Το ιρανικό τάνκερ που η Ελλάδα πρέπει να εξαργυρώσει σε χρυσό στις Ηνωμένες Πολιτείες

Το ιρανικό τάνκερ Grace 1 που μετονομάστηκε Adrian Darya 1 στο Γιβραλτάρ. EPA, A. CARRASCO RAGEL




Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ (*)

Ο Adam Smith υποστήριζε πως δεν υπάρχουν προβλήματα, παρά μόνο ευκαιρίες μεταμφιεσμένες σε προβλήματα. Εδώ και κάποιες μέρες, ένας νέος απρόβλεπτος κομήτης πέφτει στην ανατολική Μεσόγειο η οποία συνεχίζει να οδεύει προς την αποσταθεροποίηση.

Δύο είναι οι κύριοι παράγοντες της αποσταθεροποίησης:

  • Πρώτον η αναζωπύρωση της κατάστασης στη Συρία από το ΙΚ και
  • Δεύτερον, η σταθερή αποσταθεροποιητική δύναμη της περιοχής, η Τουρκία η οποία μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως τέτοια από τον ίδιον τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών.

Το χρονολόγιο των εξελίξεων οι οποίες αφορούν τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, τις αντίστοιχες ελληνοαμερικανικές και τελικά τις σχέσεις Δύσης-Μόσχας και Δύσης-Ιράν, είναι εντυπωσιακό. Το πιο σημαντικό είναι όλα αυτά να μπορούμε να τα θέσουμε εντός ενός ενιαίου συστήματος ανάλυσης που θα διέπεται από διαλεκτικές σχέσεις (αίτιο και αιτιατό) βγάζοντας εκτός συναισθηματισμούς και συνωμοσίες.

Η Τουρκία είναι κατοχική δύναμη και αυτό ορίζει το Διεθνές Δίκαιο. Είναι κράτος-ταραξίας και αυτό επίσης το ερμηνεύει το Διεθνές Δίκαιο και όχι κάποιος Έλληνας και κάποιος Ελληνοκύπριος. Η Ελλάδα με το ζήτημα του κατάπλου του ιρανικού τάνκερ, οφείλει να υπενθυμίσει στις ΗΠΑ ορισμένα πράγματα. 

  1. Η Ελλάδα δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί το γνήσιο και μοναδικό γεωστρατηγικό κρηπίδωμα της Δύσης στην περιοχή που ενώνεται η ανατολική Μεσόγειος με τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια. Επομένως, οι όποιες ανησυχίες για απώλεια της χώρας με το ”γεωπολιτικό μονοπώλιο” (της Τουρκίας) είναι αβάσιμες και εξόχως παράλογες για τη Δύση, κάτι που έχουν καταλάβει στις ΗΠΑ αλλά δεν λένε να το καταλάβουν κράτη ευρωπαϊκά όπως η Μεγάλη Βρετανία.
  2. Η προειδοποίηση της Ουάσινγκτον προς την Ελλάδα για την περίπτωση που γίνει αποδεκτό το ιρανικό τάνκερ, είναι χωρίς ουσία καθώς η Ελλάδα έχει κάνει τις επιλογές της καθώς έχει ορθά διακρίνει οτι τα στρατηγικά της συμφέροντα είναι μακριά από τον άξονα Μόσχα-Άγκυρα-Τεχεράνη.
  3. Αυτό που πρέπει να δει ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ποιός είναι ο άξονας που συνεχώς αποσταθεροποιεί την περιοχή και ποιά χώρα έχει τον μείζονα ρόλο σε αυτήν την αποσταθεροποίηση και που επιβουλεύεται τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε Συρία, Κύπρο, Λιβύη και Βαλκάνια. Η Άγκυρα είναι ο στενός σύμμαχος της Τεχεράνης και όχι η Ελλάδα. Η Άγκυρα έχει γίνει ο εργολάβος της υλοποίησης των ιρανο-ρωσικών σχεδίων. Αντίθετα, η Ελλάδα έχει οικοδομήσει τριμερείς συνεργασίες με Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο και Ιορδανία.
  4. Η Ελλάδα πρέπει να εντάξει το ζήτημα του ιρανικού τάνκερ στα ζητήματα που δεν είναι δεδομένα. Πολλά κράτη της Ευρώπης θα ήθελαν ειδικές σχέσεις με το Ιράν και η Ελλάδα αποδεικνύει οτι δεν μπαίνει στον πειρασμό να κάνει το ίδιο επενδύοντας στις ΗΠΑ και στους κοινούς μας συμμάχους στην περιοχή.
  5. Ήρθε η ώρα να πιέσουμε τους Αμερικανούς συμμάχους μας για κάποια αμυντική δέσμευση των ΗΠΑ στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο και να αποδείξουμε πως ο στρατηγικός εταίρος του Ιράν είναι η Τουρκία και οτι ο άξονας Μόσχας-Άγκυρας-Ιράν, έχει ως εργολάβο του τον Ταγίπ Ερντογάν.

 Να είμαστε σίγουροι οτι η δήλωση του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών για την Κύπρο, σίγουρα σχετίζεται με το ζήτημα του κατάπλου του ιρανικού τάνκερ προσπαθώντας να δείξει τη μέριμνα των ΗΠΑ για τα όσα αφορούν Ελλάδα και Κύπρο. Φαίνεται πως σταδιακά ακόμη και ο Αμερικανός πρόεδρος έχει αρχίσει να καταλαβαίνει οτι κάθε μέρα υπομονής που κάνει, η ατζέντα διαφωνιών και διεκδικήσεων της Τουρκίας μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο κάνοντάς τον να φαίνεται δέσμιος του Ερντογάν, όπως ανέλυσε ο Steve Cook λίγες μέρες πριν.

Το πολιτικό κόστος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό για τον Αμερικανό πρόεδρο αυξάνεται όλο και πιο πολύ και αν προεκλογικά αντιμετωπίσει και την οικονομική ύφεση που φαίνεται να πλησιάζει στον ορίζοντα, τότε θα μείνει χωρίς συμμάχους στις επόμενες εκλογές που είναι να γίνουν σε 14 μήνες περίπου. Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει αρχίσει και χάνει σημαντικούς υποστηρικτές του στο Κογκρέσο και στο σύνολο της αμερικανικής γραφειοκρατίας για το ζήτημα της Τουρκίας.

Η Ελλάδα οφείλει να εκμεταλλευτεί την καλή συγκυρία. Οι συμμαχικές μας σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι δεδομένες, ολοένα και στενότερες και θα έχουν περιθώρια βελτίωσης όσο έχουμε υπεύθυνα και καθαρά αιτήματα τα οποία είναι εντός του αμερικανικού στρατηγικού πλαισίου για τα αφορόντα την περιοχή.

Η υποστήριξη της Ελλάδας στο θέμα του κατάπλου του ιρανικού τάνκερ πρέπει να τονισθεί και να μπει στα προς εξαργύρωση ζητήματα του διαλόγου και οι ευχαριστίες από την Ουάσινγκτον πρέπει να είναι έμπρακτες. Γι’ αυτό άλλωστε και επιδιώκουμε στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ γιατί γνωρίζουν τον δρόμο του win-win και δεν απαιτούν θυσίες χωρίς ανταλλάγματα.

(*) Διεθνολόγος – Συντονιστής Παρατηρητηρίου Ανατολικής Μεσογείου (Τομέας Ρωσίας-Ευρασίας και Ν/Α Ευρώπης) στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Το παράδειγμα του HALC: Ο Ουϊλσονισμός των ΗΠΑ, η ανάγκη για επικοινωνία και lobbying

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: