Φοβισμένοι, μαλθακοί & άβουλοι, παράλληλα τόσο εγωκεντρικοί & αφελείς: Τι μας διδάσκει ο κορωναϊός
Εικονογράφηση via pixabay.com / Gerd Altmann
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο κόσμος προχωράει μπροστά. Αυτό είναι αξίωμα και κανείς δεν μπορεί να το παραγνωρίσει. Αλλά πρέπει πάντα να προβληματίζεται για το που κατευθύνεται.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της αστραπιαίας ταχύτητας μετάδοσης των πληροφοριών και των fake news αλλά και της ευμάρειας ο κόσμος έχει αλλάξει πάρα πολύ. Η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει όπως πάντα σχετική αξία.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και σχεδόν καθημερινά.
Δυστυχώς δεν είναι το ίδιο το να πεθάνουν 100 άνθρωποι από μια βόμβα στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, από έναν βομβαρδισμό στη Συρία (για να μην πάμε σε παλαιότερα παραδείγματα) με δύο ανθρώπους στη Γαλλία από τον κορωναϊό.
Δεν μας απασχολεί, επίσης, αν πέθαναν 60 άνθρωποι από τη γρίπη ή 10 άνθρωποι σε μια έξοδο τριημέρου από τροχαία. Το καταγράφουμε, κουνάμε το κεφάλι μας και προχωράμε. Μας τρομοκρατεί όμως το ενδεχόμενο να πεθάνει ένας άνθρωπος από κορωναϊό.
Και αν τα προηγούμενα παραδείγματα φαντάζουν μακρινά για τον πολιτισμένο μας κόσμο, τι έχετε να πείτε για ειδήσεις του τύπου:
- Στην Ευρώπη τα τελευταία 3 χρόνια πέθαναν 400.000 άνθρωποι από την ατμοσφαιρική ρύπανση. ή ότι,
- η έκθεση της Παγκόσμιας Συμμαχίας για την Υγεία και την Ρύπανση (GAHP) διαπίστωσε ότι η μόλυνση είναι η πρώτη περιβαλλοντική αιτία πρόωρων θανάτων στον πλανήτη προκαλώντας το 15% όλων των θανάτων, περίπου 8,3 εκατομμύρια νεκροί. Ως προς τον αριθμό των θανάτων από την μόλυνση η Ινδία και η Κίνα βρίσκονται πρώτες με περίπου 2,3 εκατ και 1,8 εκατ αντίστοιχα, ακολουθούμενες από τη Νιγηρία, την Ινδονησία και το Πακιστάν. Οι ΗΠΑ έρχονται έβδομες με σχεδόν 200.000 θανάτους.
Ειδήσεις που περνούν σχεδόν στα ψιλά της καθημερινότητάς μας. Ειδήσεις που θα έπρεπε να μας τρομοκρατούν καθημερινά, αλλά απλώς μας δημιουργούν μια στιγμιαία θλίψη πριν συνεχίσουμε την καθημερινότητά μας που και αυτή συμβάλλει στο… μέτρο του δυνατού σε αυτή την κατάσταση.
Η ενημέρωση είναι ευχή και κατάρα. Είναι προφανές ότι το άγνωστο τρομάζει, όπως η πτώση ενός αεροπλάνου που γίνεται πρωτοσέλιδο, ενώ την ίδια ώρα μπορεί να πεθαίνουν πολλαπλάσιοι χωρίς κανείς να δίνει σημασία.
Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σκεφτεί ότι διακινδυνεύει στο παραμικρό η κανονικότητα της ζωής του. Αλλά ταυτόχρονα ελάχιστοι κάνουν κάτι σημαντικό για όσα καθημερινά μας απειλούν και στατιστικά αλλά και αντικειμενικά.
Φυσικά, εδώ υπεισέρχονται και άλλα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης: Η απληστία, η κακοήθεια, η ανοησία και πολλά ακόμη που δυστυχώς πολλαπλασιάζονται αντί να μειώνονται, παγκοσμίως.
Μα πάνω απ’ όλα, δυστυχώς για τους επαγγελματίες δημοσιογράφους, υπάρχει μια σύγχρονη μάστιγα: το κλικ.
Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ότι όλα τα παραπάνω μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα σημείωμα μερικών εκατοντάδων λέξεων.
Ας το δούμε όμως ως μια ψηφίδα. Και ας προσπαθήσουμε να βάλουμε πολλές ακόμη. Για να φτιάξουμε μια καλύτερη εικόνα.
ΥΓ: Ορισμένες από τις αναφορές αυτού του σημειώματος προφανώς είναι σχεδόν μονολεκτικές ενώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή για ένα νέο άρθρο. Ο στόχος δεν είναι η υπερανάλυση, είναι η επισήμανση. Κατά τα λοιπά έξυπνοι άνθρωποι είμαστε όλοι μας και μπορούμε να συνεννοηθούμε.