Η… αφήγηση ενός κοριού στο Politico: Το Παρίσι είναι αηδιαστικό και μου αρέσει – Αλλά δεν τους πειράζουν οι αρουραίοι και τους ενοχλούμε εμείς;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο φιλοπαλαιστινιακός «πυρετός» των Αμερικανών φοιτητών πέρασε στη Γαλλία: Εισβολή της αστυνομίας στην Σορβόννη [videos]

Μόνη… Λίζα; Το κορυφαίο έκθεμα του Λούβρου ενδέχεται να μεταφερθεί σε ένα δωμάτιο αποκλειστικά δικό του [video]

Άνοιξε πανιά το ιστιοφόρο Belem, η Ολυμπιακή Φλόγα ξεκίνησε το θαλάσσιο ταξίδι της για τη Μασσαλία με τη συνοδεία 1.000 πλοίων [video]

Οι Παριζιάνοι είναι έξαλλοι με τους κοριούς, αλλά έχουν δίκιο; Ρωτήσαμε έναν κοριό.

Το Politico δημοσιεύει μια «συνομιλία» του Paul Dallison με έναν κοριό που έφτασε πρόσφατα στη Γαλλική πρωτεύουσα. Πρόκειται για ένα εξόχως δηκτικό κείμενο που περιγράφει το Παρίσι με εξαιρετικά μελανά χρώματα. 

Η γαλλική πρωτεύουσα είναι υπέροχη. Αυτό είναι αν μπορείτε να συνηθίσετε τους αρουραίους… και τη μυρωδιά… και τους ντόπιους.

Μετακόμισα στο Παρίσι στα μέσα Σεπτεμβρίου, έχοντας ακούσει υπέροχα πράγματα για το μέρος από τα χιλιάδες ξαδέρφια μου που έκαναν ήδη το ταξίδι εκεί. Είχαν δίκιο.

Οι συνθήκες είναι τέλειες για μένα και υπάρχουν απίθανες ευκαιρίες για να εγκατασταθώ και να κάνω ό,τι κάνουμε καλύτερα εμείς οι κοριοί – να ξεκουράζεσαι πολύ την ημέρα και να ρουφάς αίμα τη νύχτα.

Νιώθω τόσο σαν στο σπίτι μου που άρχισα να χρησιμοποιώ ένα γαλλικό όνομα, Benoît. Οι άνθρωποι φαίνεται να δυσκολεύονται με το όνομα γέννησής μου, Cimex Lectularius.

Στην αρχή, έπρεπε να βρω προσωρινή διαμονή, αλλά οι τιμές των ξενοδοχείων στο Παρίσι είναι υπερβολικές. Έτσι μετακόμισα σε ένα ενοικιαζόμενο διαμέρισμα στη Μονμάρτρη. Είναι τουριστικό, φυσικά, και πρέπει να συγκατοικήσω με ανθρώπους αλλά οι περισσότεροι είναι φιλικοί.

Μοιραζόμαστε ακόμη και το ίδιο κρεβάτι. Λοιπόν, είναι η Γαλλία! Μερικές φορές το πρωί, οι φίλοι μου στο κρεβάτι φαίνονται ενοχλημένοι, ωστόσο, και υπάρχουν πολλά παράπονα για φαγούρα.

Όπως θα σας πει οποιοσδήποτε μετανάστης, η υποδοχή δεν είναι πάντα φιλική. Κανείς από την άμεση οικογένειά μου δεν έχει πάει στο Παρίσι από τη δεκαετία του 1950 (είχα μια ανιψιά που επισκέφτηκε γρήγορα τη δεκαετία του 1990, αλλά δεν τακτοποιήθηκε).

Οι πολιτικοί είναι οι χειρότεροι και κάποιοι μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο.

Ο αντιδήμαρχος του Παρισιού Emmanuel Grégoire μας αποκάλεσε «πρόβλημα δημόσιας υγείας» και είπε ότι η παρουσία μας ήταν «μια εθνική έκτακτη ανάγκη». Πόσο αγενής!

