Με αφορμή τις χρηματοδοτήσεις πολιτικών: Ο κίνδυνος να αιχμαλωτίζονται οι υποψήφιοι από ιδιωτικές ομάδες συμφερόντων είναι τεράστιος και ορατός…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πρόεδρος Χριστοδουλίδης για την κρίση στην Μ. Ανατολή: Η Κύπρος προσπαθεί να έχει ρόλο διαμεσολαβητή διότι δεν μπορεί να διευθετηθεί με στρατιωτικά μέσα

Το πολιτικό σύστημα διέρχεται μεγάλη κρίση: Δεν είναι μόνο η διαφαινόμενη άνοδος της ακροδεξιάς, αλλά και τα τα ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα

Στο Λίβανο ο πρόεδρος της Κύπρου μαζί με υπουργούς: Κρίσιμες συναντήσεις για το μεταναστευτικό, ενώ η Μεγαλόνησος αντιμετωπίζει οξύτατη κρίση

Του ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, Φιλελεύθερος

Ο ντόρος γύρω από τις προεκλογικές χρηματοδοτήσεις των υποψηφίων προέδρων της Κύπρου, όπως και το πόθεν έσχες των υπουργών, καλύπτει μόνο την κοινωνική ανάγκη του κουτσομπολιού. Πόσα χωράφια έχει ο ένας, πόσες καταθέσεις και δάνεια έχει ο άλλος.

Ωστόσο, το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό και αφορά την ανάγκη να βρούμε το μέτρο για τον επαρκή έλεγχο ώστε να λειτουργεί η δημοκρατία χωρίς να αισθάνεται ο πολίτης ότι την εξαγοράζουν όσοι έχουν χρήματα.

Το πιο προβληματικό από όσα είδαμε τις τελευταίες μέρες, αλλά και από όσα αποκαλύφθηκαν σε ανύποπτο χρόνο περί πολιτικών χρηματοδοτήσεων, είναι μια πτυχή που δείχνει να μην μας απασχολεί καθόλου. Ούτε ως κοινωνία, ούτε ως Πολιτεία.

Είναι οι χρηματοδοτήσεις κομμάτων ή υποψηφίων προέδρων από επιχειρήσεις. Οι οποίες δεν κάνουν πολιτική, κάνουν μπίζνες. Το ότι δημοσιοποιούνται είναι ένα βήμα. Τουλάχιστον έτσι μπορεί να γίνει έλεγχος, αν χρειαστεί, για την όποια διαπλοκή ενδεχομένως να διαφανεί στο μέλλον.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι έχουμε πεισθεί πως είναι απολύτως λογικό και δεν υπάρχει τίποτα παράδοξο στο γεγονός ότι μια μακρά λίστα με ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά και πρόσωπα, χρηματοδότησαν την προεκλογική καμπάνια του Προέδρου της Δημοκρατίας με ένα εκατομμύριο ευρώ.

• Το ίδιο φαίνεται και στις λίστες των άλλων δυο βασικών υποψηφίων, Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέα Μαυρογιάννη, παρότι εκεί μειώθηκαν οι ιδιωτικές εισφορές διότι στο εκατομμύριο (όριο καμπάνιας) ενσωματώθηκε και η κρατική χορηγία (του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ). Σε πολλές χώρες απαγορεύεται ρητά η χρηματοδότηση πολιτικών ή υποψηφίων από εταιρείες. Ακόμα και στην Ελλάδα. Επιτρέπονται μόνο οι εισφορές από φυσικά πρόσωπα.

Το πρόβλημα είναι ότι ένας ανεξάρτητος υποψήφιος, όπως ήταν ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, ο οποίος δεν δικαιούται κρατική χορηγία, δεν θα μπορούσε να κάνει ισότιμη προεκλογική εκστρατεία χωρίς ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις.

Όμως, από την άλλη, το πρόβλημα για τη δημοκρατία είναι ότι με τις χρηματοδοτήσεις επιχειρήσεων και επιχειρηματιών, υπάρχει κίνδυνος το πολιτικό χρήμα να μετατραπεί σε μέσο ελέγχου και χειραγώγησης πολιτικών αποφάσεων από ομάδες συμφερόντων και σε βάρος του συνόλου.

Γι΄ αυτό και σε πολλές χώρες ο έλεγχος των ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων γίνεται ολοένα και πιο αυστηρός. Σχεδόν παντού, για παράδειγμα (στην Κύπρο ακόμα, έχω την εντύπωση) απαγορεύεται η χρηματοδότηση από αλλοδαπά φυσικά και νομικά πρόσωπα.

Το 2006 έγινε σούσουρο όταν αποκαλύφθηκε ότι ένας Ουκρανός, που δεν είχε δουλειές στην Κύπρο, έδωσε £50.000 στην προεκλογική του Τάσσου Παπαδόπουλου. Έτσι του ήρθε, δήθεν! Και, μάλιστα, στους επικριτές ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος απαντούσε με «το αναγνωρισμένο ήθος και την εντιμότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας».

Μα, είναι δυνατό να θεωρείται αγνό κι αμόλυντο να έρχεται ένας ξένος να δίνει σε υποψήφιο 50.000 λίρες; Για την ψυχή του;

Αργότερα, αποκαλύφθηκαν και οι εισφορές της περιβόητης εταιρείας Focus του Μιχάλη Ζολώτα, φίλου και συνεργάτη του Ανδρέα Βγενόπουλου, η οποία την περίοδο 2007-2008 έδωσε στο ΑΚΕΛ €1,5 εκατομμύριο και στο ΔΗΣΥ μισό εκατομμύριο. Χωρίς να απασχολεί κανέναν ότι αυτά τα χρήματα ήταν της Λαϊκής την οποία στράγγισαν μέχρι που την άφησαν ταπί.

Τώρα, λοιπόν, όταν μια ιδιωτική επιχείρηση χρηματοδοτεί τον υποψήφιο Πρόεδρο Χριστοδουλίδη με €200.000 (η Columbia group of companies), ακόμα κι αν το κάνει επειδή θέλει να βοηθήσει τον τόπο να αποκτήσει τον Πρόεδρο, που η ίδια πιστεύει ότι θα κυβερνήσει καλά, δεν είναι σοφό να είμαστε τόσο χαλαροί. Χρειάζεται εποπτεία. Βοηθά η διαφάνεια, αλλά ο αυστηρός έλεγχος είναι απαραίτητος. Στην πολιτική δεν αρκεί να λες ότι είσαι τίμιος πρέπει να μπορείς να το αποδείξεις.

• Όταν η Ένωση Πλοιοκτητών χρηματοδοτεί με €50.000 την καμπάνια του Νίκου Χριστοδουλίδη, και με το ίδιο ποσό χρηματοδοτεί και την καμπάνια των Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέα Μαυρογιάννη, δεν μπορεί να αντικρίζεται ως να κάνει εισφορές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Ο κίνδυνος να αιχμαλωτίζονται πολιτικοί και υποψήφιοι από ιδιωτικές ομάδες συμφερόντων είναι τεράστιος και ορατός.

Αν είμαστε τόσο αφελείς να τα βλέπουμε -τώρα που ανακοινώνονται- και να νομίζουμε πως είναι όλα αγνά τότε δεν θα ληφθούν ποτέ μέτρα, δεν θα απαιτήσουμε θεσμικές αλλαγές εποπτείας.

Ούτε καν θα περάσει από το μυαλό μας ότι πρέπει να απαγορευτούν εντελώς οι χρηματοδοτήσεις από επιχειρήσεις. Στο κάτω – κάτω, αν η προεκλογική δεν διαρκούσε πάνω από ένα χρόνο δεν θα χρειάζονταν οι υποψήφιοι ένα εκατομμύριο ο καθένας.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Δύσκολη αποστολή: Πρωτοβουλίες του Προέδρου Χριστοδουλίδη για να πεισθούν το Παρίσι και το Βερολίνο για την εμπλοκή της Ε.Ε. στο Κυπριακό