Του Πανίκου Παναγιώτου www.philenews.com Μπορεί ένας ηγέτης να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών και να διαμορφώσει συνθήκες ενός κοινωνικού κράτους δικαίου, όπου η διαπλοκή και η διαφθορά δεν θα επιβιώνουν;
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Κατά την τελευταία συνεδρίαση της Ελληνικής Βουλής, που χαρακτηρίστηκε από την πρώτη αντιπαράθεση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη, περίσσεψαν οι ειρωνείες και οι ατάκες, τα «θανατηφόρα» βέλη και η διαπίστωση ότι τούτη η χώρα, που διοικείται από τέτοιους πολιτικούς, δεν σώζεται…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Αποφεύγω πάντα να ασχολούμαι με τα εσωτερικά των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, βασικά επειδή όλα είναι «φτιαχτά» και «κατασκευασμένα» και διότι δεν προσφέρουν τίποτα στη χώρα και στον δύσμοιρο λαό της, ο οποίος υποφέρει ακριβώς λόγω της ανικανότητας των ταγών του έθνους.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Από τον «μαύρο Ιούλιο», όταν η Καγκελάριος της Γερμανίας Αγγελα Μέρκελ τον έκλεισε σε ένα δωμάτιο και τον… έδερνε κυριολεκτικά, μέχρι και σήμερα, παρακολουθώ τη μετάλλαξη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και δεν γνωρίζω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω…
Μου έκανε εντύπωση μεγάλη ότι μέσα σε ώρες η κυπριακή Αστυνομία συνέλαβε τους ταραξίες 15χρονους, που επιτέθηκαν εναντίον Τουρκοκυπρίων στη διάρκεια της διαδήλωσης καταδίκης της κατοχής της Κύπρου, και της ανακήρυξης του ψευδοκράτους των κατεχομένων.
Του Δρα Παναγιώτη Κ. Αυξεντίου* Όλοι είμαστε δημοκράτες σήμερα αλλά διαφόρων αποχρώσεων και βαθμού. Η ανθρώπινη επινόηση κατάφερε να περιλάβει κάτω από το όνομα της δημοκρατίας όλα σχεδόν τα πολιτεύματα του πλανήτη μας, παρ’ όλες τις εκ διαμέτρου διαφορές τους. Με έμφαση όμως στη διαφοροποίηση καταλήγουμε στον αντίθετο πόλο αναγνώρισης κάθε πολιτεύματος σαν ξεχωριστού απ’ […]
Του ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ Εμπλουτίζουν την ανεκδοτολογία μας όσοι τις τελευταίες μέρες κάνουν διαλέξεις περί δημοκρατίας και προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα τα προβλήματα της Κύπρου και της πολιτικής ζωής, είναι ο Γιώργος Περδίκης και τα μικρά κόμματα. Ξεσαλώνουν οι αθεόφοβοι. Και προσωποποιούν ένα ζήτημα αρχής για τη δημοκρατία, που είναι η πολυφωνία.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Δυστυχώς, η οικονομική κατάσταση της χώρας, φτάνει σιγά αλλά σταθερά στο απροχώρητο. Με όποιον ξένο μιλάμε, ιδιαίτερα –και αυτό έχει τη σημασία του- με όσους γνωρίζουν τα παρασκήνια και το περιεχόμενο των συζητήσεων των δανειστών με την ελληνική κυβέρνηση, αντιλαμβανόμαστε από το πρώτο λεπτό, ότι η κατάσταση είναι καταθλιπτική.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Παρακολουθώντας, από μαζοχισμό, την τελευταία συνεδρίαση της Βουλής και τις ανταλλαγές «πυρών» μεταξύ των πολιτικών αρχηγών –με εξαίρεση τον γραφικό και επικίνδυνο για τη Δημοκρατία Νίκο Μιχαλολιάκο, το μίασμα του πολιτικού συστήματος που δεν πρέπει να τον λαμβάνει κανείς υπόψιν- σκέφθηκα ότι βρεθήκαμε ξανά στο ίδιο έργο θεατές.
Του Στέλιου Κυμπουρόπουλου* Πολλές φορές αναρωτιόμουν, τα προηγούμενα χρόνια, το πώς μπορούσαν και επιβίωναν οι άνθρωποι μέσα στην κακουχία, τον πόλεμο και τον εξευτελισμό του σώματος και της ψυχής, κατά το πρόσφατο κυρίως, παρελθόν.