Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Στην Ελλάδα, αντί να μιμηθούμε μερικά καλά που έχουν στην Κύπρο, όπως π.χ. ότι είναι οργανωμένοι άνθρωποι, παίρνουμε μόνο τα άσχημα. Και εξηγούμαι:
Μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντανά γίναμε μάρτυρες ενός απαράδεκτου γεγονότος: Ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ εμπιστευόταν -και κυριολεκτώ- περισσότερο τους Τούρκους, παρά τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη. Βλέπετε είχε κρυφή συνάντηση με τους Τούρκους και τον Έσπεν Μπαρθ Άιντε, οι οποίοι τον έπεισαν ότι έφταιγε η ελληνοκυπριακή πλευρά και όχι η πλευρά της Τουρκίας!
Τα παραπάνω δέστε τα ως εισαγωγή στο θέμα του Σκοπιανού και τη διαμάχη που ξεκίνησε μεταξύ των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα, τα οποία αντί να ενωθούν και να «μιλήσουν την ίδια γλώσσα» στους σφετεριστές γείτονες, έπραξαν ακριβώς το αντίθετο. Φωνασκούν, αλληλοκατηγορούνται και ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων απλά απολαμβάνει το θέαμα. Όχι ότι δεν έχει τα δικά του δισεπίλυτα προβλήματα. Τα έχει και με το παραπάνω. Απλά στην Ελλάδα, έχουν εισέλθει σε μία συζήτηση, για μία διαπραγμάτευση που βρίσκεται στα σπάργανα, και οι δύο πλευρές επιμένουν φανατικά στις γνωστές θέσεις τους.
Σωστή η λογική του υπουργού των Εξωτερικών, και σίγουρα και στον ίδιο και στους υπόλοιπους, θυμίζει το Κυπριακό. Οι λεγόμενες «χαμένες ευκαιρίες» δεν ήταν καν ευκαιρίες, και επίσης, όσες φορές παίχθηκε το blame game χάσαμε, έστω και αν είμαστε τα θύματα και της εισβολής και της κατοχής. Δεν λέω. Διαφορετικά σκέφτεται ο κ. Κοτζιάς, άλλωστε αυτός κέρδισε και στη Γενεύη και στο Κραν Μοντανά για το Κυπριακό. Και στις δύο περιπτώσεις οι Αττίλες του τουρκικού υπουργείου των Εξωτερικών, έφυγαν άπρακτοι.
Πιστεύω ότι όπως και στο Κυπριακό, έτσι και στο Σκοπιανό, κάνουμε πανηγύρια μόνοι μας. Αν διαβάσει κανείς τους πρώτους τίτλους των ελληνικών ΜΜΕ (εφημερίδες, ίντερνετ, τηλεόραση και ραδιόφωνα), το θέμα της ονομασίας είναι ένα βήμα από την επίλυσή του.
Μέχρι της στιγμής δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι η Ελλάδα και τα Σκόπια ετοιμάζονται για τον μεγάλο συμβιβασμό. Αντίθετα, και στις δύο χώρες, περισσότερο στους γείτονες, ο εθνικιστικός παραλογισμός έφτασε στα ύψη.
Δύσκολο, έως αδυνατο, είναι η δική μου ανάλυση…Εκτός αν ο κόσμος πραγματικά άλλαξε και ο εθνικισμός εξέλειπε, και εμείς δεν το πήραμε χαμπάρι.