Η αλήθεια πονά: Μήπως χρειάζεται ένας Μενέντεζ στο Μέγαρο Μαξίμου και το Προεδρικό της Κύπρου;

Ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ με τον πρωθυπουργό της Ολλανδίας, Μark Rutte στη Διάσκεψη του Μονάχου. EPA, PHILIPP GUELLAND




Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 

Καλέσαμε όλα τα μέρη να απέχουν από ενέργειες που αυξάνουν την ένταση στην περιοχή» τόνισε ο αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, Christopher Robinson, κατά τη διάρκεια κατάθεσης στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας.

Η κατάθεση αφορούσε τις εξελίξεις στη Λιβύη και στα μέλη της Επιτροπής μίλησε επίσης ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών για Υποθέσεις Εγγύς Ανατολής, David Schenker.

Αναφερόμενος στην Ανατολική Μεσόγειο, ο κ. Ρόμπινσον είπε ακριβώς ότι αναφέρει στις εκθέσεις του ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, αλλά και ότι συμπεριλαμβάνεται στα τελευταία ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που αφορούν την Κύπρο.

  • Δηλαδή, ενώ είναι η Τουρκία που δημιουργεί ένταση με τις προκλητικές ενέργειές της, επιμένουν να καλούν «όλα τα μέρη» να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, εξισώνοντας θύτη και θύμα.

Κατά τη διάρκεια όμως της ακρόασης στην αμερικανική Γερουσία, ο κ. Ρόμπινσον αναγκάστηκε στη συνέχεια να ομολογήσει την αλήθεια για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ανατολική Μεσόγειο, παραδεχόμενος ότι ευθύνεται μόνο η Τουρκία. Αλλά, δεν το έκανε από μόνος του.

Ο επικεφαλής της δημοκρατικής μειοψηφίας στην εν λόγω Επιτροπή, γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ, ακούγοντας τα όσα ανέφερε ο αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τον ρώτησε με έκδηλη απορία:

  • «Όλα τα μέρη; Μα ένα μόνο μέρος δημιουργεί αυτά τα προβλήματα. Είναι η Τουρκία που έκανε την εξωφρενική δήλωση γι’ αυτή τη λωρίδα (σ.σ. για τη λεγόμενη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, την οποία χαρακτήρισε παράνομη και παράλογη), που περνάει από τα διεθνή ύδατα, αλλά και από εδάφη της Ελλάδας και της Κύπρου. Γιατί λέμε “όλα τα μέρη” όταν στην πραγματικότητα γνωρίζουμε ότι υπάρχει μόνο ένα μέρος που δημιουργεί ένα πραγματικό πρόβλημα και αυτό είναι η Τουρκία;»

Ο κ. Ρόμπινσον επιχείρησε να μην απαντήσει ευθέως, υποστηρίζοντας ότι «δεν θέλουμε οι εντάσεις να κλιμακωθούν. Δεν θέλουμε καμία χώρα να αναλάβει δράσεις που θα προκαλέσουν περαιτέρω ένταση. Και πάλι, είμαστε δεσμευμένοι διπλωματικά με όσους εμπλέκονται για να υπάρξει αποκλιμάκωση».

Ο κ. Μενέντεζ επέμενε, δείχνοντας ότι και η πολιτική υποκρισία έχει τα όριά της.

  • «Αλλά ποιος ευθύνεται; Έκανε η Ελλάδα κάτι;» ρώτησε τον κ. Ρόμπινσον.
  • «Όχι, γερουσιαστά» ήταν η απάντηση.
  • «Έκανε η Κύπρος κάτι;» ρώτησε ξανά ο κ. Μενέντεζ.
  • «Όχι, γερουσιαστά» ήταν και πάλι η απάντηση.

Τότε, ο Δημοκρατικός γερουσιαστής από το Νιού Τζέρσεϊ τόνισε με νόημα: «Ευχαριστώ. Τουλάχιστον διά της αφαιρετικής μεθόδου βρήκαμε ότι είναι μόνο η Τουρκία που προβαίνει σε προκλητικές ενέργειες. Και εμείς (ως ΗΠΑ) τους εγκαλούμε όλους».

