Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έκανε το μεγάλο βήμα. Αναγνωρίζοντας τον Χουαν Γκουαϊντό ως μεταβατικό πρόεδρο της Βενεζουέλας, ο Αμερικανός πρόεδρος αύξησε δραματικά την πίεση στο καθεστώς του Νικολάς Μαδούρο.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με τη σειρά του, ανακοίνωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «δεν αναγνωρίζουν το καθεστώς του Μαδούρο και κατά συνέπεια δεν θεωρούν ότι ο τελευταίος διαθέτει τη νομική εξουσία για να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ ή να κηρύξει τους διπλωμάτες μας persona non grata».
Ο Τραμπ έχει κατηγορηθεί για αδυναμία ή αδιαφορία απέναντι σε καταπιεστικά καθεστώτα, Στην περίπτωση της Βενεζουέλας, όμως, επικαλείται πάντα αξίες που κατά τα άλλα σπανίως αναφέρει. Εξηγώντας την απόφασή του να αναγνωρίσει τον Γκουαϊντό, για παράδειγμα, είπε ότι ο λαός της Βενεζουέλας έχει ανάγκη από ελευθερία και κράτος δικαίου και ότι οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να ασκήσουν πίεση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Τρεις ημέρες νωρίτερα, η Ουάσινγκτον είχε αναλάβει μια πρωτοβουλία: την ίδρυση της ομάδας της Λίμα, σε αντίδραση για την αδράνεια της Οργάνωσης Αμερικανικών κρατών για τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα. Η ομάδα αυτή ζήτησε την επιστροφή της δημοκρατίας στη Βενεζουέλα μέσω ειρηνικών διαπραγματεύσεων.
Η πραγματοποίηση εκλογών τις οποίες μποϊκοτάρισε η αντιπολίτευση, το 2017, καταδικάστηκε από την Ουάσινγκτον, και στη συνέχεια από την Οργάνωση Αμερικανικών Κρατών. Την περασμένη Τρίτη, παραμονή της μεγάλης διαδήλωσης της αντιπολίτευσης, ο αντιπρόεδρος Πενς δήλωσε, πρώτα στα ισπανικά κι ύστερα στα αγγλικά: «Είμαστε μαζί σας».
Σε ομιλία του τον Σεπτέμβριο του 2018 στο Wilson Center, ο Φερνάντο Κουτζ, πρώην μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας με ευθύνη για τη Βενεζουέλα, απέδωσε σε δύο παράγοντες τη σκλήρυνση της αμερικανικής στάσης απέναντι στη Βενεζουέλα: την επιδείνωση της εσωτερικής κρίσης στη χώρα, που προκάλεσε ένα πρωτοφανές κύμα μετανάστευσης το 2018, και τις πολιτικές αλλαγές στην περιοχή.
Όπως παρατήρησε πάντως, η Ουάσινγκτον αρνείται μέχρι τώρα να καταφύγει σε ένα όπλο που θα απέβαινε ενδεχομένως μοιραίο για το καθεστώς του Μαδούρο: το πετρελαϊκό εμπάργκο.
(*) Ο Ζιλ Παρί είναι ανταποκριτής της Monde στην Ουάσινγκτον – (Πηγή: Le Monde via ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Τι προσπαθούν ο Μακρόν και η Μέρκελ; Να προφυλάξουν την Ευρώπη, ή να την ελέγξουν;