Γιατί με “πολεμάς” για την επιλογή μου να μην σε επιλέξω; Πώς μπορώ να σε εμπιστευτώ και ν’ αφήσω το μέλλον του παιδιού μου σε σένα;

Ο υποψήφιος για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης στη συγκέντρωση της Πάφου. Φωτογραφία από το Επιτελείο του




ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΑΣ*

Λάσπη, λάσπη, λάσπη! Ψυχολογικός πόλεμος, ίντρικες, υπόγεια παιχνίδια!

Λυτοί και δεμένοι να τηλεφωνούν. Να επικαλούνται ιστορίες, να επικαλούνται εθνάρχες, να μιλάνε για προδοσίες (αν δεν υπακούσεις στην διαταγή του φεουδάρχη – κομματάρχη).

Με βρίζεις που επέλεξα κάτι άλλο. Με διαβάλλεις επειδή δεν ακολούθησα για ακόμη μια φορά τις κομματικές διαταγές σου. Μα που ήσουνα τόσα χρόνια που σου μιλούσα και σου έστελνα τα “μηνύματα”;

Μέχρι και φωνές, απειλές και εκφοβισμοί διαπέρασαν το υπόγειο καλώδιο του τηλεφώνου. Τόσο υπόγεια ακούστηκαν οι φωνές σου, όσο και οι υπόγειες συμφωνίες και ο ήχος του βαν που με παρακολουθούσε ενώ μιλούσα, ενώ έλεγα την άποψη μου, ενώ επέλεξα το δικό μου χώρο και τους δικούς μου ανθρώπους να μοιραστώ σκέψεις και προβληματισμούς.

Όσο κι αν ο συνομιλητής μου επέλεξε να πάει στην αστυνομία και να καταγγείλει το γεγονός, ακόμη κι εκεί, αδύνατο να βρεις το δίκιο σου. Όλοι (σε) ξέρουν, κανένας δεν μιλά. Όλοι γνωρίζουν μα όλοι σωπάνε.

  • Σωπούσανε για χρόνια. Έλα όμως που ο ένας έγιναν δύο, οι δύο έγιναν εκατόν και σήμερα οι εκατόν έγιναν χιλιάδες!
  • Κι άντε τώρα να τους προλάβεις όλους. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις κι η κακή του μέρα.

Φυσικά και δεν θέλουμε κανένας συνάνθρωπος μας να έχει κακή μέρα, ούτε καν οι κλέφτες, ούτε κι αυτοί που απειλούν βρισκόμενοι κάτω από κάθε πέτρα, ούτε κι εσύ. Να μας αφήσετε ήσυχους, θέλουμε. Να μας αφήσετε να επιλέγουμε ελεύθερα, θέλουμε.

Να μας αφήσετε να διαλέγουμε δημοκρατικά όποιον/αν θέλουμε κι ας φάμε τα μούτρα μας. Αλλά τουλάχιστον να ξέρουμε ότι προσπαθήσαμε να αλλάξουμε αυτό τον τόπο. Το δικό μας τόπο, τον τόπο που ζούμε εμείς και θα ζήσουν τα παιδιά μας.

Γιατί με πολεμάς; Με “πολεμάς” για την επιλογή μου να μην σε επιλέξω; Πώς μπορώ να σε εμπιστευτώ; Πώς μπορώ να αφήσω το μέλλον του παιδιού μου σε σένα;

Σε βλέπω καθημερινά. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Πετάς τόση λάσπη, που αν αυτή η λάσπη ήταν αγάπη, θα σε αγαπούσα κι εγώ. Συγνώμη, δεν μπορώ. Έχω τρία στόματα να θρέψω.

Πρέπει να δω την ασφάλεια του σπιτικού μου. Άσε με στο δικό μου σπίτι και πήγαινε στο δικό σου. Δεν θα σου κρατήσω κακία, αρκεί να μείνεις μακριά από μένα, τα παιδιά μου και την κοινωνία. Άσε με να ενωθώ με άλλους σαν και μένα που ψάχνουν την ηρεμία, τη γαλήνη, και να στηρίξω έναν άνθρωπο που βλέπει πέραν των χρωμάτων και που ποτέ δεν τον άκουσα να πει μια άσχημη κουβέντα όπως κάνεις εσύ ασταμάτητα.

Φτάνει!

Υ.Γ. Θα συνεχίσω να υποστηρίζω τις αρχές μου. Αρνήθηκα να επιλέξω εσένα προσωπικά και ΟΧΙ τις αρχές και τα πιστεύω μου.

*Για τους λόγους που αναφέρει πιο πάνω, ο/η συντάκτης του πιο πάνω κειμένου ζήτησε να μην αναφερθεί το όνομα του/της.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Ο αναθεωρητισμός στο DNA του πολιτικού συστήματος: Οι εκλογές στην Τουρκία, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, δεν θα αλλάξουν τη στάση της έναντι Ελλάδος και Κύπρου

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: