Το έγκλημα του πρωθυπουργού της Αρμενίας, Νικόλ Πασινιάν: Η νέα αρμενική τραγωδία δείχνει που οδηγεί ο άκριτος κατευνασμός προς τον Αττίλα Ταγίπ Ερντογάν

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ξεκινά στη Χάγη η εκδίκαση των προσφυγών Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, εν μέσω συνεχιζόμενης έντασης: Για εθνοκάθαρση αλληλοκατηγορούνται οι δύο χώρες

Τα δεινά της Αρμενίας δεν έχουν τελειωμό: «Το Αζερμπαϊτζάν σχεδιάζει νέα επίθεση» υποστηρίζει ο Νικόλ Πασινιάν και κατηγορεί τη Ρωσία για τη στάση της

Η Αρμενία προειδοποιεί πως το Αζερμπαϊτζάν θέλει «ολοκληρωτικό πόλεμο»: Φονικές συγκρούσεις στα σύνορα των 2 χωρών

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ*, Αθήνα

Ο Νικόλ Πασινιάν είναι πρωθυπουργός της Αρμενίας. Τα τελευταία 24ωρα κρύβεται από τους συμπατριώτες του που θέλουν κατά κυριολεξία να τον κατασπαράξουν.

Επί των ημερών του το μικρό, αλλά ηρωικό αρμενικό έθνος υπέστη τις πιο ατιμωτικές ήττες της νεότερης ιστορίας του από τον προαιώνιο εχθρό: τους Τουρκοαζέρους. Και ένα πρωτοφανές άδειασμα από την διεθνή κοινότητα με προεξάρχουσα την «πολιτισμένη» Δύση που κάνει τα στραβά μάτια στο ενδεχόμενο επανάληψης μίας ακόμη αρμενικής γενοκτονίας.

Οι διαδοχικές αυτές ταπεινώσεις προσλαμβάνουν ακόμη πιο πικρή διάσταση γιατί έρχονται έπειτα από έναν σχετικά πρόσφατο θρίαμβο. Την πλήρη επικράτηση της μικρής χριστιανικής Αρμενίας των 3 εκατομμυρίων εις βάρος του ισλαμικού Αζερμπαιτζάν, των 10 εκατομμυρίων, στη μάχη για τον θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ (Αρτσάχ) που κατοικείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από Αρμένιους, αλλά βρίσκεται ως μια περίκλειστη εδαφική νησίδα μέσα στην επικράτεια του Αζερμπαιτζάν.

Στην δεκαετία του 90 με την βοήθεια της πάμφτωχης, αλλά αποφασισμένης Αρμενίας το Αρτσάχ διεκδίκησε την ανεξαρτησία του και έπειτα από έναν σκληρό πόλεμο τεσσάρων ετών, πέτυχε να συντρίψει την ένοπλη επίθεση των Αζέρων και να κατοχυρώσει την αυτονομία του, χωρίς ωστόσο να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος από τα Ηνωμένα Εθνη.

• Στο επόμενο διάστημα οι Αρμένιοι, εφησυχασμένοι από την στρατιωτική τους νίκη επικεντρώθηκαν στην ανασυγκρότηση της χώρας τους, ενώ οι Αζέροι με την βοήθεια της Τουρκίας και τον πακτωλό κεφαλαίων που εξασφάλισαν από πωλήσεις φυσικού αερίου επιδόθηκαν σε μία φρενήρη κούρσα εξοπλισμών επιτυγχάνοντας εντυπωσιακή ανατροπή στο στρατιωτικό ισοζύγιο της περιοχής.

Το 2020, έπειτα από μία απρόκλητη και αιφνιδιαστική επίθεση που βρήκε τους υπερασπιστές του Αρτσάχ εντελώς απροετοίμαστους οι Αζέροι πήραν την ρεβάνς. Επειτα από έναν πόλεμο μόλις 44 ημερών, ανακατέλαβαν σημαντικά εδάφη στον διαφιλονικούμενο θύλακα, αλλά και σε μεθοριακούς διαδρόμους προς την κυρίως Αρμενία.

Ο πρωθυπουργός Πασινιάν κήρυξε γενική επιστράτευση, αλλά απέτυχε να βοηθήσει αποτελεσματικά τους συμπατριώτες του στο Αρτσάχ και να αντλήσει συμπαράσταση από την διεθνή κοινότητα. Υποχρεώθηκε σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση και πιθανότατα θα υφίστατο μεγάλης έκτασης στρατιωτική ήττα με κίνδυνο κατάληψης αρμενικών εδαφών, αν δεν επενέβαινε ως από μηχανής θεός η Ρωσία του Πούτιν, αναπτύσσοντας ειρηνευτική δύναμη ανάμεσα στις γραμμές των δύο αντιπάλων και εξασφαλίζοντας την συνέχιση της τροφοδοσίας του Αρτσάχ από την Αρμενία.

Η κατάρρευση των αρμενικών δυνάμεων πυροδότησε μεγάλης έκτασης επεισόδια στο Γερεβάν με χιλιάδες εξοργισμένους πολίτες να εισβάλουν στην βουλή και σε κυβερνητικά κτίρια απαιτώντας το κεφάλι του Πασινιάν επί πίνακι.

Παρόλα αυτά ο Αρμένιος πρωθυπουργός επιβίωσε και κατάφερε να κρατηθεί στην εξουσία. Τους επόμενους μήνες επιδόθηκε σε μία άνευ προηγουμένη επιχείρηση κατευνασμού προς το εχθρικό κράτος του Αζερμπαιτζάν, αλλά και την Τουρκία επιδιώκοντας «ιστορικό συμβιβασμό» στο όνομα-τάχα-του πολιτικού ρεαλισμού.

Στην προσπάθεια αναζήτησης ερεισμάτων, ο Πασινιάν, πολιτικό τέκνο του Τζώρτζ Σόρος, εγκατέλειψε την συμμαχία με την Ρωσία που τον είχε διασώσει το 2020 και προχώρησε σε ένα εντελώς άγαρμπο άνοιγμα προς τις ΗΠΑ με την ελπίδα να εξασφαλίσει από εκεί προστασία. Ηταν τέτοια η βιασύνη του να δηλώσει υποταγή στους εχθρούς της πατρίδας του, ώστε έσπευσε να παραστεί και στην ορκωμοσία του Ερντογάν μετά την πρόσφατη επανεκλογή του.

Τούρκοι και Αμερικανοί κοίμισαν τους Αρμένιους με υποσχέσεις μέχρι που πριν μερικά 24ωρα το Αζερμπαιτζάν κάλεσε τους υπερασπιστές του Αρτσάχ να παραδοθούν αμαχητί μέχρις ενός υψώνοντας λευκή σημαία, προειδοποιώντας ότι σε αντίθετη περίπτωση θα τους εξοντώσει.

• Το ιταμό τελεσίγραφο απέδωσε και οι Αρμένιοι του Αρτσάχ, αβοήθητοι και εγκαταλειμμένοι, συνθηκολόγησαν άνευ όρων αποδεχόμενοι τον μονομερή αφοπλισμό των μονάδων τους και την έναρξη συζητήσεων για τον καθορισμό της μελλοντικής τύχης του θύλακα εντός της αζερικής επικράτειας.

Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, παραμένει άγνωστο το μέλλον του αρμενικού πληθυσμού, καθώς αζερικές στρατιωτικές δυνάμεις έχουν εισβάλει στα περίχωρα της πρωτεύουσας Στεπανακέρτ, ενώ άδηλη παραμένει και η τύχη του μειοδότη Αρμένιου πρωθυπουργού που αποφάσισε ότι το… «Αρτσάχ κείται μακράν».

Η πικρή αρμενική εμπειρία των ημερών μας, εκτός από την διάσταση μιας ανθρωπιστικής τραγωδίας αποτελεί μία ενδιαφέρουσα παραβολή και για τα καθ΄ημάς. Ο κύριος Μητσοτάκης έχει επιλέξει εδώ και καιρό την στάση ενός ντροπιαστικού κατευνασμού προς την Τουρκία.

Διέρρηξε ανεπιστρεπτί τις σχέσεις μας με την Ρωσία, έδωσε γη και ύδωρ στους Αμερικανούς, προθυμοποιήθηκε να βάλει το Κυπριακό «στο ράφι» και εσχάτως έφτασε να δηλώνει ότι συμφωνεί πως…διαφωνεί με τις «εδαφικές διεκδικήσεις»(territorial claims)της Τουρκίας, λες και πρόκειται για κάποιες νομότυπες, υπό συζήτησιν αξιώσεις!

Θα πρέπει να προσέξει ο κύριος Μητσοτάκης μην εξελιχθεί στον Ελληνα Πασινιάν και ακολουθήσει την τύχη του Αρμένιου Εφιάλτη…

* Γιώργος Χαρβαλιάς
Συγγραφέας του βιβλίου  «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Μάλλον ο Κασσελάκης τους πήρε τα κλειδιά χωρίς να το καταλάβουν: Βρέθηκε “λευκός ιππότης”, εξ Αμερικής, για να συμμαζέψει τα συντρίμια του τραυματισμένου Σύριζα;…