File Photo: Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην Ολομέλεια της Βουλής. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
Συμπλήρωσε αισίως ένα μήνα εξουσίας το κυβερνητικό σχήμα του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι πρώτες εντυπώσεις είναι μάλλον ανάμικτες μην επιτρέποντας την εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος.
Το αναμφίβολα θετικό είναι μια αίσθηση ταχύτητας στην υλοποίηση. Που προδίδει επεξεργασμένο σχέδιο. Το ερώτημα είναι όμως οι στόχοι που εξυπηρετεί το σχέδιο αυτό . Γιατί δημιουργείται η εντύπωση πως αποτελεί βασική προτεραιότητα μια γρήγορη κατάληψη του κράτους την ώρα που όλοι οι αντίπαλοι, σαστισμένοι, προσπαθούν να ανασυνταχθούν.
Το πρόβλημα δεν αφορά τόσο το γαλάζιο ρεσάλτο στο δημόσιο τομέα, αλλά τον πραγματικό λόγο για τον οποίο αυτό γίνεται. Είναι ένα απαραίτητο βήμα για την προώθηση της πολιτικής ατζέντας που συνομολόγησε ο Κυριάκος με τους ψηφοφόρους που τον εξέλεξαν; Η μήπως το μέσον για την εδραίωση στην εξουσία μέσα από ένα παρωχημένο σύστημα διαπλεκόμενων εξαρτήσεων και πελατειακών σχέσεων; Και σε αυτή τη δεύτερη απευκταία περίπτωση υπάρχει στρατηγική για το «μετά»; Η απλώς το σχέδιο εξαντλείται στην δημιουργία κομματικού κράτους;
Κάνω αυτές τις δεύτερες σκέψεις γιατί στο μέτωπο της οικονομίας που είναι και το πιο κρίσιμο για να σταθεί στα πόδια της η νέα κυβέρνηση, δεν μου φάνηκε ότι η στρατηγική είναι και πολύ…επεξεργασμένη. Για την ακρίβεια σε αυτό υπέστη και την πρώτη μεγάλη ήττα. Λιγες ώρες μετά την ορκωμοσία των υπουργών διέρρευσε ένα εξαιρετικά φιλόδοξο σχέδιο φοροαπαλλαγών το οποίο θα γινόταν πράξη-υποτίθεται-με το «καλημέρα». Ως πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης που θα συμβόλιζε την αποφασιστικότητα της να απαλλάξει τους φορολογούμενους από τα άδικα βάρη των τελευταίων ετών. Τελικά όμως το οικονομικό επιτελείο ανέκρουσε πρύμναν. Με το που αγριοκοίταξαν την Αθήνα οι δανειστές η κυβέρνηση αναγκάστηκε να το σαλαμοποιήσει και η ουσιαστική συζήτηση πάει για το τέλος Σεπτεμβρίου όταν θα έρθουν επί τόπου οι «Θεσμοί» για να κουβεντιάσουν και την σύνταξη του νέου προυπολογισμού.
Όταν ήρθε η προσγείωση δια στόματος Ρέγκλιγκ, αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί, περιοριζόμενος στο «τυράκι» του ΕΝΦΙΑ και αφήνοντας τα υπόλοιπα για το φθινόπωρο. Στο «βλέποντας και κάνοντας» δηλαδή…
Η κουβέντα για τον προυπολογισμό του 2020 με τους δανειστές δεν θα είναι καθόλου απλή. Συμπίπτει βλέπετε με το αγκάθι της φθινοπωρινής αξιολόγησης που ξεκινά στις 23 Σεπτεμβρίου και ήδη οι Βρυξέλες έχουν διαμηνύσει ότι τα εξαγγελθέντα μέτρα φοροελαφρύνσεων δημιουργούν ανεπίτρεπτη «δημοσιονομική τρύπα». Ο Σταικούρας δηλαδή θα δίνει μάχη για να πάρει έγκριση σε κάποιες, έστω από τις υπεσχημένες μειώσεις φόρων και οι δανειστές θα επαναφέρουν το θέμα του αφορολόγητου!
Φοβούμαι λοιπόν ότι το μεγάλο crash test της κυβέρνησης θα έρθει τον Σεπτέμβριο, όταν φτάσει η ώρα να υλοποιήσει την εξαγγελθείσα πολιτική φοροελαφρύνσεων, με την σημαία των οποίων και εξελέγη!. Δυστυχώς εκεί δεν θα μπορεί να βοηθήσει ούτε ο «γαλάζιος» αντικαταστάτης της κυρίας Θάνου, ούτε ο «γαλάζιος» σεκιουριτάς διοικητής της ΕΥΠ με το πτυχίο δια αλληλογραφίας, ούτε οι εκατοντάδες «γαλάζιοι» μετακλητοί με τα απολυτήρια λυκείου. Ο κρατικός μηχανισμός θα έχει αλωθεί, αλλά αυτό ουδόλως συγκινεί τους δανειστές…
Γιατί όλοι παίρνουν την Τουρκία στα σοβαρά; Μήπως ευθύνονται και όλοι οι Έλληνες ηγέτες;