ΕΜΕΙΣ, με αγάπη, ας κτίσουμε καρδιές! Κανένας δεν μπορεί να διαβεί μόνος… Ο δρόμος, μας χωράει ΜΑΖΙ!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

“Οργασμός” για το φυσικό αέριο της Κύπρου: Τι λέει ο υπουργός Ενέργειας, τους επόμενους μήνες καταθέτουν σχέδιο ανάπτυξης -η ENI και η TOTΑL- για το κοίτασμα «ΚΡΟΝΟΣ»

Με αφορμή την Πρωτομαγιά του 2024: Ποιος είναι ο ρόλος των συνδικάτων; Για να μην απαξιωθεί άλλο το συνδικαλιστικό κίνημα στη συνείδηση των εργαζομένων και της κοινωνίας

Έρχεται ξανά η ώρα της Κύπρου και της “Αμάλθειας”: Είναι κατά το 50% έτοιμο το τεχνητό λιμάνι που κατασκευάζει ο στρατός των ΗΠΑ στη Γάζα, λέει το Πεντάγωνο

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ* – Νέα Υόρκη

Οι νέοι, ως επί το πλείστον, δεν τους ακούνε καν. Όσοι όμως γεννήθηκαν πριν τις δεκαετίες του ’80 και ’90 έχουν ακούσει από τους πολιτικούς χιλιάδες “εγώ θα”.

Θα κάνω αυτό, θα κάνω εκείνο, υπόσχομαι αυτό, υπόσχομαι εκείνο και πάει λέγοντας. Λόγια που σπάνια μετουσιώνονται σε πράξεις. Φράσεις σε πρώτο πρόσωπο (εγώ), που αφήνουν απ’ έξω τον άμεσα ενδιαφερόμενο, τον ίδιο το λαό.

Κι όμως, η πολιτική φιλοσοφία ξεκίνησε από έναν δικό μας, αρχαίο φιλόσοφο, τον Αριστοτέλη και αποτέλεσε τη βάση της πολιτικής και των πολιτικών επιστημών σε όλο τον κόσμο.

Μια βάση όμως, που συχνά χάνεται στη διαδρομή. Ποια ήταν η ραχοκοκαλιά της φιλοσοφίας Αριστοτέλη; “Η κοινωνία των πολιτών υπερισχύει του ατόμου”. Τόσο απλά! Με τον Ιωάννη Μακρυγιάννη, μέσα από τις φυλακές, να φωνάζει: “Είμαστε στο εμείς κι όχι στο εγώ. Και στο εξής, να μάθουμε γνώση, αν θέλουμε να φτιάξουμε χωριό για να ζήσουμε όλοι μαζί”!

• Δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε τα λόγια και τις πράξεις χιλιάδων πολιτικών ανά τον κόσμο. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον αλλά και ασεβές προς τη νέα γενιά που σίγουρα δεν φταίει για ότι έφτιαξαν οι παλαιότεροι. Γιατί ότι κι αν έφτιαξαν, σίγουρα δεν έφτιαξαν “ένα χωριό για να ζήσουμε όλοι μαζί”.

Μπορούμε όμως να δούμε ποιος και με ποιον τρόπο θα μπορούσε να φέρει τον κόσμο της Κύπρου όσο γίνεται πιο κοντά και να εργαστεί για μια “Πολιτεία του εμείς και όχι του εγώ”. Αν μη τι άλλο, να ξαναφέρει το φιλότιμο στην πληγωμένη μας πατρίδα.

Ειδικά σε μια περίοδο που τα πάντα αμφισβητούνται, ο πολιτικός εγωκεντρισμός και όχι μόνον έχει ατσαλωθεί, η λάσπη έγινε επιχορηγημένο σπορ, η διαφθορά κατηγορεί την τιμιότητα (που φτάσαμε!) και οι κίνδυνοι έκλεισαν τις άλλωτε ορθάνοικτες πόρτες της Κύπρου.

Φυσικά και ο καθένας, ως τώρα τουλάχιστον, θα διερωτώταν ποιος είναι αυτός που θα μπορούσε σήμερα να μετουσιώσει τις φιλοσοφίες του Αριστοτέλη και τις έγνοιες του Μακρυγιάννη σε πράξη. Ποιος είναι αυτός που σήμερα θα μπορούσε να βάλει την κοινωνία μπροστά από την πολιτική του “εγώ” και τον άνθρωπο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του, δηλαδή στο εμείς; (Αντωνιάδης, 2020, Society Journal, Springer US).

Αν ανατρέξουμε στις κινήσεις κυρίως κάποιων βασικών υποψηφίων προέδρων του 2023 και κομμάτων, το γενικό αίσθημα που επικρατεί είναι η ασταμάτητη λάσπη προς συγκεκριμένο υποψήφιο. Είναι αυτό στοιχείο του “εμείς”;

Αν ανατρέξουμε στις κινήσεις αυτών των υποψηφίων και κομμάτων, ένα άλλο αίσθημα που πλανάται είναι η εμμονική προσπάθεια τους να επιβάλουν με το “έτσι θέλω” άστατες θέσεις τους (συχνά επικίνδυνες για την κοινωνία), προσπαθώντας παράλληλα να παραπλανήσουν, διαστρεβλώσουν και ξεγελάσουν το λαό με παιχνίδια και ίντριγκες, απλά και μόνο για τα “εγώ” συμφέροντα τους. Είναι αυτό στοιχείο του “εμείς”;

• Αν ανατρέξουμε στις κινήσεις αυτών των υποψηφίων και κομμάτων, αρνούνται να ακούσουν τη φωνή της κοινωνίας και να σεβαστούν το “λόγο” της πλειοψηφίας του λαού, που τους λέει καθαρά ποιον και γιατί θεωρούν πιο έντιμο και ποιον και γιατί θεωρούν πιο κατάλληλο να ηγηθεί μιας όμορφης Κύπρου που ψάχνει με αγωνία “ένα χωριό για να ζήσει ειρηνικά μαζί” (Μακρυγιάννης).

