Μάθημα πατριωτικού φρονήματος: Ο Πούτιν ομιλεί για “την αξία της αγάπης για την Πατρίδα”…
FILE PHOTO: Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν με βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία. Οι ένδοξες μέρες για τα ρωσικά στρατεύματα έχουν παρέλθει… EPA, SERGEY GUNEEV, HOST PHOTO AGENCY POOL
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πολλές φορές οι πολιτικοί της εποχής μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους δικούς μας, γράφουν άρθρα, τάχα μου βαρυσήμαντα, απλά για να περνάει η ώρα.
Σε αυτά τα ανέμπνευστα «δοκίμια», επαναλαμβάνουν κουραστικά και μονότονα, αξιακά στερεότυπα, στοιχίζοντας τους εαυτούς τους πίσω από «μεγάλες ιδέες και οράματα», φληναφήματα δηλαδή, όπως τα πράσινα άλογα της ανάπτυξης, το μοιρολόι για την κλιματολογική αλλαγή, η ευλογία της ευρωπαικής ενοποίησης, η ανάγκη να συμβιώσουμε με άλλους «πολιτισμούς», να δώσουμε χώρο στις…διαφορετικότητες και πάει λέγοντας.
Πολύ σπάνια αυτοί οι μέτριοι της πολιτικής που σχεδόν πάντα καταλήγουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, γράφουν για τον λαό τους, για το μεγαλείο της πατρίδας τους, για τον πόνο και τις θυσίες των προγόνων τους.
Σε αντίθεση με τα τετριμμένα, το πρόσφατο άρθρο του Βλαδίμηρου Πούτιν με αφορμή την συμπλήρωση 75 ετών από την έναρξη του μεγάλου «Πατριωτικού Πολέμου» απέναντι στη ναζιστική Γερμανία, δεν θα μπορούσε να ανήκει στην κατηγορία…«πιλάφι».
- Είναι πραγματικά βαρυσήμαντο, προδίδει το τεράστιο διαμέτρημα του ανδρός και αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν σκεφτεί κανείς ότι δόθηκε στην αμερικανική και δεόντως…συντηρητική(!) μηνιαία επιθεώρηση «National Interest».
Δεν προκαλεί κατάπληξη ότι ο Ρώσος ηγέτης, παίζοντας σε ξένη έδρα, πασχίζει να προστατέψει την ιστορική μνήμη της χώρας του από έναν πρόστυχο, έξωθεν επιδοτούμενο ρεβιζιονισμό που κινούν κέντρα της παγκοσμιοποίησης, αφενός για να ξεπλύνουν τα ανομήματα της χιτλερικής Γερμανίας, εξισώνοντας τα με τις αγριότητες του Στάλιν, αφετέρου για να ενισχύσουν την Ρωσοφοβία ώστε να μην καταστεί δυνατή μια στρατηγική συνεννόηση Μόσχας-Ουάσιγκτον, όπως αυτή που είχε στο μυαλό του ο Τράμπ.
Ο Πούτιν δεν είναι τύπος που θα άφηνε τέτοιες βαριές προκλήσεις όπως η εκστρατεία κηλίδωσης της σοβιετικής συμβολής στην αποτροπή του ναζιστικού κινδύνου να μείνουν αναπάντητες. Στην προσπάθεια του να ξεκαθαρίσει τα πράγματα κάνει βέβαια την δική του ανάγνωση ιστορικών γεγονότων, αλλά παρότι δεν αποφεύγει τα σφάλματα και τους υποκειμενισμούς, η δική του περιγραφή είναι πολύ πιο τίμια σε σχέση με εκείνη ορισμένων δυτικών συμμάχων και πολύ περισσότερο των σκοτεινών κέντρων που επιδιώκουν την διαστρέβλωση της πραγματικότητας για να αμβλύνουν τις εντυπώσεις από την απρόκλητη γερμανική επιθετικότητα εκείνης της περιόδου.
Συγκρατώ στα εξαιρετικά θετικά σημεία της παρέμβασης του Ρώσου ηγέτη την «ακομπλεξάριστη» κριτική στον Στάλιν(«Ο Στάλιν και η κουστωδία του, πράγματι αξίζουν πολλές νόμιμες κατηγορίες. Θυμόμαστε τα εγκλήματα που διέπραξε το καθεστώς εναντίον του λαού του, την φρίκη των μαζικών καταστολών»). Πάνω απ΄όλα όμως, με εντυπωσιάζει η ανύψωση του μεγαλείου του ρωσικού έθνους με προτάγματα αξιών που χτυπούν στο ψαχνό τις θεωρίες του εθνομηδενισμού.
Μέσα και από τα δικά του προσωπικά και οικογενειακά βιώματα ο Πούτιν αποθεώνει τον πατριωτισμό: «Ανθρωποι της ηλικίας μου και εγώ, πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό τα παιδιά, τα εγγόνια μας και τα δισέγγονα μας, να καταλάβουν το μαρτύριο και τις δυσκολίες που υπέστησαν οι πρόγονοι τους», γράφει. «Πρέπει να καταλάβουν πώς οι πρόγονοι τους κατάφεραν να επιμείνουν για να κερδίσουν.
Σίγουρα υπερασπίστηκαν το σπίτι τους, τα παιδιά τους και τις οικογένειες τους. Ωστόσο αυτό που μοιράστηκαν ήταν η αγάπη για την πατρίδα τους, τη Μητέρα Πατρίδα τους…Τέτοιες αξίες όπως η ανιδιοτέλεια, ο πατριωτισμός, η αγάπη για το σπίτι, την οικογένεια και την πατρίδα παραμένουν θεμελιώδεις και αναπόσπαστες στην ρωσική κοινωνία μέχρι σήμερα. Αυτές οι αξίες είναι, σε μεγάλο βαθμό, η ραχοκοκαλιά της κυριαρχίας της χώρας μας»…
- Απλές κουβέντες μεστές νοήματος από έναν μεγάλο ηγέτη που είναι σαφές πώς έχει επίγνωση της αποστολής του. Και έχει επίσης κάθε δίκιο να διαμαρτύρεται για την προσπάθεια μείωσης της ρωσικής συνεισφοράς στον αγώνα κατά της γερμανικής ναζιστικής λαίλαπας.
Βεβαίως και όλες οι μεγάλες δυνάμεις εκείνης της εποχής ήθελαν να αποφύγουν την αναμέτρηση με την πολεμική μηχανή του Χίτλερ. Αλλά δεν ξεκίνησε η τότε ΕΣΣΔ την φυγομαχία και την πολιτική κατευνασμού προς τους Γερμανούς. Οι Αγγλογάλλοι την ξεκίνησαν, το 1938, με την επαίσχυντη συμφωνία του Μονάχου, που έδωσε στον Τσάμπερλεν την ευκαιρία να κερδίσει λίγο χρόνο, θυσιάζοντας την Τσεχοσλοβακία, παρά την ρητή δέσμευση των συμμάχων να την υποστηρίξουν απέναντι στις βουλιμικές ορέξεις της Γερμανίας.
Προσπάθησε και η Ρωσία του Στάλιν, ένα χρόνο αργότερα, να γλυτώσει το αιματοκύλισμα και έφτασε να παζαρεύει με τον Χίτλερ. Είναι και αυτό μία ιστορική αλήθεια. Όταν όμως δέχτηκε επίθεση αμύνθηκε μέχρις εσχάτων και κατάφερε να γυρίσει μια παρτίδα που φαινόταν εξ ολοκλήρου χαμένη για όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Η Ρωσία πλήρωσε τον βαρύτερο φόρο αίματος σε αυτή την καταστροφική αναμέτρηση και έχει δίκιο ο Πούτιν που το επισημαίνει. Από κει και πέρα για όσα ακολούθησαν, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του. Η αμετανόητη Γερμανία συγχωρέθηκε στο άψε σβήσε γιατί κάποιοι βρήκαν τρόπο να αναδείξουν σε νέα δαιμονική απειλή την Σοβιετική Ενωση, προετοιμάζοντας την Δύση για έναν τρίτο μεγάλο πόλεμο που τελικά έμεινε…ψυχρός, χωρίς να ακουστεί η κλαγγή των όπλων.
Οι ίδιοι σήμερα, είναι αυτοί που διαπλέκονται με το 4ο Ράιχ της γερμανικής οικονομικής ηγεμονίας στην Ευρώπη και καλλιεργούν την σύγχρονη ρωσοφοβία, τρέμοντας μήπως τα βρει η Αμερική με την Μόσχα και μείνει απέξω από τον χορό η καρικατούρα της Ενωμένης Ευρώπης. Σε αυτό το στρατόπεδο των γερμανόπληκτων εθνομηδενιστών, σέρνεται και η Ελλάδα, σε ρόλο κομπάρσου. Γι αυτό αντί για τον Πούτιν που δίνει μάθημα πατριωτισμού, έχει την…πολυταξιδεμένη Λαίδη Γιάννα να λεκιάζει την ιερή μνήμη της Παλιγγενεσίας…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE
Διαγωνισμός υποκρισίας: Απόλαυση ο καυγάς κυβέρνησης-αντιπολίτευσης για το τάισμα των ΜΜΕ