Περί χαμηλής αυτογνωσίας: Από τα καπετανάτα στα δικηγοράτα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Αυτή τη φορά δεν μπορούμε να τα φορτώσουμε στους ξένους που θέλουν το…κακό μας. Αυτή τη φορά δεν μπορούμε να κρύψουμε και πάλιν κάτω από το χαλί τις συγκρούσεις, τις αθέατες διαπλοκές, τον ηγεμονικό ρόλο που διαδραματίζουν τα δικηγορικά γραφεία, τις περίεργες συναλλαγές, την αλά κάρτ λειτουργία των θεσμών.
Κάποτε κυριαρχούσαν τα καπετανάτα, που τσακώνονταν για τη νομή της εξουσίας και του ταμείου (ο κοινός «ιδεολογικός τόπος» των διαπλεκομένων). Σήμερα, «εκσυγχρονισμένοι» πλέον, τα καπετανάτα αντικατέστησαν τα «δικηγοράτα». Θα ήταν, βέβαια, λάθος και απροσανατολιστικό να επικεντρωθεί το πρόβλημα στα δικηγορικά γραφεία. Το πρόβλημα συνδέεται τη συμπεριφορά μιας ολόκληρης κοινωνίας, που είτε εμπλέκεται είτε ανέχεται είτε δεν αντιλαμβάνεται το φαγοπότι που γινόταν και φαίνεται συνεχίζεται μέχρι σήμερα, έστω και επί πτωμάτων.
Οι θεσμοί έχουν πληγεί γιατί δεν ετύγχαναν σεβασμού ούτε από θεματοφύλακες τους ούτε και από πολίτες. Το ρουσφέτι, η ισοπέδωση των πάντων, η μικρή ή μεγάλη λαμογιά, το να ξεγελιέται το κράτος, να παρακάμπτονται διαδικασίες, συνιστούν υπονόμευση των θεσμών και της δημοκρατίας. Και να το έχουν αυτό υπόψη τους όσοι διακηρυκτικά και μόνο θυμούνται κατά καιρούς κλαψουρίζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία, που «πρέπει να σωθεί». Μόνο που η πολιτική και άλλη συμπεριφορά κάποιων εξ αυτών μάλλον ποδοπατά, δεν την σέβεται και υπονομεύει την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν κινδυνεύει μόνο από την Τουρκία και τους γνωστούς ξένους υπονομευτές της, αλλά και εκ των έσω. Από αυτή τη συνομοταξία που με τις υπόγειες συναλλαγές, τις αλληλοκαλύψεις, κατάφερε να ανέλθει είτε πολιτικά είτε οικονομικά είτε και στα δυο.
Στο σημείο που έχει φθάσει η χώρα και μετά από τα όσα παρακολουθούμε ( όχι έκπληκτοι) τις τελευταίες ημέρες, επιβάλλονται ανατροπές. Μια επανάσταση, που θα σαρώσει τη βρομιά και τη δυσωδία. Το πρόβλημα-φευ- είναι πως δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις σήμερα .
Τα συσσωρευμένα προβλήματα, η κρίση, δεν επιλύονται με ξεσπάσματα, προσωπικά ή διά της εκτόνωσης απωθημένων, καθώς το μόνο που καταφέρνουν είναι η διαιώνιση της ίδιας θλιβερής κατάστασης.
Ένας από τους σημαντικούς Λατινοαμερικανούς συγγραφείς, ο Ουρουγουανός Εντουάρτντο Γκαλεάνο, που πέθανε προ ημερών, είχε υποστηρίξει πως δεν υπάρχουν συνταγές ούτε και εκείνος που θα τις φτιάξει. Υποστήριξε δε πως ο μοναδικός τρόπος να αλλάξεις την πραγματικότητα είναι πρώτα να τη δεις. Και δυστυχώς, σε αυτή τη χώρα υπάρχει χαμηλή αυτογνωσία, δεν αναγνωρίζονται τα προβλήματα, έστω και εάν σκοντάφτουμε σε αυτά. Να δούμε τι μας επιφυλάσσει η επόμενη εβδομάδα, καθώς δεν τα έχουμε ζήσει ακόμη όλα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όπως τους ανακυκλωμένους αναγιωτούς της εξουσίας και οι ανακυκλωμένοι ειδικοί των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Εκ των υστέρων και πολλές φορές με τη σκοπιμότητα πίσω από τις λέξεις( η ελπίδα να τους φωνάξει κάποιος έστω και τώρα που χάθηκε και ο πάτος στο βαρέλι, δεν πεθαίνει ποτέ).