Η θυσία των ανθρώπων μας, των ηρώων μας, θα βρει το δρόμο της δικαίωσης, δήλωσε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης από τα Περβόλια

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δεν υπάρχει λίγη ή περισσότερη κυριαρχία: Η Τουρκία μέχρι σήμερα ουδέποτε έδειξε διάθεση και πρόθεση να τερματίσει τη φυσική, πολιτική, πολιτιστική και οικονομική της παρουσία στην Κύπρο

Θέλουν να φύγουν οι Τούρκοι και δεν τους αφήνουν οι Ελληνοκύπριοι! Οι αλήθειες του Μαυρογιάννη και το φιλοτουρκικό αφήγημα των ελίτ στην Αθήνα και τη Λευκωσία

Ο Μαυρογιάννης δεν παίζει με το Κυπριακό και δεν κρύβει την αλήθεια μιλώντας στον «Φιλελεύθερο»: Προς τιμή του αποκαλύπτει όσα πρέπει να γνωρίζουμε για το Κραν Μοντανά…

Τους ήρωες δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι, είπε ο Αριστοφάνης. Και αυτή η ηρωομάνα γη των Περβολιών, προβάλλει  από τα έγκατα της, το μεγαλείο του λαού μας. Λάμπει, γιατί έχει λεβέντες που φωτίζουν περίλαμπρα τις τέσσερεις γωνιές της Κύπρου, δείχνοντας μας τον δρόμο του λυτρωμού και της λευτεριάς.

Τα παραπάνω ανέφερε ο προεδρικός υποψήφιος Ανδρέας Μαυρογιάννης στο μνημόσυνο των νεκρών των Περβολιών, κατά την τουρκική εισβολή του Λεόντιου Γερασίμου και του Απόστολου Κούρρη.

Ο κ. Μαυρογιάννης πρόσθεσε ότι:

“Η θυσία των ανθρώπων μας, θα βρει το δρόμο της δικαίωσης μόνο σαν αποσείσουμε τους κατακτητές και απελευθερώσουμε τα άγια χώματα, που ποτίστηκαν με τον ιδρώτα και τον κάματο, και εν τέλει με το αίμα τους.

Εμείς έχουμε την υποχρέωση να συνεχίσουμε τον αγώνα τους, μένοντας πιστοί στο όραμα τους. Είναι χρέος μας μεγάλο, να ολοκληρώσουμε και να δικαιώσουμε τον αγώνα τους. Για την ελευθερία της πατρίδας, για την πρόοδο της”.

“Η πραγματική λύτρωση, είπε ο προεδρικός υποψήφιος, για όσους αντιστάθηκαν, για όσους έδωσαν τη ζωή τους για τον τόπο μας αλλά και για το σύνολο του λαού μας, θα έρθει μέσω του τερματισμού της κατοχής και της επανένωσης της πατρίδας μας. Θα έρθει με την επανένωση των δύο κοινοτήτων του νησιού”.

Τόνισε ότι “ζητούμενο όλων μας, η επίτευξη μίας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού Ζητήματος. Για αυτήν τη λύση πρέπει να εργαστούμε σκληρά και μεθοδικά, για να επιτύχουμε την αναστροφή της πορείας που έχει λάβει σήμερα το Κυπριακό και να την επανατοποθετήσουμε στις ράγες της λύσης στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα”.

• Η ομιλία του κ. Μαυρογιάννη ακολουθεί:

Με αίσθημα βαθιάς συγκίνησης και μέγιστο σεβασμό, βρισκόμαστε σήμερα στα Περβόλια, για να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο μνήμης και τιμής σε δύο εκλεκτά τέκνα της κοινότητας, δύο ήρωες που υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους την πατρίδα μας.

Βρισκόμαστε σε αυτήν την κοινότητα που τους γέννησε και τους ανάθρεψε  με υψηλά ιδανικά, και τους έκαμε φάρο και πυξίδα για κάθε άνθρωπο που σέβεται και επιζητά την Ελευθερία του τόπου του.

Βρισκόμαστε σε αυτήν τη φιλοπρόοδη κοινότητα για να γονατίσουμε μπροστά στο μεγαλείο των παλικαριών που όρθωσαν ανάστημα στους κατακτητές, αψηφώντας τους κινδύνους. Αψηφώντας την ίδια τους τη ζωή, ενσάρκωσαν τα μεγάλα ιδεώδη του τόπου και έγιναν σύμβολο για όλους.

