Οι ΗΠΑ (και η Δύση) θα συμφωνήσουν να συνεργαστούν και με τους δικτάτορες; Μάχη ανάμεσα στην ελευθερία και τη βαρβαρότητα…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Λευκός Οίκος έκλεισε την πόρτα στον ισλαμιστή Ερντογάν, επέλεξε μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας: Η ανάλυση-ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου (video)

Καταπέλτης εναντίον του νεοσουλτάνου, αλλά και του Λευκού Οίκου: Δεν μπορούν να προσφέρουν τριαντάφυλλα σε κάποιον που υποστηρίζει τη Χαμάς, λέει ο Ρούμπιν

Του κάνουν καψόνι του ισλαμιστή Ερντογάν οι Αμερικανοί, αλλά στο τέλος θα του δώσουν το πολυπόθητο «δώρο»; Έχει και η υψηλή πολιτική και διπλωματία την πλάκα της… (video)

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Νέα Υόρκη

«Η ελευθερία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό εξαρτάται από τη διατήρηση της κυρίαρχης θέσης των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στον κινεζικό ανταγωνισμό. Αυτό, δυστυχώς, σημαίνει να μείνουμε δεσμευμένοι στη συνεργασία μας με ηγέτες που θα προτιμούσαμε να αγνοήσουμε» υποστήριξε ο Χένρι Όλσεν σε άρθρο του στην εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ».

Ο κ. Όλσεν τόνισε ότι «αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Σαουδική Αραβία, δεδομένου ότι ο διάδοχος του θρόνου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν φέρεται να διέταξε τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι».

Μεταξύ άλλων, o γνωστός αναλυτής ανέφερε ότι «ο κ. Μπάιντεν δεν έχει μια ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Η Κίνα δεν ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ευχαρίστως θα καλύψει πρόθυμα οποιοδήποτε κενό για να αυξήσει την επιρροή της. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, οι επιπτώσεις στην παγκόσμια ελευθερία θα είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που θα προκαλέσουν οι όποιες ηθικές παραχωρήσεις του προέδρου Μπάιντεν».

• Ο κ. Όλσεν λοιπόν παρέθεσε δυο αλήθειες (για τον Σαλμάν και την Κίνα), αλλά και ένα μεγάλο δίλημμα, για το οποίο καλεί την κυβέρνηση Μπάιντεν να το αντιμετωπίσει με «ρεαλισμό» (υπονοώντας ότι “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”) ώστε να δώσει έμφαση στην ασφάλεια των ΗΠΑ, ξεπερνώντας τις «ηθικές ανησυχίες» της.

Πρόκειται για μία κυρίαρχη άποψη που διέπει τη διεθνή πραγματικότητα και απλά ο κ. Όλσεν αποτύπωσε κάτι που συμβαίνει διαχρονικά στη διεθνή σκακιέρα. Δηλαδή, για να αντιμετωπιστεί ένας κίνδυνος και μια απειλή θεωρείται «εθνική ανάγκη» η συνεργασία ακόμα και με τον διάβολο, όποιος και να είναι. Και με βάση αυτό το συλλογισμό, λειτουργούν και συμπεριφέρονται μεγάλα και μικρά κράτη.

Ανέκαθεν η ανθρωπότητα «άγεται και φέρεται» από γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Τα αυταρχικά καθεστώτα ενισχύονται ολοένα και περισσότερο όχι μόνο επειδή τις πλείστες φορές αλληλοϋποστηρίζονται, αλλά κυρίως επειδή το διεθνές δίκαιο και το κράτος δικαίου αντιμετωπίζονται από τους υπόλοιπους (τις δημοκρατικές χώρες) με δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Η τουρκική κατοχή στην Κύπρο και οι επεκτατικές επιδιώξεις της Τουρκίας στην περιοχή αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα αυτής της υποκριτικής συμπεριφοράς.

Ο ιμπεριαλισμός, ο ολοκληρωτισμός, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, ο φανατισμός δεν έχουν χρώμα, έθνος και θρησκεία. Όσο δεν βρίσκουν απέναντί τους μία παγκόσμια πανστρατιά αντίστασης, τόσο πιο πολύ θα δυναμώνουν και θα εγκληματούν.

Τα Ηνωμένα Έθνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση σημειώνουν οικτρή αποτυχία σ’ αυτό τον τομέα. Ακόμα και σε χώρες με βαθιά δημοκρατική παράδοση αυξάνονται οι δυνάμεις του μίσους, της άγνοιας και της βίας. Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων πλησιάζει σε επικίνδυνο σημείο. Ο κόσμος βρίσκεται ξανά σε θέση μάχης ανάμεσα στην ελευθερία και τη βαρβαρότητα.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (με τις αλυσιδωτές επιπτώσεις της) μπορεί σήμερα να αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια και ειρήνη, αλλά δεν είναι η μόνη. Σχεδόν δυο χρόνια πριν, οι Ηνωμένες Πολιτείες βίωσαν πρωτόγνωρες συνθήκες πολιτικού εξτρεμισμού με την εισβολή στο Καπιτώλιο και την αποτροπή πραξικοπήματος.

Πριν λίγες μέρες, απετράπη πραξικόπημα των «Πολιτών του Ράιχ» στη Γερμανία. Το καθεστώς του Πεκίνου διευρύνει τη στρατηγική του ηγεμονικού επεκτατισμού με δοκιμασμένες μεθόδους του παρελθόντος που είχαν χρησιμοποιηθεί από ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατικές δυνάμεις, ενώ η δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση δοκιμάζεται όσο ποτέ άλλοτε από φαινόμενα εκτεταμένης διαπλοκής, απάτης και διαφθοράς.

Στην παγωμένη Ουκρανία εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανοί χωρίς νερό, φαγητό και θέρμανση. Δέκα μήνες μετά και με βάση τα έως τώρα δεδομένα, φαίνεται ότι η ρωσική εισβολή αποτυγχάνει, αλλά τα εγκλήματα και η βαρβαρότητα του πολέμου προκαλούν μία απέραντη ανθρώπινη τραγωδία.

• Η αγριότητα και η παραφροσύνη δεν είναι μακριά. Οι περιφερειακές και διεθνείς συνθήκες είναι τέτοιες, που, εύκολα ολόκληρη η Γη μπορεί να γίνει Ουκρανία.

Ο Χένρι Όλσεν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ελευθερία τόσο στην Αμερική όσο και στον κόσμο εξαρτάται από το αν οι ΗΠΑ θα καταφέρουν να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους απέναντι στην Κίνα. Και αυτό σημαίνει, όπως εκτιμά, τη συνεργασία τους με ηγέτες τους οποίους θα προτιμούσαν να αγνοούν.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη άποψη, οι ΗΠΑ (και η Δύση γενικότερα) θα πρέπει να «κάνουν τα στραβά μάτια» και να συνεργαστούν απόλυτα με μερικούς δικτάτορες και κάποια αυταρχικά καθεστώτα για να αντιμετωπίσουν άλλους δικτάτορες και άλλα ολοκληρωτικά καθεστώτα που έχουν μεγαλύτερη οικονομική ή στρατιωτική ισχύ.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Η ρωσική εισβολή, ο ακραίος παραλογισμός και “ένα κακό προηγούμενο προς αποφυγήν” για όλους τους απάνθρωπους