ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Αναμφίβολα στη σημερινή συγκυρία το Κυπριακό και τα ενεργειακά ζητήματα έχουν εισέλθει σε μια κρίσιμη φάση. Για την αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών απαιτείται, μεταξύ άλλων, η ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Δυστυχώς όμως το εσωτερικό μέτωπο είναι κατακερματισμένο. Και τούτο παρά το γεγονός ότι η Τουρκία ασκεί αφόρητες πιέσεις σε διάφορα επίπεδα ενώ παράλληλα τίθεται το θέμα της επανέναρξης συνομιλιών με χρονοδιαγράμματα.
Η πολιτική της Τουρκίας στο Κυπριακό παραμένει αναλλοίωτη.
Επειδή η Τουρκία είναι μέρος του προβλήματος η συμβολή της είναι απαραίτητη για την επίλυσή του. Η πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών κ. Νίκου Χριστοδουλίδη σε συνέδριο στην Αθήνα δια της οποίας υπογράμμισε τη σημασία της ενεργειακής και της ευρύτερης περιφερειακής συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο με τη συμμετοχή της Τουρκίας αποτελεί ουσιαστικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι όμως σημαντικό να ανταποδώσει και η Τουρκία. Στα πλαίσια αυτά το ζητούμενο είναι η Άγκυρα να σεβασθεί τη διεθνή νομιμότητα και να αναγνωρίσει το δικαίωμα ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι μακρύς και εξαιρετικά δύσκολος.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για την υιοθέτηση μιας πολιτικής κόστους έναντι της Τουρκίας. Ενώ μια πολιτική κατευνασμού και συνεχούς υποχωρητικότητας δεν εξυπηρετεί τους στόχους μας είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι η πολιτική της δημιουργίας κόστους στην Τουρκία έχει τα όριά της. Εν ολίγοις ως αποτέλεσμα της ασυμμετρίας ισχύος η Κύπρος δεν μπορεί να καταβάλει την Τουρκία σε αυτό το πεδίο. Μόνο σε μια ανοικτή ρήξη με μια μεγαλύτερη δύναμη θα υπάρξει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, σοβαρό κόστος δηλαδή, για την Τουρκία.
Το περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον μεταβάλλεται συνεχώς. Τούτο δεν αφήνει την Κύπρο ανεπηρέαστη. Η Τουρκία έχει εμβαθύνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία ενώ παρά τις τριβές της με τις ΗΠΑ και την ΕΕ δεν έχει υποστεί ουσιαστικό κόστος σε σχέση με τις ενέργειες της στην Κύπρο. Επιπρόσθετα η ΕΕ δεν έχει μια ολοκληρωμένη γεωπολιτική αντίληψη ούτε και αποτελεί μια ενιαία πολιτική οντότητα. Τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν κατά τη χάραξη πολιτικής για το Κυπριακό, τα ενεργειακά και άλλα ζητήματα.
Έστω και τώρα η πλευρά μας καλείται να αξιολογήσει την προοπτική μιας εξελικτικής προσέγγισης για την επίλυση του Κυπριακού, αποφεύγοντας πορείες που οδηγούν σε οδυνηρές και μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Η συζήτηση αυτής της ιδέας είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και επιβεβλημένη ιδίως εν όψει των ευρύτερων τουρκικών σχεδιασμών περιλαμβανομένων των θέσεων για συνομοσπονδία.
(*) Ο Καθηγητής Ανδρέας Θεοφάνους είναι Πρόεδρος του Κυπριακού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων καθώς και του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Διακυβέρνησης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις ΑΠΟΨΕΙΣ
Συνομιλίες ναι, αλλά με ποιους στόχους; Δεν έχει καταγραφεί καν αλλαγή των τουρκικών θέσεων