File Photo: Η Κύπρος γιόρτασε σήμερα την 59η επέτειο της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της με στρατιωτική παρέλαση, το χαιρετισμό της οποίας δέχθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, πλαισιούμενος από τη θρησκευτική, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, τοπικές αρχές και άλλους φορείς. ΚΥΠΕ, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ (*)
Η 1η Οκτωβρίου είναι για την Κύπρο μέρα γιορτής, αφού αυτή η ημερομηνία επιλέχθηκε για τον εορτασμό της Κυπριακής Ανεξαρτησίας.
Η ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας αποφασίσθηκε δεκαοκτώ μήνες πρωτύτερα δια των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, που συνομολογήθηκαν πρώτα στο ξενοδοχείο Ντόλτερ της Ζυρίχης στις 11 Φεβρουαρίου του 1959 από τους Κωνσταντίνο Καραμανλή, πρωθυπουργό της Ελλάδας και Αντνάν Μεντερές, πρωθυπουργό της Τουρκίας και ύστερα στο Λάνκαστερ Χάουζ του Λονδίνου στις 19 Φεβρουαρίου 1959 από τους δύο προαναφερθέντες συν τον Άγγλο ομόλογό τους Χάρολντ Μακμίλαν.
Κάποια συνημμένα κείμενα είχαν υπογραφεί από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄ και τον αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ, οι οποίοι είχαν γνώση του συνόλου των Συμφωνιών. Γι΄ αυτές τις Συμφωνίες ο Λαός δεν ρωτήθηκε ποτέ.
Οι επόμενοι μήνες έως και την 16η Αυγούστου 1960, όταν γινόταν επίσημα πλέον η έπαρση της Κυπριακής σημαίας στο τότε αγγλικό κυβερνείο (σημερινό Προεδρικό Μέγαρο), ήσαν μήνες προετοιμασίας για την εφαρμογή των Συμφωνιών, με πιο σημαντικό γεγονός την εκλογή των προσώπων που θα αναλάμβαναν τα πολιτειακά αξιώματα του νεοσύστατου κράτους.
Οι βουλευτικές εκλογές έγιναν για τυπικούς λόγους. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος μοίρασε τις έδρες μεταξύ Πατριωτικού Μετώπου (αποτελούσε το σχηματισμό των συνασπισμένων κεντροδεξιών δυνάμεων με σκοπό τη διεκδίκηση των εκλογών) και του Α.Κ.Ε.Λ., με το Πατριωτικό Μέτωπο να παίρνει 30 έδρες και το Α.Κ.Ε.Λ. 5 έδρες. Η συμφωνία πραγματοποιήθηκε μεταξύ του Αρχιεπισκόπου και των δύο κομμάτων. Το Α.Κ.Ε.Λ. αναγκάσθηκε να συμφωνήσει στο διαμοιρασμό των εδρών αφού, λόγω του ότι το εκλογικό σύστημα ήταν πλειοψηφικό, το Πατριωτικό Μέτωπο που έλεγχε πέραν του 60% των ψήφων, θα μπορούσε να εκλέξει και τους 35 βουλευτές (θαυμάστε Δημοκρατία). Λόγω του προκαθορισμένου αποτελέσματος από τα δύο κόμματα που συμμετείχαν στις εκλογές, η αποχή έφθασε στο 39,1 %.
Γιατί, όμως, γιορτάζουμε την κυπριακή ανεξαρτησία στην 1η Οκτωβρίου και όχι την 16η Αυγούστου. Η εξήγηση είναι απλή. Διότι κανένας δεν έχει διάθεση για εορτασμούς εν μέσω καλοκαιρινών διακοπών!
Η 1η Οκτωβρίου είναι για την Κύπρο επίσημη αργία. Στη Λευκωσία πραγματοποιείται στρατιωτική παρέλαση στην οποία παρουσιάζονται τα οπλικά συστήματα της Εθνικής Φρουράς. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, της παρέλασης υπερίπτανται ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη, σκορπίζοντας πάντα, καθώς αυτά διασχίζουν τους κυπριακούς ουρανούς, ρίγη ενθουσιασμού και συγκίνησης. Είναι αυτά τα αεροσκάφη που περιμέναμε, με τα μάτια στραμμένα στους ουρανούς, το μαύρο καλοκαίρι του 1974, τα οποία δυστυχώς δεν ήρθαν ποτέ στην Μεγαλόνησο…. αφήνοντας την τουρκική αεροπορία να βομβαρδίζει αδιακρίτως και ανενόχλητη κινητούς και ακίνητους στόχους.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ είχαμε το εξής σχόλιο στο CNN Greece: «Γιατί δεν συμμετείχαν τα ελληνικά F-16 στην παρέλαση στην Κύπρο, ενώ αυτό είχε προγραμματιστεί; Σχετίζεται η απόφαση αυτή με το ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έθεσε το ζήτημα των τουρκικών προκλήσεων στη συνάντησή του με τον κ. Ερντογάν και το δήθεν άνοιγμα νέας σελίδας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Περιμένουμε ξεκάθαρη και υπεύθυνη απάντηση από την κυβέρνηση». Αυτά όλα είναι ανοησίες, απαντά η κυβέρνηση, που ούτως ή άλλως οφείλει μια πειστική εξήγηση που κατά τα φαινόμενα δεν θα δώσει ποτέ!
Ωστόσο δικαιούμαστε να ρωτούμε: Μέχρι πότε θα υποχωρούμε στις ιταμές τουρκικές προκλήσεις και απειλές των Τούρκων; Μέχρι πότε θα αλωνίζει ανενόχλητη στη Μεσόγειο η Τουρκία; Πόσες τρύπες πρέπει να ανοίξει ακόμα στο σώμα της Κύπρου για να έχει (από την Διεθνή Κοινότητα κυρίως) την οφειλόμενη απάντηση; Πέραν των διπλωματικών κινήσεων στις οποίες καταφεύγουμε, μπορούμε, ναι ή όχι, να αντιμετωπίσουμε με άλλο τρόπο και αποτελεσματικά της τουρκικές προκλήσεις;
Υστερόγραφο: «… μήπως θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε τις δυνάμεις να υποστηρίξουμε στρατιωτικά την Κύπρο; το λέω αυτό γιατί αν υποθέσουμε ότι στέλνουμε δυνάμεις στο νησί θα έχουμε πρόβλημα σίγουρα σε Ελληνικό έδαφος τι να κάνουμε απλά δεν φτάνουμε για παντού….», γράφει κάποιος στο διαδίκτυο! Ελλαδίτες αδελφοί να σου τύχουν!
Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη! «Η Πολεμική Αεροπορία φθάνει στην Κύπρο και όπου αλλού θέλει και μπορεί… Για να το κάνει αυτό, όμως, χρειάζεται πολιτική ηγεσία που να έχει κότσια και να είναι αποφασισμένοι να αλλάξουν πολλά …».
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστής
Αναπληρωτής καθηγητής
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
[email protected]
Τιμή στον Κατσάνη και στους άλλους ήρωες της 33ης Μοίρας Καταδρομών που έπεσαν μαχόμενοι