Μια βουλευτής που ονομάζεται Mathilde Panot απήγαγε μερικούς από τους φίλους μου, τους έβαλε σε ένα μπουκάλι και τους έδειξε στην Εθνοσυνέλευση. Θα παραπονεθώ στις αρχές γι’ αυτό (ακούω ότι η γαλλική αστυνομία έχει μεγάλη κατανόηση όσον αφορά τις ανησυχίες των ξένων) και δεν θα ψηφίσω ποτέ ξανά την ακροαριστερά.

Αντίθετα, ο Clément Beaune, υπουργός Μεταφορών, ζήτησε ηρεμία λέγοντας ότι δεν είμαστε μεγάλο πρόβλημα. Μου αρέσει αυτός ο τύπος, θα πάει μακριά.

Αλλά φτάνουν τα παράπονα.

Τι θα λέγατε να σας πω τα αγαπημένα μου πράγματα για το Παρίσι; Ίσως θελήσετε να μετακομίσετε κι εσείς εδώ, ειδικά αν είστε χωροκατακτητικό είδος.

Το σύστημα μεταφοράς είναι υπέροχο. Έχω χρησιμοποιήσει πολύ το μετρό. Υπάρχουν πολλοί ενδιαφέροντες χαρακτήρες τριγύρω, αν και έχουν αρχίσει να καθαρίζουν τα βαγόνια πιο τακτικά με χημικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες, κάτι που, αν κρίνω από τους λεκέδες, υποθέτω ότι δεν ήταν πάντα έτσι. Τώρα το βλέμμα μου πλανιέται πιο μακριά και σκέφτομαι να πηδήξω σύντομα σε ένα Thalys. Ακούω ότι οι Βρυξέλλες είναι πολύ ωραίες αυτή την εποχή.

Κοριοί και balllyhoo!

Παρά τα όσα μπορεί να έχετε ακούσει, οι κοριοί δεν έλκονται από τη βρωμιά και τη λέρα. Αυτά είναι fake news! Μας αρέσει η ζεστασιά και, ε, το αίμα. Έτσι, η βρωμιά του Παρισιού ήταν κάτι σαν σοκ. Υπάρχουν αρουραίοι παντού.

Ήταν πριν έρθω, αλλά μου είπαν ότι το καλοκαίρι οι αρχές του Παρισιού ανακοίνωσαν ότι εγκαταλείπουν την προσπάθεια να απαλλαγούν από τους αρουραίους και αντ’ αυτού επικεντρώνονται στο «ζήτημα της συμβίωσης».

Το Παρίσι έχει φυσικά μια περίπλοκη σχέση με τους αρουραίους (τουλάχιστον σύμφωνα με μια ταινία που είδα με το όνομα «Ρατατούης»(σ.μετ. Αναφέρεται στη διάσημη ταινία της Disney)).

Τα τρωκτικά ήταν υπεύθυνα για την εξάπλωση της βουβωνικής πανώλης που εξάλειψε σχεδόν τον μισό πληθυσμό της πόλης τον 14ο αιώνα, αλλά αυτοί οι ίδιοι αρουραίοι ήταν θεϊκό δώρο κατά τη διάρκεια της Πολιορκίας του Παρισιού 1870-71, κατά την οποία έγιναν σημαντική πηγή διατροφής για τους ντόπιους που πεινούσαν. (μάλλον έχει καλύτερη γεύση από τα σαλιγκάρια!).

Μετά είναι το ποτάμι. Ο Σηκουάνας είναι τόσο βρώμικος που έπρεπε να ακυρωθεί μια κολυμβητική εκδήλωση. Βλέπετε, η δυνατή βροχή κάνει το παριζιάνικο αποχετευτικό σύστημα να υπερχειλίσει και να χυθεί στο ποτάμι, μολύνοντάς το με βακτήρια κοπράνων. Γι’ αυτό και το μπάνιο στον Σηκουάνα έχει απαγορευτεί εδώ και έναν αιώνα.

Εκτός όμως από τόσο βρόμικο, το Παρίσι έχει αρχίσει να νιώθει σαν στο σπίτι του. Μπορεί να μείνω και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες!

Πηγή Politico

Οι κοριοί πέρασαν τη Μάγχη: Έχουμε και εμείς μεγάλο πρόβλημα, αλλά το κρύβουμε λένε οι Άγγλοι – Βρίσκονται παντού σε τρένα, μετρό, νοσοκομεία – Διπλασιάζονται κάθε 14 μέρες [videos]