Γιατί διάλεξε ο Economist την Ελλάδα ως χώρα της χρονιάς παρότι «απέχει πολύ από το τέλειο»: Το σκεπτικό με βάση το οποίο την προτίμησε από Βραζιλία και Πολωνία
File Photo: Άποψη της Ακρόπολης από τον Λυκαβηττό ΑΠΕ-ΜΠΕ, Παντελής Σαίτας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
To CDU ξανάρχεται και αναζητά πρόταση εξουσίας: Ξεκινά στο Βερολίνο το συνέδριο του κόμματος με οικονομία και Ισλάμ στο επίκεντρο αλλά απούσα την Ανγκελα Μέρκελ
Οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 62% την τελευταία τριετία: Θετικά στοιχεία για την πορεία της οικονομίας από τον ΟΟΣΑ
Οι ιστορικοί δεν θα ανατρέξουν στο 2023 ως μια ευτυχισμένη χρονιά για την ανθρωπότητα, γράφει το περιοδικό Economist. Πόλεμοι, αυταρχικά καθεστώτα σε πολλές χώρες όπου οι ισχυροί αψήφησαν τους νόμους και περιόρισαν την ελευθερία. Αυτό είναι το ζοφερό σκηνικό για το ετήσιο βραβείο «Η Χώρα της Χρονιάς».
Αν το βραβείο μας ήταν για την αντοχή των απλών ανθρώπων απέναντι στη φρίκη, θα υπήρχε πληθώρα υποψηφίων, από Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς στη σφοδρή σύγκρουσή τους μέχρι τους Σουδανούς που φεύγουν καθώς η χώρα τους καταρρέει.
Ωστόσο, από τότε που ξεκινήσαμε να αποκαλούμε «Χώρες της Χρονιάς» το 2013, προσπαθήσαμε να αναγνωρίσουμε κάτι διαφορετικό: το μέρος που έχει βελτιωθεί περισσότερο….Στην ουσία, υπάρχουν δύο ομάδες χωρών που αξίζουν αναγνώριση το 2023, γράφει το περιοδικό αναλύοντας την καθεμία χώρα από τις δύο ομάδες και φτάνοντας σε μία τελική τριάδα που θα μπορούσαν να είναι νικήτριες αλλά τελικά δεν είναι.
Το βραβείο της «Χώρας της Χρονιάς» δίνεται από τον Economist στην Ελλάδα, για τους λόγους που περιγράφονται αναλυτικά παρακάτω.
Ειδικότερα:
Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει μέρη που έχουν αντισταθεί στον εκφοβισμό από αυταρχικούς γείτονες. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι η ζωή στην Ουκρανία βελτιώθηκε, αλλά η χώρα συνέχισε γενναία τον αγώνα της ενάντια στην πολεμική μηχανή του Βλαντιμίρ Πούτιν, παρά τις ταλαντεύσεις των δυτικών υποστηρικτών της.
Η Μολδαβία αντιστάθηκε στον ρωσικό εκφοβισμό. Η Φινλανδία εντάχθηκε στη συμμαχία του ΝΑΤΟ και η Σουηδία θα ακολουθήσει σύντομα. Στην Ασία, ορισμένες χώρες συγκρατήθηκαν απέναντι στην κινεζική επιθετικότητα, συχνά σε συνεργασία με την Αμερική.
Οι Φιλιππίνες υπερασπίστηκαν τα θαλάσσια σύνορά τους, και το δίκαιο της θάλασσας, ενάντια σε πολύ μεγαλύτερα κινεζικά πλοία. Τον Αύγουστο η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα άφησαν στην άκρη τα ιστορικά θέματά τους για να εμβαθύνουν τη συνεργασία τους.
Το νησιωτικό κράτος Τουβαλού, με πληθυσμό 11.000 κατοίκων, μόλις υπέγραψε μια συνθήκη με την Αυστραλία που ασφαλίζει τον πληθυσμό της έναντι της κλιματική αλλαγής και περιλαμβάνει εγγύηση ασφαλείας για να μην πέσει έλεγχο της Κίνας.
Η δεύτερη ομάδα χωρών υπερασπίστηκε τη δημοκρατία ή τις φιλελεύθερες αξίες στο εσωτερικό.
Η εύθραυστη, πληγωμένη από τον πόλεμο Λιβερία κατάφερε μια ειρηνική μεταφορά της εξουσίας. Το ίδιο έκανε και το Ανατολικό Τιμόρ, το οποίο διατήρησε τη φήμη του ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία του Τύπου.
Σε ορισμένες μεσαίου μεγέθους χώρες, όπως η Ταϊλάνδη και η Τουρκία, η ελπίδα τρεμόπαιξε καθώς η αντιπολίτευση πίεζε σκληρά για να εκδιώξει αυταρχικά καθεστώτα, αλλά αυτά τα καθεστώτα που επικράτησαν στις εκλογές ήταν προς όφελός τους.
Τρεις χώρες ξεχωρίζουν για την επιστροφή στη μετριοπάθεια μετά από μια «άγρια βόλτα».
Η Βραζιλία με τον νέο κεντροαριστερό πρόεδρο, τον Luiz Inácio Lula da Silva, μετά από τέσσερα χρόνια ψεύτικου λαϊκισμού υπό τον Bolsonaro… Η νέα κυβέρνηση αποκατέστησε γρήγορα την κανονικότητα και μείωσε τον ρυθμό της αποψίλωσης των δασών στον Αμαζόνιο κατά σχεδόν 50%. Το εντυπωσιακό ρεκόρ της Βραζιλίας αμαυρώθηκε, ωστόσο, από τη συνήθεια του Lula να συντροφεύει τον Putin και τον Madouro της Βενεζουέλας. Ως αποτέλεσμα, η Βραζιλία χάνει το βραβείο.
Η Πολωνία είχε ένα αξιοσημείωτο 2023: η οικονομία της άντεξε το σοκ του πολέμου της διπλανής πόρτας, συνέχισε να φιλοξενεί σχεδόν 1 εκατομμύριο Ουκρανούς πρόσφυγες και για να αποτρέψει τη Ρωσία αύξησε τις αμυντικές της δαπάνες σε πάνω από το 3% του ΑΕΠ, αποτελώντας στους τσιγκούνηδες στο ΝΑΤΟ παράδειγμα προς μίμηση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας ήταν η κυριαρχία του λαϊκιστικού-εθνικιστικού κόμματος «Νόμος και Δικαιοσύνη» που είχε τη διακυβέρνηση τα τελευταία 8 χρόνια…
Τον Οκτώβριο, οι ψηφοφόροι το απέρριψαν υπέρ μιας σειράς κομμάτων της αντιπολίτευσης. Είναι νωρίς ακόμα για τη νέα κυβέρνηση συνασπισμού, με επικεφαλής τον Donald Tusk.. αλλά αν κάνει καλή δουλειά για να διορθώσει τη ζημιά που προκάλεσε στους δημοκρατικούς θεσμούς, η Πολωνία θα είναι ισχυρή υποψήφια για το βραβείο μας την επόμενη χρονιά.
Άρα η θέση του νικητή ανήκει στην Ελλάδα
Πριν από δέκα χρόνια ακρωτηριάστηκε από μια κρίση χρέους και γελοιοποιήθηκε στη Wall Street. Τα εισοδήματα είχαν πέσει, το κοινωνικό συμβόλαιο είχε φθαρεί και τα εξτρεμιστικά κόμματα της αριστεράς και της δεξιάς ήταν ανεξέλεγκτα. Η κυβέρνηση απελπίστηκε τόσο πολύ που αγκάλιασε την Κίνα και αργότερα πούλησε το κύριο λιμάνι της, τον Πειραιά, σε μια κινεζική εταιρεία.
- Σήμερα η Ελλάδα απέχει πολύ από το τέλειο. Ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα τον Φεβρουάριο αποκάλυψε τη διαφθορά και τις κακές υποδομές, ένα σκάνδαλο υποκλοπών και η κακομεταχείριση των μεταναστών υποδηλώνουν ότι οι πολιτικές ελευθερίες μπορούν να βελτιωθούν.
Ωστόσο, μετά από χρόνια επώδυνων αναδιαρθρώσεων, η Ελλάδα βρέθηκε στην κορυφή της ετήσιας κατάταξης των πλούσιων οικονομιών του κόσμου το 2023. Η κεντροδεξιά κυβέρνησή της επανεξελέγη τον Ιούνιο. Η εξωτερική της πολιτική είναι υπέρ της Αμερικής, υπέρ της ΕΕ και επιφυλακτική απέναντι στη Ρωσία.
Η Ελλάδα δείχνει ότι από τα πρόθυρα της κατάρρευσης είναι δυνατό να θεσπιστούν σκληρές, λογικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, να ανοικοδομηθεί το κοινωνικό συμβόλαιο, να υπάρξει συγκρατημένος πατριωτισμός – και να κερδίσει τις εκλογές. Με τον μισό κόσμο να ψηφίζει το 2024, οι δημοκράτες παντού θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή.
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE