Η πολιτική αποφασιστικότητα είναι ανεκτίμητη αξία: “Στηρίξετε” τον …Μουσταφά Ακιντζί
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη
Σωστά ή λανθασμένα, είχε παρθεί μια απόφαση για ένταξη του ενωτικού δημοψηφίσματος στα σχολεία. Ίσως σε λάθος στιγμή αλλά πέρα για πέρα δημοκρατικά. Μια απόφαση που έπρεπε να γίνει σεβαστή, χωρίς να δοθεί τόση σημασία.
Τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου στήριξαν αυτή την πρόταση του ΕΛΑΜ. Το ΑΚΕΛ διαφώνησε, ενώ ο ΔΗΣΥ τήρησε αποχή “πληγώνοντας” μεγάλη μερίδα οπαδών του με το πιο πάνω θέμα να παίρνει άσκοπα διαστάσεις, φέρνοντας (πιστεύω) τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη σε δύσκολη θέση, παρόλη την προσπάθεια του να κρατήσει τις ισορροπίες.
Και φτάνουμε στον “τρόπο” που έπρεπε να βρούμε για να “ξεαγκριστεί” (όπως λέμε και στα κυπριακά) ο Ακιντζί. Με τον Αβέρωφ Νεοφύτου να εκτελεί χρέη “Άϊντε” και παράλληλα να προωθεί πρόταση για μετατόπιση των αρμοδιοτήτων της Βουλής στον Υπουργό Παιδείας. Μια πρόταση που βρήκε “επιφυλακτικό” το ΑΚΕΛ, το οποίο ενέδωσε “για χάρη του διαλόγου” και η οποία αναμένεται να επικυρωθεί την άλλη Παρασκευή. Και σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, δεν μπήκε στην ατζέντα αυτής της Παρασκευής μιας και παρόλη την ευχέρεια των θεμάτων της Βουλής (για αυτή την Παρασκευή) φαίνεται πως “δεν θα ήταν σωστό” να γίνει παραμονή της Μέρας της Ανεξαρτησίας μας και έτσι θα γίνει την άλλη Παρασκευή, όπου το πρόγραμμα της Βουλής είναι υπερφορτωμένο με πολλαπλάσιο αριθμό θεμάτων!.
Τα παρατράγουδα γνωστά. Το δείπνο καθοδόν. Ο χρόνος ροκανίστηκε προς όφελος του δημοψηφίματος στην Τουρκία. Και πάλι, χωρίς να ξέρουμε πως θα αντιδράσει την επόμενη μέρα ένας “πληγωμένος” ή ένας παντοδύναμος Ερντογάν, σε σχέση με την απόφαση του τουρκικού λαού για να του δώσει ή όχι όλες τις εξουσίες! Με το δικό μας λαό, σίγουρα, ξανά, πληγωμένο.
Τι κερδίζουμε από όλα αυτά; Τι προσπαθούμε να πετύχουμε από αυτή την παθητική στάση;
Κατά τη δική μου εκτίμηση “τίποτα”!
Πιστεύω πως ότι ήταν να “κερδίσουμε” συμπεριλήφθηκε στη “συμφωνία” κυρίων πριν την έναρξη των συνομιλιών. Γιατί θεωρώ πως ο Πρόεδρος μας δεν ξεκίνησε το διάλογο προς άγνωστη κατεύθυνση. Ήξερε αν, πότε, και πώς θα “λυγίσει” η Τουρκία. Ήξερε πως, ουσιαστικά, η Τουρκία δεν θα λυγίσει ποτέ. Η Τουρκία, ουσιαστικά, δεν θα δώσει ποτέ. Η Τουρκία, ουσιαστικά, δεν μιλά με “κατώτερους” της. Η Τουρκία θέλει συνεχώς να επεκτείνεται.
