Ο κίνδυνος είναι ορατός περισσότερο από ποτέ. Κίνδυνος όχι απλώς μιας περιπέτειας ή δοκιμασίας. Κίνδυνος εθνικής ταπείνωσης σε συνθήκες απόλυτης απαξίωσης.
Το έναυσμα δόθηκε με την εκ του εξωτερικού προερχόμενη συμφωνία περί της μετονομασίας της «Μακεδονίας» σε «Βόρεια Μακεδονία». Και δείχνει να καταλήγει στη «Βόρεια Κύπρο» και ίσως το «Ανατολικό Αιγαίο». Όλα τα λεγόμενα ανοιχτά εθνικά θέματα είναι διατεθειμένη να κλείσει η κυβέρνηση Τσίπρα. Αποδεχόμενη υποδείξεις, πιέσεις και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη συζητάει τα πάντα.
Ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί εαυτόν ως ακατανίκητο ηγέτη, ο οποίος μπορεί να περάσει τα πάντα χωρίς αντίδραση στο εσωτερικό της χώρας, αρκεί να έχει στο υπουργείο Εξωτερικών ως βοηθό του πρόθυμου για όλα Γιώργου Κατρούγκαλου, τη Σία Αναγνωστοπούλου (και κάνα δυο ακόμα πρώην στελέχη του Γιώργου Παπανδρέου στο πλάι του).
Δεν μπορεί. Η αγανάκτηση στην κοινωνία είναι μεγάλη, κι ας είναι βουβή. Ξέχειλη. Ξεκίνησε με την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου και τη διαιώνιση της μοίρας του φτωχού για τον μέσο Έλληνα και διογκώθηκε με την εφεύρεση χώρας με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία». Αν προστεθεί σ’ αυτήν μια νέα εφεύρεση με τη συνεργασία του Νίκου Αναστασιάδη, του Ταγίπ Ερντογάν, της Άγγελας Μέρκελ, του Ντόναλντ Τραμπ και των πετρελαϊκών κολοσσών, η οργή αυτή θα διογκωθεί ακόμη περισσότερο σε σημείο που να μπορεί να προκαλέσει έκρηξη.
Το δεύτερο πακέτο είναι το γεωγραφικό, το οποίο τακτοποιείται μέσα από προγράμματα ανάπτυξης και εκχώρησης επιχειρήσεων (που προγραμματισμένα μαράζωναν) ή οικοπέδων προς τουριστική και τζογαδόρικη αξιοποίηση.
Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι έρχονται νέες διευκολύνσεις και προς τα ανατολικά. Κάποια άλλα σημάδια φανερώνουν ότι η ρήξη Καμμένου-Κοτζιά δεν περιορίζεται στη διαχείριση του «Μακεδονικού», ούτε φυσικά αφορά μόνο τους δυό τους. Αφορά πρωτίστως τον πρωθυπουργό. Κι ο,τι «σκάσει» από εδώ κι εμπρός με αφορμή τη μήνυση του πρώην υπουργού Εξωτερικών στον πρώην υπουργό Εθνικής Άμυνας στο μέγαρο Μαξίμου θα κάνει τις περισσότερες ζημιές.
Είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ. Φαντάζει εξωφρενικό το ενδεχόμενο να χτυπήσει τον τόπο μια εθνική καταστροφή, να εκχωρηθούν εθνικά εδάφη, να προκληθεί πολιτικό σοκ και ακολούθως να προκύψει μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, όπως το 1974. Εξωφρενικό…
Ο “χορός του Ζαλόγγου” για τον Τσίπρα και τον Αναστασιάδη: Χορεύουν με λύση-ανάθεμα…