Η γαλήνη κάτω από τα ρόδα του Επιτάφιου: Ανέκραζεν η Κόρη, θερμώς δακρυρροούσα, τα σπλάγχνα κεντουμένη… Πεπλάνηται ο πλάνος, ο πλανηθείς λυτρούται, σοφία σή Θεέ μου…
«Η δάμαλις τον μόσχον, εν ξύλω κρεμασθέντα, ηλάλαζεν ορώσα.» Φωτογραφία Costas Mavrides – Κώστας Μαυρίδης, Facebook
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εκκλησιάστηκαν στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας: Ο πρωθυπουργός και η σύζυγός του παρακολούθησαν την ακολουθία και περιφορά του Επιταφίου στην Τήνο
Με κατάνυξη οι πιστοί γέμισαν τους ιερούς ναούς σε όλη την Ελλάδα: “Ο θάνατος του Χριστού ήταν άδικος, ήταν αποτέλεσμα του ανθρώπινου και δαιμονικού μίσους”, είπε ο Ιερώνυμος…
Ήταν το 2016 όταν είχα συναντήσει στο Ευρωκοινοβούλιο τον παιδοχειρουργό Α. Κοβάνη, Πρόεδρο του Παγκόσμιου Συνδέσμου Επιληψίας και την Αντιγόνη Καλλιμάχου, του Κυπριακού Συνδέσμου Στήριξης Ατόμων με Επιληψία, με σκοπό την ενημέρωση για τις ανάγκες προσώπων με επιληψία και των οικογενειών τους.
Στην Κύπρο υπολογίζονται στις 7 χιλιάδες και στην Ευρώπη 300 χιλιάδες. Στη συνάντηση ξεχώριζε η αγάπη τους για αυτό που υπηρετούν. Πριν αποχωρήσουν, η Αντιγόνη Καλλιμάχου μού χάρισε το βιβλίο «Επιληψία αγάπη μου» του συζύγου της Κ. Καλλιμάχου.
Στο εξώφυλλο, εικονίζεται η φιγούρα ενός κοριτσιού σ΄ ένα καταπράσινο λιβάδι, της κορούλας τους, Μαρίας-Φωτεινής, πάσχουσας από σπάνια και βαριά μορφή επιληψίας.
- Στις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνονται γεγονότα, σκέψεις, μαζί κι οι ανθρώπινες παλινδρομήσεις, μέχρι την ιερή στιγμή της απόφασης των δύο γονιών να ακολουθήσουν τον κοινό δρόμο μιας αγάπης δίχως όρια, σ’ ένα ταξίδι που το συντροφεύει ο πόνος κι η αγωνία χωρίς τέλος.
Κι είναι όντως αντισυμβατικά τολμηρό να δηλώνουν πως ένα στα πέντε παιδάκια με επιληψία δεν θα φτάσει ποτέ στην εφηβεία… Τέτοιου είδους καταστάσεις, σε πιο ελεγχόμενο περιβάλλον, δυνατόν να βιώνουν πολλοί γονείς και παιδιά με διάφορες διαταραχές.
Στο βιβλίο, η «γνωριμία» με την επιληψία είναι μια αλυσίδα από κρίκους, πρώτα το 1974, όταν η μικρή Αντιγόνη, κατατρεγμένο προσφυγάκι λόγω της τουρκικής εισβολής, φτάνει με την οικογένεια της σ΄ ένα χωριό στο Τρόοδος.
Εκεί, μέσα στα χαλάσματα ενός σπιτιού, ακούει θόρυβο και μια πονεμένη πνιχτή κραυγή ενός ανθρώπου. Ένα σκελετωμένο πλάσμα, μια νεαρή γυναίκα ξεπροβάλει μέσα στη βρώμα και τα κουρέλια, με το ένα πόδι δεμένο με αλυσίδα. Ξαφνικά, μια γριά φώναξε στη μικρή Αντιγόνη:
- Κόρη, φύγε! Είναι δαιμονισμένη.
Ακούγονται ουρλιαχτά, το πλάσμα χτυπιόταν. Η μικρή Αντιγόνη έτρεξε να γλυτώσει, αν όμως ο χρόνος γύριζε πίσω, το μόνο που θα’ θελε θα ήταν ν’ αγκάλιαζε εκείνο το παιδί όπως τώρα το δικό της.
Τέλειωσα το βιβλίο και βυθισμένος στις σκέψεις μου για όσα υποφέρουν καθημερινώς παιδιά και γονείς, βρέθηκα τη Μεγάλη Παρασκευή βράδυ, στην εκκλησία της ενορίας μου. Η χορωδιακή ψαλμωδία με τον Επιτάφιο Θρήνο έφτασε στην Στάση Γ΄:
«Η δάμαλις τον μόσχον, εν ξύλω κρεμασθέντα, ηλάλαζεν ορώσα.»
Εκείνη τη στιγμή, ακούστηκε από τον γυναικωνίτη ένας πονεμένος αλαλαγμός. Μετά, θόρυβος από σώμα που πέφτει και χτυπιέται, με την υμνωδία να τα σκεπάζει:
«Ανέκραζεν η Κόρη, θερμώς δακρυρροούσα, τα σπλάγχνα κεντουμένη.»
- Για μια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου που ήθελε να τρέξει για να φύγει αλλά με κρατούσε στο πόδι μια βαριά αλυσίδα, όπως εκείνη που ήταν δεμένο το πλάσμα του Θεού μέσα στα χαλάσματα το 1974. Ευτυχώς, η ψαλμωδία ακούστηκε λυτρωτικά:
«Πεπλάνηται ο πλάνος, ο πλανηθείς λυτρούται, σοφία σή Θεέ μου.»
Με την σκέψη στα πονεμένα πλάσματα του κόσμου, η ψυχή μου γαλήνεψε κάτω από τα ρόδα του Επιτάφιου.
Υ.Γ. Μια πρώτη εκδοχή του κειμένου, δημοσιεύτηκε πριν αρκετά χρόνια με διαφορετικό τίτλο.
(*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S και D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – [email protected]
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE