Τα σύνδρομα Στοκχόλμης και Ρασκόλνικοφ: Ερωτευμένοι με τον δήμιο Ταγίπ Ερντογάν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κατά μάνα κατά κύρη και θυγατέρα; Χαμός μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας για ένα λογαριασμό στο Twitter, όπου η Έσρα Ερντογάν” χαρακτηρίζει μάρτυρα Τούρκο τρομοκράτη!!!
Η Ιερουσαλήμ αναβαθμίζει τις επιθέσεις της εναντίον του Ερντογάν: Αγκάλιασε τους δολοφόνους και τους βιαστές της Χαμάς και έσυρε την Τουρκία σε σκοτεινά μέρη!
Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Οι Τουρκοκύπριοι βιώνουν δύο σύνδρομα ταυτοχρόνως. Το ένα είναι το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Το άλλο το Σύνδρομο Ρασκόλνικοφ. Λιώνουν κάτω από την αβάστακτη πίεση αυτών των δύο συνδρόμων, γίνονται κομμάτια και χάνουν την προσωπικότητά τους.
Χάνουν την προσωπικότητά τους από τη μια μπροστά στον πληθυσμό που μεταφέρεται από το εξωτερικό και από την άλλη λόγω αυτών των συνδρόμων.
- Τι είναι το Σύνδρομο της Στοκχόλμης; Το 1973 επιχειρήθηκε μια αποτυχημένη τραπεζική ληστεία στην Στοκχόλμη. Κατά την ληστεία πιάστηκαν όμηροι τέσσερις τραπεζικοί υπάλληλοι. Η αστυνομία τους έσωσε σώους από τα χέρια των ληστών με μια επιχείρηση που διενήργησε μετά από μια βδομάδα. Και μπαγλάρωσε τον ληστή.
Όμως, οι απελευθερωθέντες όμηροι δεν δέχτηκαν να καταθέσουν εναντίον του ληστή στο δικαστήριο. Δεν είχαν καθόλου παράπονο απ’ αυτόν. Μάλιστα μια γυναίκα όμηρος τον ερωτεύτηκε. Για χάρη του χώρισε από τον αρραβωνιαστικό της. Περίμενε οκτώ χρόνια τον ληστή να βγει από την φυλακή και μετά τον παντρεύτηκε.
Ιδού αυτό αποκαλούν «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» οι ψυχίατροι. Το να είναι κανείς ερωτευμένος με τον δήμιό του! Έτσι μπήκε στο πολιτικό και κοινωνικό λεξιλόγιο αυτό το γεγονός.
Καλά, ποια σχέση έχει αυτό μαζί μας, δηλαδή με τους Τουρκοκύπριους; Έχει την εξής σχέση: Είμαστε και εμείς μια κοινότητα ερωτευμένη με τον δήμιό της. Δεν έμεινε τίποτα που να μην μας έκανε εδώ η Τουρκία μετά το 1974. Μας αφομοίωσε. Μας απέκοψε εντελώς από την παραγωγή, μας έκανε παράσιτα. Λεηλάτησε τα χώματά μας. Υποδαύλισε τον εθνικισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό. Φίμωσε με καταπίεση και βία όσους αντιτίθεντο σε αυτά που έκανε. Και μας χρησιμοποίησε ως ομήρους κατά τις διαφορές της διεθνώς.
Μας έκανε αντικείμενο παζαρέματος. Δηλαδή, δεν διαφέρουμε από τους ομήρους σε εκείνη την τράπεζα στην Στοκχόλμη. Αλλά η κοινότητά μας ερωτεύτηκε την Τουρκία ξέροντας ότι είναι όμηρός της. Δεν παραπονέθηκε γι’ αυτήν σε κανένα δικαστήριο. Δεν έδωσε κατάθεση εναντίον της. Μάλιστα πάντα την προστάτευε έναντι όσων επιχειρούν να την στριμώξουν και στάθηκε δίπλα της. Τι άλλο είναι αυτό εκτός από Σύνδρομο της Στοκχόλμης;
- Ένα άλλο σύνδρομο που βιώνουμε είναι το Σύνδρομο Ρασκόλνικοφ. Τι είναι αυτό; Ποιος είναι ο Ρασκόλνικοφ; Ο βασικός ήρωας του μυθιστορήματος «Έγκλημα και Τιμωρία» του γνωστού Ρώσου συγγραφέα, γίγαντα της λογοτεχνίας Ντοστογιέφσκι.
Όλος ο κόσμος γνωρίζει τον Ρασκόλνικοφ, διότι το μυθιστόρημα έχει μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Είναι ένας νέος με κατάθλιψη που χωρίς λόγο σκότωσε με μπαλτά δύο γριές. Αλλά και ένας νέος προβληματισμένος για την ανθρωπότητα. Είναι πολύ εντυπωσιακή η παρατήρησή του. Γιατί κάποιος που σκοτώνει ένα άτομο θεωρείται «δολοφόνος», ενώ ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης, ο οποίος προκάλεσε τον θάνατο τόσων ανθρώπων, πέρασε στην ιστορία ως «ήρωας»;
Ιδού, σε αυτό ενίσταται. Αφού διαπράττει το έγκλημα, τον πιάνει ένας μεγάλος φόβος. Τον τρώει ο φόβος ότι θα μπορούσε να συλληφθεί ανά πάσα στιγμή από την αστυνομία. Νομίζει ότι είναι αστυνομικοί που τον παρακολουθούν όλοι όσοι περπατούν τυχαία από πίσω του στον δρόμο. Όποτε κτυπήσει η πόρτα του άθλιου δωματίου ενός ατόμου στο οποίο μένει. Υποφέρει μέσα σε μια τρομερή παράνοια. Χάνει τον ύπνο του.
- Ιδού, αυτή είναι και η δική μας κατάσταση μετά το 1974. Αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε διαπράξει πολύ μεγάλα εγκλήματα που είναι δύσκολο να συγχωρεθούν και φοβόμαστε μήπως τιμωρηθούμε μια μέρα. Είμαστε μέσα στο κόμπλεξ της ενοχής.
Ακόμα και το γεγονός ότι διέπραξε εγκλήματα εναντίον μας και η άλλη πλευρά, δεν αρκεί για να απαλλαχτούμε από αυτό μας τον φόβο. Είναι φανερό ότι το δικό μας έγκλημα υπερισχύει. Άλλωστε είναι γι’ αυτό τον λόγο που ζητούμε εγγυητές. Μας χρειάζεται κάποιος, ο οποίος θα μας προστατεύει πάντοτε. Επειδή δεν είμαστε αθώοι ζητούμε εγγυητές. Ο αθώος άνθρωπος δεν φοβάται απολύτως τίποτα. Ο φόβος είναι ίδιον των ενόχων. Όμως, δεν ήμασταν καθόλου έτσι κατά τα χρόνια που ακολούθησαν το 1963.
Και μάλιστα παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε σοβαρή δύναμη για να υπερασπίσουμε τους εαυτούς μας, Δεν φοβόμασταν. Διότι εμείς ήμασταν οι καταπιεσμένοι και τα θύματα. Αλλά είχαμε αυτοπεποίθηση στα φυλάκια που φυλάγαμε σκοπιές κρατώντας αστεία όπλα. Η αυτοπεποίθησή μας πήγαζε από το γεγονός ότι ήμασταν αθώοι. Κατά το 1974 και μετά διαπράξαμε πολλά εγκλήματα και χάσαμε αυτή την αυτοπεποίθησή μας. Γι’ αυτό φοβόμαστε. Γι’ αυτό νιώθουμε την ανάγκη να προστατεύουμε τον εαυτό μας ακόμα και μετά από την λύση. Γι’ αυτό είμαστε σαν τον Ρασκόλνικοφ.
Ενόσω δεν απαλλασσόμαστε από αυτά τα σύνδρομα, θα αφανιζόμαστε πιο πολύ. Για να αποκτήσουμε την αυτοπεποίθησή μας χρειάζεται να απαλλαχτούμε και από τα δύο σύνδρομα. Πως θα απαλλαχτούμε; Με μεταμέλεια. Όμως, εμείς ακόμα θεωρούμε νίκη τα εγκλήματά μας για τα οποία πρέπει να μετανιώσουμε και καυχιόμαστε γι’ αυτά!
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Το Παρίσι του 1940, η Κύπρος του 2018, και ο Τούρκος κατακτητής: Η στήλη του Σενέρ Λεβέντ