Τους ήρωες δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι, είπε ο Αριστοφάνης. Και αυτή η ηρωομάνα γη των Περβολιών, προβάλλει  από τα έγκατα της, το μεγαλείο του λαού μας. Λάμπει, γιατί έχει λεβέντες που φωτίζουν περίλαμπρα τις τέσσερεις γωνιές της Κύπρου, δείχνοντας μας τον δρόμο του λυτρωμού και της λευτεριάς.

Η θυσία αυτών των ηρώων μετουσιώνεται σε χρέος, σε θάρρος και ελπίδα, για τον λαό και την πατρίδα μας. Τα παλληκάρια που τιμούμε, έδωσαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, στον τόπο μας. Έδωσαν τα νιάτα τους. Έδωσαν ότι πιο ιερό υπάρχει· την ίδια τους τη ζωή.

Ήταν εκείνος ο Αύγουστος που η προέλαση του Αττίλα έφτανε μέχρι την Αμμόχωστο. Εκείνο το καλοκαίρι που η μισή μας πατρίδα μοιράστηκε στα δυο από τον Αττίλα, σπέρνοντας τη θλίψη, τον πόνο και τον θάνατο. Εκείνο τον χρόνο που η καταπράσινη Μόρφου, η μοναδική Καρπασία, η γραφική Κερύνεια και τα πανέμορφα χωριά της Λευκωσίας, ποδοπατήθηκαν από τους Τούρκους επεκτατιστές.

Αλλά, η ψυχή και η τιμή μας δεν χάθηκαν και δεν έπεσαν ποτέ στα χέρια του εχθρού. Η ψυχή μας, δεν χάθηκε γιατί είχαμε ήρωες, παλληκάρια και πατριώτες που μνημονεύουμε σήμερα όπως, ο Απόστολος Κούρρης και ο Λεόντιος Γερασίμου.  Κράτησαν ατόφια την τιμή του τόπου και την λάμπρυναν και με τη θυσία τους, έδειξαν τον περήφανο δρόμο της αντίστασης και της ασυμβίβαστης βούλησης για το δίκιο.

Τις ημέρες που ολοκληρωνόταν το δίδυμο έγκλημα του ‘74, τα δύο παλικάρια, υπερασπίστηκαν τα πάτρια χώματα, όταν κάποιοι κίβδηλοι συνέχιζαν ακόμα το απαίσιο έργο που ξεκίνησαν  την 15^η Ιουλίου. Την ίδια ώρα, που οι Τούρκοι κατελάμβαναν εδάφη της πατρίδας μας, κάποιοι ασελγούσαν στο κορμί της Κύπρου. Οι κατακλυσμικές συνέπειες και προεκτάσεις του προδοτικού πραξικοπήματος, πέραν από τον βαρύ φόρο αίματος και πόνου που έσπειρε, πρόσφερε το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο μας, με αποτέλεσμα τις αμέτρητες συμφορές που επισώρευσε στον τόπο.

Ο Απόστολος και ο Λεόντιος, σαν δυο αετοί, άνοιξαν τα φτερά τους και πέταξαν ψηλά πάνω από τις προδομένες μάχες. Με ανιδιοτέλεια και θάρρος, υπερασπίστηκαν τις δικές μας ζωές και τις ζωές των παιδιών μας. Σκοτώθηκαν στην τουρκική εισβολή, στην τραγωδία και τον ανείπωτο πόνο και τη δυστυχία του λαού μας.

Η εισβολή, που διαίρεσε το νησί μας και άφησε εκατόμβες νεκρών, χιλιάδες πρόσφυγες, εγκλωβισμένους, αγνοούμενους και τραυματίες, αναθεματίστηκε από τις συνειδήσεις του λαό μας και από την ίδια την Ιστορία.

Οι ήρωες που μνημονεύουμε σήμερα, δεν κρύφτηκαν, δεν κιότεψαν. Σαν έτοιμοι από καιρό σαν θαρραλέοι, σαν που ταιριάζει σ’ αυτούς που αξιώθηκαν μίαν τέτοια πατρίδα, δεν δίστασαν να πάρουν τα φτωχικά όπλα τους και να προβάλουν τα στήθη τους, μπροστά στον πάνοπλο τουρκικό στρατό.

Με τόλμη και παλληκαρισμό, υπερασπίστηκαν την πατρίδα μας, στις άνισες μάχες του ’74, ποτέ από το χρέος μη κινούντες. Είμαι σίγουρος, πως τα μάτια τους είναι στραμμένα στην αγαπημένη κοινότητα που τους έθρεψε. Και μας χαιρετούν με ένα γλυκό μειδίαμα, με την ηπιότητα και την ηρεμία, αυτών που στάθηκαν αγέρωχοι.

Μπροστά στην ηρωική θυσία τους υποκλινόμαστε σεμνά, γιατί αυτοί είναι πιο ψηλά και τα ονόματα τους έγιναν φάροι και για μας, αλλά και για τις επόμενες γενιές. Γονατίζουμε με δέος και σεβασμό σε αυτούς, στις μάνες, στους πατεράδες, στις οικογένειες τους και στους συμπολεμιστές τους, που με βαθύ πόνο ζουν το δράμα της απουσίας των δικών τους ανθρώπων, που έκαναν τα πάντα για την πατρίδα τους και έφυγαν προασπιζόμενοι την ελευθερία.

Ο Λεόντιος Γερασίμου, γεννήθηκε το 1953 και ήταν παιδί μίας φτωχής και πολύτεκνης οικογένειας. Ένας νέος δραστήριος και ενεργό μέλος της ΕΔΟΝ. Ήταν αξιαγάπητος στην κοινότητα του και όσοι τον γνώρισαν κάνουν ιδιαίτερη μνεία για το ήθος και την ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Ο Λεόντιος, ενώ ήταν Αστυνομικός, όταν τον κάλεσε το καθήκον για την προάσπιση της πατρίδας, έτρεξε να την υπερασπιστεί με κάθε κόστος. Ο Λεόντιος «χάθηκε» στο πεδίο της μάχης, στην Πράσινη γραμμή της Λευκωσίας, τον Αύγουστο του 1974, στην δεύτερη φάση της Τουρκικής εισβολής. «Χάθηκε» ένας ανθός της παλληκαριάς του λαού μας, αγωνιστής μέχρι και την τελευταία του πνοή για να ζούμε σε μία Κύπρο ελεύθερη, μακριά από τα χέρια των κατακτητών.

Ο Απόστολος Κούρρης, γεννήθηκε το 1950 και ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας. Παντρεύτηκε στις Αγγλισίδες και απέκτησε ένα γιό, τον Παντελή. Ο Απόστολος ήταν ενεργό μέλος του Συνδικαλιστικού Κινήματος της ΠΕΟ. Ο Απόστολος, ανήκει στα τίμια παιδιά του λαού, που δεν φοβήθηκαν τον προδομένο πόλεμο, αλλά έτρεξαν να υπερασπιστούν την ελευθερία. Έπεσε επίσης στο πεδίο της μάχης, στην Πράσινη γραμμή της Λευκωσίας, τον Αύγουστο του 1974, στην δεύτερη φάση της Τουρκικής εισβολής Ο Απόστολος, κείται δαφνοστεφανωμένος, όπως αξίζει σε κάθε ήρωα που θυσιάζει τη ζωή του για την ελευθερία.

Αυτούς λοιπόν τους λίγους, τους ταπεινούς που μεγαλούργησαν, τους συνετούς και συνεπείς και αλτρουιστές, που έκαναν πολλά για τους πολλούς, οφείλουμε να δικαιώσουμε με την εμμονή μας στην ειρήνη και στην ενότητα της Κύπρου, όπως εκείνοι πάλεψαν, όπως εκείνοι αγωνίστηκαν.

Η θυσία των ανθρώπων μας, θα βρει το δρόμο της δικαίωσης μόνο σαν αποσείσουμε τους κατακτητές και απελευθερώσουμε τα άγια χώματα, που ποτίστηκαν με τον ιδρώτα και τον κάματο, και εν τέλει με το αίμα τους. Εμείς έχουμε την υποχρέωση να συνεχίσουμε τον αγώνα τους, μένοντας πιστοί στο όραμα τους. Είναι χρέος μας μεγάλο, να ολοκληρώσουμε και να δικαιώσουμε τον αγώνα τους. Για την ελευθερία της πατρίδας, για την πρόοδο της.

Η πραγματική λύτρωση για όσους αντιστάθηκαν, για όσους έδωσαν τη ζωή τους για τον τόπο μας αλλά και για το σύνολο του λαού μας, θα έρθει μέσω του τερματισμού της κατοχής και της επανένωσης της πατρίδας μας. Θα έρθει με την επανένωση των δύο κοινοτήτων του νησιού. 

Ζητούμενο όλων μας, η επίτευξη μίας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού Ζητήματος. Για αυτήν τη λύση πρέπει να εργαστούμε σκληρά και μεθοδικά, για να επιτύχουμε την αναστροφή της πορείας που έχει λάβει σήμερα το Κυπριακό και να την επανατοποθετήσουμε στις ράγες της λύσης στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα.

Το Κυπριακό πρέπει να τεθεί ξανά σε τροχιά διαπραγμάτευσης, με απόλυτη επιμονή στη συμφωνημένη βάση λύσης, κερδίζοντας ξανά τη χαμένη αξιοπιστία μας έναντι της Διεθνούς Κοινότητας. Την ίδια ώρα, η Ιστορία μας δίδαξε πως η Τουρκία δεν θα φύγει εύκολα από την πατρίδα μας και δεν θα διστάσει να επιδιώξει τη δημιουργία νέων τετελεσμένων. Το επιβεβαιώνουν άλλωστε οι πρόσφατες ενέργειες της στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου και στις θαλάσσιες μας ζώνες, οι εξαγγελίες της για τη δημιουργία ναυτικών και αεροπορικών βάσεων, οι ιαχές και τα τύμπανα της ενσωμάτωσης των κατεχομένων στην Τουρκία, οι επεκτατικές της βλέψεις σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Ως εκ τούτου, οι προσπάθειες μας για επίλυση του Κυπριακού, θα πρέπει να εντατικοποιηθούν και να ενισχυθούν από την Ευρώπη και τον διεθνή παράγοντα. Η παρέλευση του χρόνου δυσχεραίνει περισσότερο τις προοπτικές και εξανεμίζει την ελπίδα. Και η διαίρεση κρατά τον τόπο και τους ανθρώπους μας όμηρους. Οφείλουμε να μην το βάλουμε κάτω και να δράσουμε άμεσα και αδιάκοπα, για να δημιουργήσουμε τις οργανικές συνθήκες της ειρήνης και να οικοδομήσουμε τον τόπο μας ως χώρο ειρήνης, ευημερίας και ασφάλειας για όλα τα παιδιά του.

Στη μνήμη λοιπόν των ηρώων μας, αυτών που έπεσαν και αυτών που λείπουν, θα αγωνιστούμε για την ειρήνη. Θα αγωνιστούμε για μία πατρίδα ελεύθερη και επανενωμένη. Θα αγωνιστούμε για το μέλλον των παιδιών αυτού του τόπου, όπως είναι η παρακαταθήκη τους. Θα αγωνιστούμε για να μην επαναληφθούν τα ίδια εγκλήματα στον τόπο μας. Θα αγωνιστούμε για να μην θυσιαστούν κι άλλοι νέοι, νέες ή μεγαλύτεροι. Θα αγωνιστούμε για να μην κλάψουν κι άλλοι γονιοί, παιδιά, αδέρφια και οικογένειες. Αυτή η χώρα είναι πολύ μικρή για να είναι διαιρεμένη, μα πολύ μεγάλη έτσι ώστε να μπορεί να αγκαλιάσει όλους τους κατοίκους της, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες και Λατίνους και τα όνειρα όλων. Είναι πολύ μικρή για να αγκαλιάσει το μεγαλείο της θυσίας των ηρώων που τιμούμε σήμερα μα είναι πολύ μεγάλη χάρη στο δικό τους μέγεθος, χάρη στο θεόρατο ύψος όπου ανέβασαν  τις αρχές και τις αξίες του τόπου,  το απροσμέτρητο  ύψος της ψυχής τους.

Αιωνία σας η μνήμη και η τιμή σεμνά παλληκάρια των Περβολιών, περηφάνια της Κύπρου όλης.

Ο σχεδιασμός του Ερντογάν, λαμβάνει υπόψη τα ανοικτά του μέτωπα: Κλιμάκωση έντασης με κορύφωση τις εκλογές