“Οι Ελληνίδες”: Επικρατεί μία ησυχία όπως γίνεται με τις ντίβες της όπερας που γερνούν…
File Photo: Έυζωνες αποδίδουν τιμές καθώς υψώνεται η σημαία της απελευθέρωσης στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας, από την γερμανική κατοχή. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung (FAS) δημοσιεύεται σχόλιο του Michael Martens με τίτλο «Οι Ελληνίδες», στο οποίο αναφέρονται τα εξής:
// Τον τελευταίο καιρό λίγα είναι τα νέα από τις Ελληνίδες (Στο κείμενο που ακολουθεί εννοούνται μαζί και οι Έλληνες). Έχει επικρατήσει ησυχία γι’ αυτές, όπως γίνεται με τις ντίβες της όπερας που γερνούν ή με τους γερασμένους ηθοποιούς, οι οποίοι παλιότερα μεν ήταν στις μεγάλες σκηνές του κόσμου σαν στο σπίτι τους, αλλά τώρα είναι απλά μέσα στα σκοτεινά διαμερίσματά τους, όπου ανατρέχουν λυπημένοι στις μεγάλες εποχές και τα βράδια μουλιάζουν μπισκότα στο γάλα, επειδή πλέον δεν μπορούν να μασήσουν καλά.
Πριν από τέσσερα χρόνια οι Ελληνίδες έκαναν την Ευρώπη και τον χρηματοπιστωτικό κόσμο να κρατά την ανάσα του. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΥΠΟΙΚ του Γιάνης Βαρουφάκης ισχυρίζονταν ότι θα μπορούσαν ως δια μαγείας να απομακρύνουν απλώς την κρίση χρέους από τη χώρα τους. Είχαν – ας μου επιτραπεί αυτή η απλοϊκή διατύπωση – μια ασυνήθιστη σχέση με την πραγματικότητα. Καμιά άλλη χρονική στιγμή κατά τους πρώτους, ταραχώδεις μήνες της διακυβέρνησης Τσίπρα δεν κατέστη αυτό σαφέστερο από τον Ιούλιο του 2015. Τότε έλαβε χώρα στην Ελλάδα ένα δημοψήφισμα, κατά το οποίο από το 62,5% των ψηφοφόρων που συμμετείχαν το 61,3% καταψήφισε τις επιταγές λιτότητας των πιστωτών. Όταν έγινε γνωστό το αποτέλεσμα, στους δρόμους έλαβαν χώρα αυθόρμητες γιορτές χαράς. Οι άνθρωποι χόρευαν και αγκαλιάζονταν, φώναζαν ο ένας στον άλλο «Νικήσαμε». Κηρύχτηκε ένας «θρίαμβος της δημοκρατίας». Οι πανηγυρίζοντες νόμιζαν ότι ένα ποσοστό κάπως μεγαλύτερο από 60% εκ των 60% και πλέον ψηφοφόρων σε ένα κράτος που αριθμεί 11 εκατομ κατοίκους θα μπορούσε να εξαναγκάσει τους υπόλοιπους 323 εκατομ. πολίτες της Ευρωζώνης με το «Όχι» του.
Αλλά επειδή και τα υπόλοιπα 18 κράτη της Ευρωζώνης είναι δημοκρατίες, των οποίων οι πολιτικοί εκλέγονται και πρέπει να λογοδοτούν στους ψηφοφόρους τους, τα πράγματα έγιναν διαφορετικά. Το δημοψήφισμα δεν άλλαξε τίποτα, οι Ελληνίδες αναγκάστηκαν να υλοποιήσουν τις επιταγές λιτότητας των πιστωτών, εφόσον ήθελαν να παραμείνουν στο Ευρώ. Κι αυτό το ήθελαν οι περισσότεροι.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τώρα δηλαδή, έγιναν πάλι εκλογές στην Ελλάδα και τώρα πλέον η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Σχεδόν 58% των Ελληνίδων συμμετείχαν στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής, δηλαδή και πάλι πολύ λίγοι. Από αυτούς, το 39,85% ψήφισε υπέρ της διακυβέρνησης της χώρας στο μέλλον από τον οικονομικά φιλελεύθερο πολιτικό Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος αντιπροσωπεύει την αξιοπιστία και σοβαρότητα. Ο Μητσοτάκης διεξήγαγε έναν προεκλογικό αγώνα με τον οποίο δεν θα είχε πετύχει τίποτα το 2015. Απέφυγε τις μεγάλες υποσχέσεις. Δεν θέλει να σκίσει και να πετάξει, όπως κάποτε ο Τσίπρας, τα συμφωνηθέντα με τους πιστωτές, από την εύνοια των οποίων θα εξαρτάται και στο μέλλον η υπερχρεωμένη χώρα. Αυτό δεν θα το υποστήριζαν ούτε οι Ελληνίδες.
Λίγοι πλέον στην Ελλάδα πιστεύουν σε γιατρούς-θαυματοποιούς. Για την ακρίβεια, τελευταία ήταν περίπου μόνο το 3,44% των ψηφοφόρων. Αυτό ήταν το εκλογικό ποσοστό πάντως, που έλαβε ο Γιάνης Βαρουφάκης με το νέο αριστερό κόμμα του. Ο πρώην ΥΠΟΙΚ μιλάει ακόμα όπως πριν από τέσσερα χρόνια. Μόνο που δύσκολα θέλει κανείς πια να τον ακούει. Αντιθέτως ο Τσίπρας θα μπορούσε να κινηθεί πιο έξυπνα. Μπορεί να του αναγνωρίσει κανείς το ότι προσπαθεί τώρα να τοποθετηθεί με νέο τρόπο στην αντιπολίτευση. Ήδη τα κατάφερε μια φορά. Από τον επαναστάτη των πρώτων χρόνων προήλθε ένας πραγματιστής. Σε αυτόν τον ρόλο θα μπορούσε να επιβιώσει πολιτικά. Η ανάγκη των Ελληνίδων για καλλιτέχνες της ψευδαίσθησης έχει καλυφθεί.
Ο Μενέντεζ πόνεσε τον Ερντογάν: Οι ύβρεις του Τούρκου προέδρου εναντίον του γερουσιαστή