Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο πιο ανθρωποκεντρικός θεσμός της Δημοκρατίας. Αλλά και ο πιο προσωποπαγής.
Είναι το πρόσωπο του Δημάρχου, το πρόσωπο του Συμβούλου, οι διαπροσωπικές σχέσεις με τους δημότες- σχέσεις πολύ πιο αδιαμεσολάβητες από εκείνες της κεντρικής πολιτικής όπου η εικόνα μεγαλώνει, οι άνθρωποι μικραίνουν, απομακρύνονται, και γίνονται ανθρωποσύνολα.
Ποιός θυμάται ποιός είχε υποστηρίξει τον Τρίτση και τι νόημα θα είχε; Οι Αθηναίοι θυμούνται ένα ρηξικέλευθο δημοτικό άρχοντα με καινοτόμες ιδέες, όραμα και εργατικότητα που άφησε έντονο αποτύπωμα στην πόλη. Είχε σημασία αν τον είχε στηρίξει το ΠΑΣΟΚ ή η Νέα Δημοκρατία;
Οι πολίτες τι έφταιγαν;
Νομίζω θα είναι δείγμα προόδου και ωρίμανσης της Δημοκρατίας μας αν εκλείψουν ολοκληρωτικά τα κομματικά χρίσματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αν ο φακός ζουμάρει στα δημοτικά πρόσωπα, στις δεξιότητές τους, στις ιδέες τους και στην αγάπη τους για τον τόπο τους και όχι στις λίστες του αρχηγού του κόμματος που κατεβάζει υποψηφίους σε όλη τη χώρα με γνώμονα τις κομματικές του προτεραιότητες και χωρίς πραγματική γνώση και ενδιαφέρον για τα τοπικά προβλήματα των κοινωνιών της χώρας.
Αλλά και οι δημοτικοί άρχοντες θα πρέπει να αλλάξουν το μοντέλο του δημάρχου- πολιτικού παράγοντα, του μικρού Πρωθυπουργού, που έχει παγιωθεί τα τελευταία χρόνια. Γιατί ξενίζει τους πολίτες ένας Δήμαρχος που ασχολείται υπέρμετρα με την κεντρική πολιτική σκηνή, που παίρνει φανταχτερές διεθνείς πρωτοβουλίες, ή χρηματοδοτεί προγράμματα εντυπωσιασμού και επιφάνειας και την ίδια στιγμή η πόλη του υποφέρει από σημαντικά προβλήματα καθαριότητας, φωτισμού, πεζοδρομίων και ασφάλειας.
Ας τα λύσει πρώτα αυτά και μετά ας κάνει ό,τι άλλο θέλει.
(*) Η Λίνα Παπαδάκη είναι Διευθύντρια του Γραφείου Τύπου του Ποταμιού – Πηγή: airetos
Η Αλβανία εισέρχεται σε περίοδο απόλυτου χάους: Πως επηρεάζεται η Ελληνική Μειονότητα;