Ο συγκεκριμένος διάλογος ανέδειξε τη σημασία που έχει στην πολιτική o διεκδικητικός τρόπος υποστήριξης της αλήθειας. Ο γερουσιαστής Μενέντεζ υποχρέωσε με απλό επιχείρημα έναν αξιωματούχο της κυβέρνησης της χώρας του να παραδεχθεί ότι η Τουρκία είναι το κράτος που δημιουργεί αστάθεια και αυξάνει την ένταση στην περιοχή, παρά την εμφανή προσπάθεια του αξιωματούχου να οχυρωθεί πίσω από πάγιες θέσεις της Ουάσινγκτον.

Μπορεί κάποιες περιπτώσεις να μην είναι συγκρίσιμες, αλλά έχουν έναν κοινό παρονομαστή: όσα συμφέροντα και να υπάρχουν στην πολιτική και ειδικότερα στη διεθνή σκηνή, ελπίζεις όταν παραμένεις ανυποχώρητος στην αλήθεια και το δίκαιο με έναν ευθύ και ειλικρινή τρόπο.

  • Για παράδειγμα, μπορεί ο κ. Μενέντεζ, ως Αμερικανός γερουσιαστής, να είχε την άνεση να «στριμώξει» έναν αξιωματούχο της χώρας του, σε σχέση με το τι θα μπορούσαν να πουν ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρόεδρος της Κύπρου στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος συστηματικά μέσα από τις εκθέσεις του παραπληροφορεί το Συμβούλιο Ασφαλείας για τα όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο Αντόνιο Γκουτέρες επιμένει να καλεί συνεχώς «όλα τα μέρη» να αποφύγουν περαιτέρω κλιμάκωση των εντάσεων. Ουδέποτε αναφέρθηκε στις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ και στην προκλητικότητά της στην περιοχή. Ουδέποτε αναφέρθηκε στον εποικισμό της κατεχόμενης Κύπρου που αποτελεί έγκλημα πολέμου. Ούτε καν τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας δεν επικαλέστηκε για να σημειώσει, έστω και εμμέσως, ότι είναι παράνομο το λεγόμενο μνημόνιο μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης. Τίποτα δεν είπε.

Μήπως χρειάζεται ένας Μενέντεζ σε Μαξίμου και Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου για να υποβάλει ορισμένες σαφείς και ξεκάθαρες ερωτήσεις προς τον Αντόνιο Γκουτέρες για το ρόλο και τις υποχρεώσεις του ως Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ενός Οργανισμού που η Ελλάδα και η Κύπρος είναι κράτη μέλη του;

  • Το ερώτημα μοιάζει περισσότερο υποθετικό, αλλά συνάμα έχει συμβολική σημασία επειδή μέχρι τώρα δεν είδαμε καμία ουσιαστική, συγκροτημένη και ενιαία αντίδραση από μέρους της Αθήνας και της Λευκωσίας για την εμμονή του κ. Γκουτέρες να αθωώνει την Τουρκία και στην ουσία να επιρρίπτει ευθύνες και σε Ελλάδα και Κύπρο για τα όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Και οι θέσεις που διατυπώνει στις εκθέσεις του υιοθετούνται στη συνέχεια από το Συμβούλιο Ασφαλείας.

Για την αποθράσυνση του Ερντογάν και για την τουρκική παραβατικότητα στην κυπριακή ΑΟΖ και στα ελληνικά χωρικά ύδατα έχουν ευθύνη και τα Ηνωμένα Έθνη. Πέρα από τις σκοπιμότητες των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, ο Γενικός Γραμματέας υποχρεούται να υπερασπίζεται τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ.

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρόεδρος της Κύπρου θα πρέπει τόσο κατ’ ιδίαν όσο και δημόσια να θέσουν μερικά απλά επίμονα ερωτήματα στον κ. Γκουτέρες, όπως έθεσε ο κ. Μενέντεζ προς τον Αμερικανό αξιωματούχο:

Ποιος ευθύνεται για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και για την κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου; Έκανε η Ελλάδα κάτι παράνομο; Έκανε η Κύπρος κάτι παράνομο; Γιατί αξιότιμε κύριε Γενικέ Γραμματέα μιλάτε για όλα τα μέρη; Εάν ούτε κι εσείς πείτε την αλήθεια, τότε ποια είναι η αναγκαιότητα ύπαρξης του Οργανισμού που εκπροσωπείτε;

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Τα δημοψηφίσματα για Ελευθερία: Γιατί η Βρετανία δικαιούται να είναι «κυρίαρχο κράτος» και όχι η Κύπρος;

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: