Υποστηρικτές του Ταγίπ Ερντογάν διαδηλώνουν υπέρ του στη Γενεύη. ΕΡA, SALVATORE DI NOLFI
Η κυβέρνηση της Τουρκίας σε άλλες εποχές θα ήταν σύσσωμη στην περιβοήτη λίστα που έφτιαχνε η επιτροπή για αντιαμερικανικές ενέργειες (Un-American Actions Committee).
Δεν είναι μόνο οι πρακτικές της που είναι αντίθετες προς τα αμερικανικά συμφέροντα. Είναι η ίδια της η ρητορική που θυμίζει αντι-αμερικανισμό Βορείου Κορέας και Ιράν. Οι απειλές της Τουρκίας προς την Αμερική δεν ξεκίνησαν τώρα.
Η έξοδος του ισραηλινού στόλου ως αποτρεπτική απάντηση του Ισραήλ στην Τουρκία για την Κυπριακή ΑΟΖ, μας αποδεικνύει οτι όταν τα κράτη έχουν συμφέροντα σε άλλα κράτη (όπως το Ισραήλ στην Κύπρο) τότε σπεύδουν όχι για να βοηθήσουν τα κράτη, αλλά τον ίδιον τους τον εαυτό.
Το Ισραήλ αναφέρεται στο Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act of 2019 το οποίο αξίζει ξεχωριστή μνεία και κείμενο ως μια πραγματικά ευχάριστη εξέλιξη για τον Ελληνισμό, ως ”κύριος – μη νατοϊκός σύμμαχος” και ως ”στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ”. Για να εξηγήσουμε το πόσο σημαντικές είναι αυτές οι φράσεις στη διπλωματική γλώσσα, η Ελλάδα αναφέρεται ως ”σημαντικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ” και ως ”χώρα-πυλώνας σταθερότητας στην περιοχή”, στην καλύτερη περίοδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.
Η γειτονιά μας έχει ενοχληθεί πολύ από τον περιφερειακό και διεθνή ταραξία που από κατοχική δύναμη της Κύπρου, τείνει να γίνει κατοχική δύναμη έμμεσα και άμεσα σε Αιγαίο, Κρητικό και Λιβυκό Πέλαγος. Ιταλία και Γαλλία βλέπουν και γνωρίζουν οτι αν ανοίξει η πόρτα της Ελλάδας και της Κύπρου από την Τουρκία τότε το μέλλον της Ευρώπης και της Μεσογείου, θα είναι ζοφερό.
Η Αμερική θέλει την Ευρώπη ζωντανή γιατί το ΝΑΤΟ είναι κατά 70% ”ευρωπαϊκό”. Πιθανή απώλεια της Μεσογείου που θα βάλει το τρίγωνο Ρωσία-Τουρκία-Ιράν και Χεζμπολάχ ως δρώντες στην περιοχή, θα έμοιαζει με οδυνηρή στρατηγική ήττα για τις ΗΠΑ. Αν θέλει η Αμερική να πείσει μεσογειακές χώρες που έχουν ήδη οικονομικές σχέσεις με την Κίνα να κινηθούν σε επίπεδο ΝΑΤΟ με σκεπτικισμό απέναντι στο Πεκίνο, δεν μπορεί να τις αφήσει να αντιμετωπίζουν γεωπολιτικό bullying από την Τουρκία. Επίσης, ο κατάλογος των τουρκικών ”απιστιών” έχει γίνει πολύ μακρύς.
Η αγορά του μη συμβατού με τους κανόνες του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος, (S-400) η εισοβολή στη Συρία, η παρεμπόδιση ενεργειακών σχεδιασμών στην Κυπριακή ΑΟΖ και εσχάτως στην Κρήτη, αποδεικνύουν οτι η Τουρκία είναι εχθρός των αμερικανικών συμφερόντων. Πλέον δεν είναι taboo να μιλάμε για σχέσεις Τουρκίας με το IK και για ”παράξενες” χρηματοδοτήσεις. Να προσθέσουμε και την Halk Bank και τις σχέσεις Τουρκίας και Ιράν.
Το Πακιστάν έχει πάψει να δέχεται το 1,5 δις $ ανά έτος από την Αμερική από πέρυσι. Δεν μπορεί κάποιος να πει οτι το Πακιστάν είναι φίλα προσκείμενο στην Αμερική. Τέλος, οι ενεργειακοί ”τσαμπουκάδες” της Τουρκίας, συμφέρουν τη Ρωσία η οποία σαφώς και δε θα ήθελε την ενεργειακή διαφοροποίηση της Ε.Ε προκειμένου να μη μειωθεί η εξάρτηση της Ε.Ε από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Όλοι αυτοί οι λόγοι αναγκάζουν τους Αμερικανούς να πνέουν τα μένεα για την Τουρκία. Όσο σημαντική αγορά και αν είναι η Τουρκία για την Αμερική, όσο χρήσιμο γρανάζι και αν είναι για το ΝΑΤΟ, όσες ειδικές σχέσεις και αν έχει ο νυν Αμερικανός πρόεδρος, ένα είναι το σίγουρο: Στο cost-benefit analysis η Αμερική δε θα μπορεί να ελέγξει την Τουρκία καθώς μονίμως η τελευταία, θα εκβιάζει.
Τα λεγόμενα ”Ευρασιατικά Βαλκάνια” του Μπρεζίνσκι, βρίσκονται στον πυρήνα της αμερικανικής υψηλής στρατηγικής για τον 21ο αιώνα και η Τουρκία απειλεί τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Η προνομιακή μεταχείριση της Τουρκίας τελειώνει και αυτό αποδεικνύεται από τη νομοθετική υπερδραστηριότητα Βουλής και Γερουσίας σχετικά με ζητήματα που αφορούν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, ψηφίσματα υπέρ του Ελληνισμού και βέβαια το ιστορικό ψήφισμα για την Αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας.
Θα συνεχίσει ο Τραμπ ό,τι ξεκίνησε η Γερουσία των ΗΠΑ εναντίον της Τουρκίας; Ο ρόλος Μενέντεζ