετέχει στη συνομιλία με το κόμμα, με την κυβέρνηση, με τον κάθε πολιτικό. Η “πολιτική” καλείται:
- (1) να προσαρμοστεί και να κατανοήσει αυτές τις αλλαγές,
- (2) να κατανοήσει τη δραματική εξάπλωση των ΜΚΔ και την ικανότητά τους να “καθοδηγούν” τα ΜΜΕ (με μηδαμινό ή/και χωρίς κόστος), και,
- (3) να κατανοήσει την αποδυνάμωση της πολιτικής διαφήμισης, ένα παθητικό, ξεπερασμένο, ανώφελο, και πολύ ακριβό εργαλείο πολιτικής επικοινωνίας.
Είναι ενδεικτικό ότι το νέο μοντέλο πολιτικής επικοινωνίας του Δρα Αντωνιάδη συνοψίζεται στην πιο κάτω φράση: Η επικοινωνία στην πολιτική πρέπει πάντα να είναι “με το λαό, από το λαό, για το λαό” (Abraham Lincoln, 1863).
Υ.Γ. Τρανά παραδείγματα επιβεβαίωσης του πιο πάνω μοντέλου αποτελούν η εκλογή στην Προεδρία των ΗΠΑ, του Ρεπουμπλικανού Ντόναλντ Τραμπ, το 2016, (στοιχείο που αποτελεί σημαντικό μερος της μελέτης του Δρα Αντωνιάδη), όπως και η επανεκλογή του Δημοκρατικού Γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ στη Νέα Υερσέι. Στην πρώτη περίπτωση, ο Πρόεδρος Τραμπ αντιμετώπισε επιτυχώς τα μεγαθήρια των Αμερικανικών ΜΜΕ, κάνοντας χρήση του Twitter (ΜΚΔ). Στη δεύτερη περίπτωση, το 2019, ο ανθυποψήφιος του κ. Μενέντεζ δαπάνησε πολλά εκατομμύρια σε αρνητική διαφήμιση (εναντίον του κ. Μενέντεζ). Ο κ. Μενέντεζ επανεξελέγη πανηγυρικά.
Το πιο πάνω έχει μεταφραστεί με βάση τις ακόλουθες πηγές: (1) St John’s University; (2) SABI University; (3) Society Journal; (4) Springer US Publishers; and, (5) Chartered Institute of Marketing (Cyprus).
Ο Πούτιν και η Ρωσία “σκιάζουν” πάλι τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές: Δολοφονίες στο Αφγανιστάν;