Του Δρ. Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Κάποιες πολιτικές “στρατηγικές” στην Ελλάδα και στην Κύπρο δεν με αφήνουν να ξεχάσω το ερώτημα-επισήμανση συναδέλφου, εδώ στις ΗΠΑ, πριν τρία χρόνια: “Εμείς μάθαμε την πολιτική από την Ελλάδα. Η Ελλάδα θυμάται τι σημαίνει πολιτική”;
Ομολογουμένως, οι Έλληνες φιλόσοφοι, αν μπορούσαν να μας μιλήσουν σήμερα, πιθανόν να είχαν την ίδια απορία:
Σε ποια δεδομένα στηρίζονται αρκετοί πολιτικοί μας για να οργανώσουν τα βήματα τους (στρατηγική); Πάνω σε ποιες έρευνες στηρίζονται για να προασπίσουν τα θέλω του λαού; Κι αν ακόμη βλέπουν τα “νούμερα”, πάνω σε ποια βάση και με ποια κριτήρια τα διαβάζουν; Με βάση ποιο λεξικό “μεταφράζουν” την απαξίωση και τις βρισιές; Με βάση ποια κλίμακα μέτρησης βαθμολογούν την απόδοση και συνεισφορά τους στην κοινωνία που τους επέλεξε-εξέλεξε;
Αν ακόμη υπάρχει η λέξη φιλότιμο, μια άκρως Ελληνική λέξη που όμοια της δεν υπάρχει ανά το παγκόσμιο (εκτός κι αν μας την κλέψουν κι αυτή!), ο κάθε ένας που θέλει να ονομάζεται πολιτικός οφείλει να κάνει τα πιο απλά:
Αν, όταν, μακάρι, τα κάνει όλα αυτά, τότε και μόνο τότε δεν θα έχει ανάγκη να μετρήσει επειδή τα “έζησε”. Τότε και μόνο τότε θα ξέρει τι, πώς, γιατί και πότε θα μιλήσει και κυρίως τι, πώς, γιατί και πότε (δεν) πρέπει να κάνει κάτι, επειδή τα “έζησε”!
ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο είναι λαϊκισμός και δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική και τον λαό.
Μια κουβέρτα, ένας λαός!
Τότε γίνεσαι ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ!
*Guest Lecturer of Political Marketing & Communications (Political Competitiveness & Performance) Editor ikypros.com and LA Voice
Πότε επιτέλους θα συνέλθουν οι πολιτικοί; Όταν η Ελλάδα βρεθεί ενώπιον εθνικής τραγωδίας;