Ναι, πιθανόν στο τέλος να “χειροκροτήσουμε” την “διαλλακτικότητα” της Τουρκίας να “αποσύρει” τις εγγυήσεις της και/ή τα στρατεύματα της. Και οι Τούρκοι θα χειροκροτήσουν (όχι επειδή δεν θα κατέχουν μέρος από το έδαφος μας αλλά) επειδή θα κατέχουν, θα ελέγχουν, όλους μας, γύρω από το έδαφος μας. Τη θάλασσα μας (και κατ’ επέκταση όλο το έδαφος μας). Το φυσικό αέριο μας! Αυτό είναι το μόνο κίνητρο που έχουν. Με την απορία στον ορίζοντα:
“Δηλαδή αντί στρατό, θα έχουν πολεμικά πλοία να εγγυούνται την “ασφάλεια” των χωρικών μας υδάτων”;
Και επανέρχομαι στον τίτλο! Υπάρχει κάποιος/α στη Βουλή που θα διαχωρίσει τη θέση του από το κόμμα του και θα επιδείξει την απαραίτητη Πολιτική Αποφασιστικότητα για να “σταματήσει” αυτή την άμυνα που το μόνο που μας προσφέρει είναι να μας σπρώχνει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) προς τη θάλασσα; Υπάρχει κάποιος που θα σπρώξει τη “στάση” μας προς άλλη κατεύθυνση, μια κατεύθυνση που δεν θα πληγώνει κάθε τρεις και λίγο την περηφάνεια αυτού του λαού; Ναι, να το λύσουμε, ναι και ναι και ναι, αλλά αυτός ο λαός δικαιούται και ένα όχι που θα τον κάνει να νιώσει πως η Κυπριακή Δημοκρατία ακόμη αποφασίζει για όσα την αφορούν. Πως ακόμη έχει, και θα εξακολουθήσει να έχει τη δική της γνώμη και τη δική της ιστορία. Πως θα έχει την ελευθερία στο λόγο, χωρίς τον κίνδυνο να ανατρέπονται οι δημοκρατικές αποφάσεις (ακόμη κι αν τις θεωρούμε λάθος).
Όχι, ούτε κι εγώ θα ψήφιζα αυτό το διάστημα υπέρ όποιας πρότασης που χρονικά δεν θα εξυπηρετούσε το διάλογο. Όμως, θα ψήφιζα υπέρ της Δημοκρατίας, υπέρ του δικαιώματος των συμπολιτών μου να διαφωνούν μαζί μου.
Ναι, αυτός είναι ο ορισμός της Δημοκρατίας!
Αν η Τουρκία και ο Ακιντζί δεν μπορούν να δεχτούν αυτό τον ορισμό (της Δημοκρατίας), τότε τι μπορούν να δεχτούν;
Αν ο Ακιντζί θέλει πράγματι να συζήσουμε, τότε ας ξεκινήσει από τη λέξη Δημοκρατία.
Κύριοι Βουλευτές, “στηρίξετε” τον Ακιντζί να διαφωνεί, όχι να μας επιβάλλει. Έχετε μια βδομάδα μπροστά σας να μπείτε στη θέση του Μέσου Κύπριου που ζητά να του προστατεύσετε την περηφάνεια του, την Δημοκρατία του, το δικαίωμα του να συμφωνεί και να διαφωνεί χωρίς να φοβάται και χωρίς να “πνίγεται” μαζί με τα τόσα άλλα που τον πνίγουν καθημερινά!
Υ.Γ. “Αν είσαι πραγματικά αποφασισμένος να βοηθήσεις αυτούς από τους οποίους ζητάς στήριξη, μην φοβηθείς να κάνεις αλλαγές που απορρέουν από εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν την κοινότητα σου, τον Δήμο σου, την χώρα σου, ακόμη κι αν χρειαστεί να επαναπροσδιορίσεις την ιδεολογική σου θέση, αν και εφόσον αυτή η θέση πιθανόν να απειλεί την επιβίωση των συμπολιτών σου”. Απόσπασμα από το βιβλίο: “The Successful Politician: Competitiveness & Performance”, Chapter 4, p.p. 47. Antoniades, Ν., New York 2015: Bookpatch Edition.
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades