Κύπρος: Διάταγμα εκταφής λειψάνων του 7χρονου ήρωα του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ Δημητράκη Δημητριάδη [photos]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Επιβεβαιώνουν οι Βρετανοί: Οχι στις απευθείας πτήσεις μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και του παράνομου αεροδρομίου της “Τύμπου” στην κατεχόμενη Κύπρο

Πρώτη απέλαση αιτούντα άσυλο από τη Βρετανία στη Ρουάντα: Σχέδιο να απομακρυνθούν έως το τέλος του έτους 5.700 μετανάστες

Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου τηλεφώνησε στον Χριστοδουλίδη: Συζήτησαν για το Κυπριακό και τις περιφερειακές εξελίξεις, αναγνώρισε την αξία της Κύπρου

Διάταγμα εκταφής λειψάνων επτάχρονου ήρωα του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, 1955- 59, εκτελέστηκε σε τάφο του κοιμητηρίου Αγίου Γεωργίου στη Λάρνακα το Σάββατο στις 10:30 το πρωί, με βάση τα ευρήματα επιστημονικών ερευνών και κατόπιν διερευνητικής εκταφής λειψάνων που έγινε τον περασμένο Απρίλιο.

Το διάταγμα αφορά την περίπτωση του Δημητράκη Δημητριάδη, μαθητή του Δημοτικού Σχολείου Κωνσταντίνου Καλογερά  στη Λάρνακα, ο οποίος πυροβολήθηκε εν ψυχρώ στο πρόσωπο, από υπαξιωματικό του στρατού των Άγγλων αποικιοκρατών, το απόγευμα της 14ης Μαρτίου 1956. Ο Δημητράκης λάμβανε μέρος σε μαχητική μαθητική διαδήλωση στην πλατεία Αγίου Λαζάρου και το κτηνώδες έγκλημα, σημειώθηκε ενώ το μικρό παιδί, προσπαθούσε να δώσει μια πέτρα σε συμμαθητή του, για να την πετάξει στους πάνοπλους Βρετανούς. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Βρετανός υπαξιωματικός, όταν αντιλήφθηκε ότι δολοφόνησε έναν επτάχρονο, υπέστη νευρικό κλονισμό.

Σκοπός της σημερινής εκτέλεσης του διατάγματος εκταφής των λειψάνων του Δημητράκη Δημητριάδη, είναι για να ταφούν σε ξεχωριστό τάφο, καθώς βρίσκονται σε ομαδικό και να του αποδοθούν οι πρέπουσες τιμές από την Πολιτεία, την οικογένεια και την πόλη του.

Αρχής γενομένης από σήμερα, αφού κατά τη διαδικασία εκτέλεσης του Διατάγματος της Εισαγγελίας, παρών στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου, ήταν ο Επίτροπος Προεδρίας για Ανθρωπιστικά Θέματα, Φώτης Φωτίου, καθώς και η οικογένεια του ήρωα.

Η οικογένεια του επτάχρονου ήρωα και ο 73χρονος αδελφός του Λάκης, επιθυμούν στη συνέχεια όπως τα οστά του 7χρονου παιδιού, τοποθετηθούν σε ένα δικό του  τάφο, «όπως έχουν αυτό το δικαίωμα όλοι οι άνθρωποι».

Η ιστορία του Δημητράκη 

Σύμφωνα με τον αδελφό του Λάκη Δημητριάδη, το 1956 φοιτούσαν αυτός στην τρίτη τάξη και ο Δημητράκης στη δευτέρα, του Δημοτικού Σχολείου Καλογερά. Εκείνη τη μέρα, στις 14 Μαρτίου 1956 σχόλασε πρώτος και πήγε στο σπίτι τους, καθώς ο μικρότερος αδελφός του θα σχόλαγε μετά. Ωστόσο, ο Δημητράκης όταν σχόλασε δεν πήγε σπίτι αλλά επέλεξε να πάει στη διαδήλωση κατά των Άγγλων, που θα οργάνωναν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μαθητές των σχολείων της Λάρνακας.

