Θυμάμαι σαν σήμερα, ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι στο Μέγαρο Μαξίμου μια από τις τελευταίες μου συναντήσεις με τον τότε πρωθυπουργό. Το ημερολόγιο έγραφε 11 Φεβρουαρίου του 2014, δηλαδή πριν πέντε χρόνια και κάποιες μέρες.
Περιχαρής ο Αντώνης Σαμαράς, μου εκμυστηρευόταν: «Επιτέλους βρήκα λύση για την Αθήνα».
«Σοβαρά; Και ποια είναι αυτή;» τον ρώτησα. « Ο Αρης» ήταν η απάντηση.
«Εχει γκελ στους νέους και μπορεί να αντιπαρατεθεί στον Σακελλαρίδη» ήταν η απάντηση.
Με το θράσος που μου προσέφερε η οικειότητα στη σχέση μας, επέμεινα: «Ξαναλέω: Το σκέφτηκες καλά; Ο Νικήτας θα κατέβει και θα του πάρει σίγουρα ψήφους. Τι θα γίνει άμα έρθει μπάρα-μπάρα ο Σπηλιωτόπουλος με τον Κασιδιάρη; Και σκέψου να περάσει ο Χρυσαυγίτης στον δεύτερο γύρο; Μάλλον θα πρέπει να αλλάξεις χώρα»…
Κατάλαβα ότι είχε πάρει τις αποφάσεις του και η συζήτηση τελείωσε κάπου εκεί. Μάλιστα λοιπόν. Οι δημοσκοπήσεις…
Οι εκλογές έγιναν και ο Αρης ήρθε πράγματι …μπάρα-μπάρα στον πρώτο γύρο με τον Κασιδιάρη όπως ακριβώς είχα προβλέψει. 16,92 ο ένας, 16,12 ο άλλος. Αν δεν υπήρχε ο Νικήτας και ο Καπερνάρος, ο Κασιδιάρης θα ήταν στον δεύτερο γύρο και κάποιοι θα έψαχναν για …υπογλώσσια.
Σας ρωτώ λοιπόν: Υπακούει σε κάποια λογική αυτή η περίεργη …κατάταξη; Από την στιγμή μάλιστα που η Χρυσή Αυγή φαίνεται να διατηρεί ή και να αυξάνει τα ποσοστά της κλειδώνοντας σε όλες τις μετρήσεις την τρίτη θέση και ο συγκεκριμένος (μας αρέσει-δεν μας αρέσει) είναι ο δημοφιλέστερος βουλευτής της;
Αν λοιπόν οι δημοσκοπήσεις γίνονται μόνο για να ξορκίζουν κακές σκέψεις και να προάγουν ευσεβείς πόθους, πάει καλά. Τις πετάμε στο καλάθι των αχρήστων και συνεχίζουμε. Αν βέβαια γίνονται κατά παραγγελία για την δημιουργία εντυπώσεων (παράσταση …βέβαιης νίκης και παράσταση βέβαιης …ήττας) είναι μια άλλη υπόθεση.
Σε αντίθεση με τον Σαμαρά που υποτίμησε επικίνδυνα την δυναμική Κασιδιάρη, η έμπειρη οικογένεια Μητσοτάκη έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο. Και επειδή οι δημιουργικές δημοσκοπήσεις δεν αρκούν, επιχειρεί να τον αντιμετωπίσει με άλλα μέσα.
Η υποψηφιότητα του φίλα προσκείμενου προς την Ντόρα, Χρήστου Τεντόμα θα μπορούσε να «υποκλέψει» τις δεξιές ψήφους που πήγαν στον Νικήτα Κακλαμάνη (7,1%) και να φρενάρει την μετατόπιση τους στον Κασιδιάρη. Τελικά κρίθηκε ότι ο Τεντόμας, που έχει αυτοδιοικητική εμπειρία, πρέπει να ενισχύσει το στρατόπεδο του Κωστάκη Μπακογιάννη, σε μια προσπάθεια να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο και να διασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία στον δήμο.
Η υποψηφιότητα Βουλγαράκη επίσης αποσκοπεί στην άγρα δεξιών ψήφων, αλλά δεν μπορώ να ξέρω αν εντάσσεται στην στρατηγική της οικογένειας Μητσοτάκη (με την οποία ο πρώην υπουργός έχει στενές σχέσεις) ή απλά αντανακλά τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Σε κάθε περίπτωση λειτουργεί προς το ψαλίδισμα των ψήφων του Κασιδιάρη.
Δεν έχω απάντηση. Τείνω να πιστέψω όμως τους «μπούκηδες» του διαδικτυακού στοιχηματισμού που σε αντίθεση με τους δημιουργικούς δημοσκόπους βλέπουν τον Κασιδιάρη δεύτερο και με άνεση. Όπως άλλωστε και η απλή λογική που λέει ότι θα είναι πολύ δύσκολο να πέσει κάτω από το 16% του 2014.
Θα τον ξεπεράσει ο συμπαθής, αλλά ταυτισμένος με την καταστροφική διακυβέρνηση ΓΑΠ, Παύλος Γερουλάνος; Θα πρέπει να σπρώξει ως εκεί που δεν πάει το συστημικό πολιτικό και μιντιακό στερέωμα.
Καλά ξεμπερδέματα λοιπόν αλλά μετά μην λέτε ότι σας έριξαν έξω οι δημοσκοπήσεις…
Δεν πρέπει να είναι πολιτική μάχη οι δημοτικές: Αυτό που μένει είναι το πρόσωπο του Δημάρχου