Ακόμα δεν έχει κοπάσει ο απόηχος από τη σύνοδο των επτά νοτίων κρατών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Μια σύνοδος η οποία συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας στην Λευκωσία. Και το φυσιολογικό ερώτημα είναι κατά πόσον πέρα από τη δημοσιότητα τι θα μπορούσε να αναμένει κάποιος από την λειτουργία αυτής της ομάδας.
Ταυτόχρονα θα έπρεπε να οικοδομήσουν και ιδιαίτερους δεσμούς, τόσο μεταξύ τους όσο και με κάποια από τα κράτη που μπορεί να έχουν μεν το χαρακτηριστικό ότι βρέχονται από τη Μεσόγειο και φτάνουν τα σύνορα τους μέχρι τη νότια Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα να αποτελούν έναν αγωγό για την προώθηση των ειδικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι χώρες του Νότου. Και θεωρώ ότι από αυτή την άποψη είναι κρίσιμη και χρήσιμη η συμμετοχή της Γαλλίας σε αυτή την ομάδα. Γιατί η Γαλλία είναι με το ένα πόδι και από την άποψη διαφόρων κριτηρίων μέρος αυτής της ομάδας αλλά ταυτόχρονα και το ένα από τα δύο συστατικά μέρη της ευρωπαϊκής ατμομηχανής, δηλαδή του Γαλλογερμανικού άξονα.
Δίνεται η δυνατότητα να κατανοήσει ο ένας τα προβλήματα του άλλου και όταν π.χ εγείρει η Ελλάδα ή η Κύπρος την ιδιαίτερη σημασία που έχει για τον πολίτη τους η κατοικία, η εστία του, να μην αποτελεί τόσο μεγάλη έκπληξη, για το Γερμανό γιατί θα μπορεί και ο Γάλλος ως διαμεσολαβητής, που έχει κατανοήσει πλέον τη σημασία ορισμένων ιδιαιτεροτήτων του Νότου να τις υπερασπιστεί.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε και την δυνατότητα για διμερείς και πολυμερείς επαφές που δίνουν αυτές οι Σύνοδοι, μέσα από τις οποίες δημιουργείται η δυνατότητα κατανόησης θέσεων, όπως ήταν επι παραδείγματι – λόγω χρονικής συγκυρίας – χρυσή ευκαιρία για τον Α. Τσίπρα να εξηγήσει την θέση και τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης όσον αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το ίδιο χρυσή ευκαιρία ήταν και για τον Ν. Αναστασιάδη να παρουσιάσει τις ειδικές πτυχές Κυπριακού λίγα 24ωρα πριν επίσκεψη της απεσταλμένης του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ στη Λευκωσία.
Η συγκεκριμένη διάσκεψη έδωσε, επίσης, τη δυνατότητα για μία αλληλοενημέρωση γύρω από ένα ζήτημα που ενδιαφέρει όλη την ΕΕ, αλλά εστιάζεται στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Την αξιοποίηση, προς όφελος των ευρωπαϊκών χωρών, των κοιτασμάτων Φυσικού Αερίου που έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή μας. Ως επίσης να συζητηθούν οι πολύπλευρες πτυχές αυτής της εξέλιξης σε όλα τα επίπεδα.
Δεδομένων των συσχετισμών και του ειδικού βάρους του κάθε ευρωπαϊκού κράτους, οι αποφάσεις θα λαμβάνονται στη βάση δύο κριτηρίων. Των συμφερόντων και της δυνατότητας (βάση ισχύος) προώθησης τους. Σίγουρα πάντως είναι πολύ καλύτερα από το κάθε χώρα και δη οι μικρότερες να δρούσαν μόνες τους.
Στην Ελλάδα και την Κύπρο είμαστε υπεράνω: Να αφήσουμε τον Ταγίπ να κάνει γεωτρήσεις!