Γύρω στις 3 το απόγευμα η διαδήλωση των μαθητών της Λάρνακας βρισκόταν στην κορύφωσή της με τους μαθητές να πετροβολούν τους Βρετανούς και αυτοί να απαντούν με κυνηγητό και ξυλοκόπημα στους δρόμους του κέντρου της Λάρνακας. Σε ένα δρομάκι κοντά στον Άγιο Λάζαρο, ένας Βρετανός στρατιώτης, πρόσεξε τρεις μαθητές, που πετροβολούσαν τη βρετανική περίπολο. Σημάδεψε και έριξε στα παιδιά, αλλά εκείνα πρόλαβαν και έσκυψαν. Έριξε και δεύτερη φορά αλλά και πάλι οι μαθητές πρόλαβαν και καλύφθηκαν. Τότε, ο πιο μικρός από τους μαθητές ανασήκωσε το μικρό του ανάστημα και προσπάθησε να δώσει τις πέτρες που κρατούσε στους άλλους δυο, να τις ρίξουν στους Άγγλους. Στον τρίτο πυροβολισμό ο μικρός μαθητής έπεσε κάτω. Από μια οπή κάτω από το αριστερό μάτι που σχημάτισε η σφαίρα στο πρόσωπο του Δημήτρη, κύλισε ζεστό το αίμα. «Εσκοτώσαν το μωρό», ακούστηκε η κραυγή και από στόμα σε στόμα ακούστηκε σε όλη τη Λάρνακα και πάγωσε η πόλη, αφηγείται ο κ. Λάκης. Κάποιοι άρπαξαν το παιδί και έτρεξαν να το πάρουν στο νοσοκομείο, μα ήταν πια αργά. Στο σημείο που σκοτώσανε οι Βρετανοί τον Δημητράκη, έμειναν σημάδια του εγκλήματος τα αίματα και η μαθητική του τσάντα, όπως έπεσε και εκείνη μαζί του μετά τον πυροβολισμό. Στο νοσοκομείο οι γιατροί είπαν μόνο ότι το παιδί είχε πεθάνει.

Οι Βρετανοί ζήτησαν να θαφτεί νύχτα

Ο Δημητράκης Δημητριάδης, ο ζωηρός μαθητής του Δημοτικού Καλογερά δεν θα ξαναπήγαινε σχολείο. Αλλά ούτε και τα βράδια και απογεύματα θα ξαναπουλούσε λουλούδια για να κερδίζει το χαρτζιλίκι του, αφού καταγόταν από φτωχή οικογένεια.

Θυμάται ο κ. Λάκης ότι αργά το απόγευμα πήγε ο πατέρας του με το ποδήλατο εκεί στην αλάνα που έπαιζε και του είπε να πάνε μαζί κάπου. Πήγαν εκεί που έπεσε ο Δημητράκης. Μάζεψαν τη μαθητική του σάκα και την πήραν σπίτι. Αργά το βράδυ πήγαν στο φτωχικό τους Βρετανοί στρατιώτες και ζήτησαν από τον πατέρα του να πάει βράδυ να θάψει τον Δημητράκη, να μην μαθευτεί στον πολύ κόσμο τι έγινε και σκοτώθηκε. Όμως, ο πατέρας του αρνήθηκε και οι Βρετανοί δεν επέμειναν. Ωστόσο, άνοιξαν τη σάκα του Δημητράκη και κάτι πήραν από μέσα. Πιο αργά εκείνο το βράδυ και παρά τον κατ’ οίκον περιορισμό, μια ομάδα αγωνιστών της ΕΟΚΑ, έστειλαν στο σπίτι τους, ένα μεγάλο στεφάνι για την κηδεία που θα γινόταν την επομένη στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου στη Λάρνακα. Στις 15 Μαρτίου 1956, μια λαοθάλασσα από Λαρνακείς, λυπημένη αλλά και οργισμένη, αποχαιρέτησε τον μικρό Δημητράκη. «Το μωρό που είχαν σκοτώσει την προηγούμενη μέρα οι Εγγλέζοι και ήθελαν να το θάψουν νύχτα για να μην πάει ο κόσμος στην κηδεία του».

Πληροφορίες από philenews.com

Η διεθνής κοινότητα να συνδράμει στο δράμα των αγνοουμένων, λέει ο Φωτίου: 47 χρόνια ψάχνουμε απαντήσεις