Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Όταν δεν έχεις σχέδιο Α δεν υπάρχει, ασφαλώς, απαίτηση για σχέδιο Β. Και αυτό δεν αφορά στο Κυπριακό, που ούτως ή άλλως ακολουθείται μια αδιέξοδη πολιτική εδραίωσης των κατοχικών δεδομένων. Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα, μείζονος ή ήσσονος σημασίας που αφορούν το εθνικό θέμα και μπορούν να τύχουν αξιολόγησης για να υπάρχει προετοιμασία για κάθε ενδεχόμενο.
Το θέμα της ΟΥΝΦΙΚΥΠ είναι μια περίπτωση. Η εξέταση εναλλακτικών λύσεων για το ενδεχόμενο αποχώρησής της είναι ένα θέμα το οποίο θα έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Ιδιαίτερα όταν, συχνά-πυκνά, εγείρεται από τους «συνήθεις ύποπτους», κατά το πλείστον παρασκηνιακά, ότι είτε θα αποσύρουν την Ειρηνευτική Δύναμη από την Κύπρο είτε θα αλλάξουν τους όρους εντολής της. Τα ενδεχόμενα αυτά συντηρούνται, η ΟΥΝΦΙΚΥΠ ενίοτε χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης προς τη Λευκωσία και συντηρείται εκβιαστικά ο μπαμπούλας για προώθηση των δυο ενδεχομένων.
Είναι προφανές πως αυτή φορά στο παρά πέντε γλυτώσαμε τα χειρότερα. Δεν εξαφανίστηκαν, όμως, τα χειρότερα, γιατί το κείμενο ψηφίσματος για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, το… φωνάζει. Είναι σαφές πως ένα οποιοδήποτε σενάριο από τα πιο πάνω θα συνδεθεί μάλλον με μια νέα αποτυχία στις προσπάθειες για επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό.
Τι θα γίνει, όμως, στην περίπτωση που προχωρήσουν με την ΟΥΝΦΙΚΥΠ οι διαχρονικοί εκβιαστές; Υπάρχουν δυνατότητες αντίδρασης; Υπάρχει διάθεση για αντίδραση ή θα ακολουθηθεί η ίδια οδός της αποδοχής νέων τετελεσμένων; Τα ενδεχόμενα είναι εκεί και απλά δεν τα «αγγίζει» κανείς.
Δεύτερο, να διαχειριστεί μόνη της η Κυπριακή Δημοκρατία τη νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί με την ενδεχόμενη αποχώρηση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Διά της Εθνικής Φρουράς να καλύψει το κενό που θα δημιουργήσει η απουσία της Ειρηνευτικής Δύναμης. Δύσκολο εγχείρημα και με ρίσκο. Χρειάζεται να υπάρξει σχεδιασμός που θα προβλέπει όλα τα πιθανά ενδεχόμενα σε σχέση και με την αντίδραση της Τουρκίας.
Τέταρτο, ως αντίδραση αλλά όχι για να αντιμετωπιστεί το θέμα που θα προκύψει, να ληφθούν μέτρα από την Κυπριακή Δημοκρατία στην κατοχική γραμμή που θα δημιουργούν κόστος στην άλλη πλευρά. Κι αυτό θα αφορά, μεταξύ πολλών άλλων, και τα διαβατήρια, τις ταυτότητες. Εκείνος που φέρει ντοκουμέντα του κυπριακού κράτους το υπερασπίζεται και δεν το υπονομεύει.
Τα διάφορα σενάρια (γιατί σίγουρα θα υπάρχουν πολλά) πρέπει να τύχουν επεξεργασίας από τώρα έστω κι εάν δεν θα χρειαστούν ενδεχομένως ποτέ. Η πολιτική του στύλο-στύλο έχει προ πολλού χρεοκοπήσει αλλά στη Λευκωσία δεν το έχουν μάθει.
Οι Ελληνοκύπριοι τιμούσαν τους νεκρούς τους: Στα κατεχόμενα τo πανηγύρι της ντροπής…