Πώς να καταλάβουν άλλωστε, αφού κανέναν Αριστοτέλη, κανέναν Μακρυγιάννη, κανένα ειρηνικό χωριό, κανένα “εμείς” (δεν) έχουν στην ατζέντα τους; Το μόνο που φαίνεται ότι ξέρουν να κάνουν είναι ο “πόλεμος”, η λάσπη, οι ίντρικες και τα υπόγεια πηγαδάκια (εις βάρος του ίδιου του λαού).

Βλέπεις συγκεκριμένα ΜΜΕ και πολιτικούς να λυσσάνε με μανία ενάντια σε όσα τους φωνάζει για χρόνια τώρα η πλειοψηφία της κοινωνίας, μιας κοινωνίας που δεν ντρέπονται να ζητήσουν τη ψήφο της. Λερώνουν και ξαναλερώνουν το στόμα και τα χέρια τους, βουλιάζοντας στη λάσπη του δικού τους “εγώ”. Αυτό κι αν δεν είναι στοιχείο του “εμείς”!

Κύριε Αριστοτέλη, συγνώμη εκ μέρους τους. Συγνώμη που το “εγώ” τους υπερισχύει της κοινωνίας των πολιτών.

Κύριε Μακρυγιάννη, εσύ δεν ήξερες γράμματα και μας δίδαξες την Παιδεία μέσα από τη φυλακή, για χάρη της πατρίδας, παλεύοντας για “ένα ειρηνικό χωριό να ζήσουμε όλοι μαζί”, για μια ελεύθερη και ειρηνική Ελλάδα. Εύχομαι, κάποια στιγμή να δεχθείς τη συγνώμη που σου αρμόζει!

Κύριε Βασίλη Μιχαηλίδη, εσύ, ο εθνικός ποιητής της Κύπρου μας, πόσες συγνώμες πρέπει να ακούσεις; Κάποτε το είπες για τον κατακτητή. Πώς να διώξουμε τον Τούρκο κατακτητή, όταν σήμερα, τα λόγια σου “εκφράζουν” τις υποχθόνιες πράξεις δικών μας ανθρώπων;

“Το νυν αντάν να τρώ’ τη γην, τρώει την γην θαρκέται, μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλιέται”. (Η σιδερένια μύτη που έχει το αλέτρι στο κάτω μέρος, όταν οργώνει τη γη νομίζει ότι τρώει την ίδια τη γη. Όμως, στο τέλος τρώει-φθείρει τον ίδιο τον εαυτό της, μέχρι που καταλύεται).

Ευτυχώς, τουλάχιστον, που στα λεξιλόγια όλου του πλανήτη υπάρχει η λέξη “σχεδόν” και “οι πλήστοι”. Αυτό σημαίνει όχι όλοι/όλα. Πλέον, ο κόσμος στην Κύπρο βλέπει ότι κάποιος, μετά από πολλά χρόνια, έσπασε τα δεσμά των κομμάτων, κατάργησε το “εγώ” από το λεξιλόγιο του, μιλά και ενεργεί με πραότητα και ειρήνη και τονίζει συνεχώς τη φράση “ο κόσμος στο επίκεντρο” (εμείς). Παράλληλα, στέλνει συνεχώς το μήνυμα: “Κρατήστε τη λάσπη , κρατώ την αξιοπρέπεια του λαού και προχωρώ”. Σχετικό άρθρο εδώ

Παρ’ όλο τον πόλεμο που δέχεται, με πλήρη σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη στην ίδια την κοινωνία, ακολουθεί μια αξιοπρεπή και ενωτική στάση, τονίζοντας με ήρεμη αποφασιστικότητα ότι τίποτα άλλο δεν υπερισχύει της κοινωνίας του “εμείς” (Αριστοτέλης). Μια στάση που τιμά τα λόγια του Μακρυγιάννη για “ένα ειρηνικό χωριό να ζήσουμε όλοι μαζί”…

ΕΜΕΙΣ, με αγάπη, ας κτίσουμε καρδιές! Κανένας δεν μπορεί να διαβεί μόνος. Ο δρόμος, μας χωράει ΜΑΖΙ!

*Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Associate Professor στην Νέα Υόρκη σε θέματα Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com, L.A. Voice και Hellas Journal. Έχει βραβευτεί με το βραβείο Διδασκαλικής Αριστείας (Νέα Υόρκη) και το Βραβείο Καλύτερου Καινοτόμου Μοντέλου Ανάπτυξης Πολιτικών Προτάσεων (Ηνωμένο Βασίλειο). Από το 2019, είναι ο πρώτος επιστήμονας στη Νέα Υόρκη που σχεδίασε και διδάσκει το Πολιτικό Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

Η αποκαθήλωση του ούτω καλούμενου “Καθημερινού Πολίτη”: Όταν το 2016, η επανάσταση του λαού “έσβηνε” τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης!